Aποριών... συνέχεια

 

Πολλά είναι εκείνα που κάνουν κάποιον να απορεί κάνοντας μια απλή βόλτα στην πόλη. Παρακάτω σας μεταφερουμε κάποιες από αυτές τις απλές, καθημερινές, απορίες. Απαντήσεις άραγε υπάρχουν;  

@Είμαστε μια πόλη εχθρική για ΑμεΑ, ακόμη και στα δημόσια μουσεία. Φτάνει κάποιος με αμαξίδιο στο Δημοτικό Μουσείο -για παράδειγμα-  και κολλάει στο καλντερίμι που βρίσκεται εκεί από την εποχή του Αλή Πασά. Όπως και στη στοά, λίγο πριν. Έξω από την πύλη εισόδου διαμορφώθηκε η πρόσβαση, μέσα όμως; Αλλά ποιος είπε ότι τα μουσεία είναι για όλους;

@Καραβάκι που θυμίζει  παλιό ΚΤΕΛ είδαμε στη λίμνη. Μεταλλική αλουμινοσκατασκευή απ΄έξω και μέσα καθίσματα λεωφορείου του  ’60. Αυτό ήταν που θα αναβαθμίζονταν τα πλοιάρια; Αμ κι εκείνα που ήρθαν καινούρια βλέπουν …από μακριά τα δρομολόγια. Ως πότε;

@Πότε άραγε θα δοθούν στο κοινό οι στοές του κάστρου στο Ιτς Καλέ; Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Αλλά ποιος ασχολείται τώρα…

@Ολο και μειώνεται το όμορφο -αλά Γκαουντί- κάγκελο εκεί στο πάρκο Κατσάρη. Κάποιοι φαίνεται το έχουν κάνει επάγγελμα και είναι και αόρατοι αφού κανείς δεν τους βλέπει αλλά και κανείς δεν δίνει σημασία. Σημεία των καιρών…

@ Κάποια κεντρικά πεζοδρόμια δεν βλέπονται πια, πόσω μάλλον να περπατιούνται κιόλας. Το συγκεκριμένο μάλιστα συνδέει την παραλίμνια περιοχή με το κέντρο...  

@Αυτό το παρκάρισμα -που είναι και συχνό- πρέπει να πάρει  το βραβείο …ευρεσιτεχνίας του μήνα.