Συγκρίσεις πρωθυπουργών...

«Με αφορμή την εκδήλωση προς τιμήν του κ. Κώστα Σημίτη γίνεται πολλή συζήτηση για το ποιος υπήρξε ο πλέον επιτυχημένος πρωθυπουργός μετά τη Μεταπολίτευση. Για το ποιος ήταν ο χειρότερος διίστανται οι απόψεις. Προκαταρκτικά να πω ότι οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς ηγήθηκαν κυβερνήσεων, εκ των πραγμάτων, ειδικού σκοπού. Και αυτό προσδίδει ιδιαίτερο βαθμό δυσκολίας στο έργο τους. Και στους δύο οι πολίτες ανέθεσαν με την ψήφο τους το ύψιστο καθήκον να σώσουν την πατρίδα τους. 

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ανέλαβε, με μια πρωτοφανή πλειοψηφία, την υποχρέωση να θεμελιώσει μια σύγχρονη δημοκρατία και ταυτοχρόνως να διαχειριστεί μια εθνική τραγωδία. Και στο πρώτο καθήκον, χωρίς καμία αμφιβολία, αρίστευσε. Στο δεύτερο, κινούμενος μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια που δημιούργησε η τουρκική εισβολή, έπραξε το καλύτερο που μπορούσε να πράξει. 

Το μεγάλο του προσόν, όπως είχε φανεί από την πρώτη οκταετία, ήταν η στρατηγική σκέψη. Είχε την ικανότητα, ανεξαρτήτως των συνθηκών, να μη χάνεται μέσα στα δέντρα, αλλά να βλέπει με καθαρή ματιά το δάσος.Οταν ένας πολιτικός ηγέτης αγωνίζεται για να σώσει την πατρίδα του, δεν έχει την πολυτέλεια της επίκλησης οραμάτων και χάραξης στρατηγικών· δρα σε συνθήκες πολέμου, δίνει αγώνα εθνικής επιβίωσης.

Ο Αντώνης Σαμαράς παρέλαβε χάος και παρέδωσε κράτος. Ανέλαβε μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο μια παραπαίουσα οικονομία που συντηρούνταν με τις παλέτες χαρτονομισμάτων που κατέφθαναν αεροπορικώς από τη Φρανκφούρτη και την οδήγησε, μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, στα πρόθυρα της ανάπτυξης. Είναι άλλο να παίζεις μπάλα στα απαστράπτοντα γήπεδα του Τσάμπιονς Λιγκ για να διακριθείς και άλλο να παίζεις στο σκληρό γήπεδο της Νίκαιας για να μην υποβιβαστείς. 

Στα δύσκολα δοκιμάστηκε ο Αντώνης Σαμαράς και τα κατάφερε. Οταν ένας πολιτικός ηγέτης αγωνίζεται για να σώσει την πατρίδα του, δεν έχει την πολυτέλεια της επίκλησης οραμάτων και χάραξης στρατηγικών· δρα σε συνθήκες πολέμου, δίνει αγώνα εθνικής επιβίωσης.Συνεπώς, καλόν είναι αυτούς τους δύο πρωθυπουργούς να τους βγάζουμε από τον πίνακα των συγκρίσεων. Δεν αδικούμε αυτούς, αλλά όλους τους άλλους που θέλουμε να συγκρίνουμε μαζί τους. 

Ο κ. Κώστας Σημίτης πιστώθηκε την πορεία της ένταξης της πατρίδας μας στο ευρώ –μια κοσμογονική, πολυεπίπεδη τομή–, τα μεγάλα έργα που έφερε εις πέρας με επιτυχία και βεβαίως πιστώνεται τη βελτίωση της διεθνούς εικόνας της Ελλάδας μετά τις ακροβασίες των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου. Επαιξε μπάλα όμως κατευθείαν στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν κλήθηκε να διαχειριστεί καταστάσεις οικονομικής ή εθνικής κατάρρευσης.

Η τρίτη πρωθυπουργική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου –που ήταν η καλύτερή του διότι συνειδητοποίησε το μέγεθος του προβλήματος της οικονομίας– έβαλε τα θεμέλια για αυτό που ακολούθησε με συνέπεια ως πρωθυπουργός ο κ. Κώστας Σημίτης. Το μεγάλο τρωτό του σημείο ήταν η διαφθορά και η συνακόλουθη κατάργηση του ανταγωνισμού σε στρατηγικούς τομείς της εθνικής οικονομίας. Στη γενική εικόνα ήταν σαφώς ένας καλός και αποτελεσματικός πρωθυπουργός που ανέδειξε πολλά και ικανά στελέχη, μερικά εκ των οποίων κοσμούν ή στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση».

                                                       (Αρθρο του Σ.Μουμτζή από το liberal.gr)