Απόψεις...

 

«Το Kέντρο Εικονικής Περίθαλψης του νοσοκομείου Mercy στο Σεντ Λούις έχει τριακόσιους γιατρούς και νοσηλευτές, που φροντίζουν ετησίως εξακόσιες χιλιάδες ασθενείς από επτά αμερικανικές πολιτείες. Δεν διαθέτει όμως κλίνες. Οι ασθενείς βρίσκονται στην… κρεβατοκάμαρα ή στο σαλόνι του σπιτιού τους και η παρακολούθησή τους, όπως και η επικοινωνία με το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, γίνεται αποκλειστικά εξ αποστάσεως μέσα από οθόνες όπου καταγράφονται όλα τα δεδομένα για την κατάσταση της υγείας τους. 

Ακόμη και αν κάποιος από αυτούς δεν παρουσιάζει συμπτώματα, οι αλγόριθμοι επιτήρησης τεχνητής νοημοσύνης που χρησιμοποιούνται στο Κέντρο θα καταγράψουν οποιοδήποτε «υπόγειο» ανησυχητικό σημάδι και θα ειδοποιήσουν τους γιατρούς. Πρόκειται για το πρώτο εικονικό νοσοκομείο των ΗΠΑ, που άρχισε να λειτουργεί το 2015, κόστισε 300 εκατ. δολάρια και μας δίνει μια εικόνα από το μέλλον, όπου η ιατρική θα καθορίζεται από την τεχνητή νοημοσύνη».

                                                                     (Τ. Επτακοίλη- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ξιφασκίας, η Ρωσίδα πρωταθλήτρια Αννα Σμιρνόβα αντιμετώπισε την Ουκρανή Ολγα Χάρλαν. Η αναμέτρηση, πέραν όλων των άλλων, ήταν φορτισμένη και λόγω της εισβολής των στρατευμάτων της χώρας της μιας στην πατρίδα της άλλης. Νεκροί, αγνοούμενοι, καταστροφές και λεηλασίες χώριζαν τις δύο αθλήτριες. Επηρέαζαν κυρίως τη σκέψη και τον τρόπο αντίδρασης του θύματος, δηλαδή της Ουκρανής πρωταθλήτριας, που ήταν εύλογο να μην μπορεί να ξεπεράσει αυτή τη συναισθηματική κατάσταση. Ετσι, στο τέλος του αγώνα, που ήταν νικηφόρος γι’ αυτή, όταν η ηττημένη Ρωσίδα Αννα Σμιρνόβα της πρότεινε το χέρι της, στο πλαίσιο του ευ αγωνίζεσθαι, η Ουκρανή, της πρόταξε επιθετικά το ξίφος της αρνούμενη την καθιερωμένη χειραψία. 

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ξιφασκίας για αυτή την πράξη της την τιμώρησε, αποκλείοντάς την από τη συνέχεια των αγώνων. Το ερώτημα είναι αν καλώς έπραξε η Ουκρανή πρωταθλήτρια. Αν δηλαδή σε οριακές καταστάσεις το πνεύμα του ολυμπισμού παραμερίζεται, για να αναδειχθεί η συναισθηματικά φορτισμένη κατάσταση του αθλητή, από ένα γεγονός εκτός αθλητισμού. Αν ο αθλητισμός είναι «τυφλός» σε κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε απόπειρες κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας. 

Είναι αλήθεια ότι η ΔΟΕ προσπαθεί να προστατεύσει το ολυμπιακό πνεύμα από πολιτικές και εθνικές έριδες, όμως πολλές φορές η δυναμική των καταστάσεων, όπως στην περίπτωση της Ουκρανής Ολγα Χάρλαν, καθιστά αυτές τις προσπάθειες ατελέσφορες. Ο θυμός, η οργή και ο πόνος δύσκολα τιθασεύονται».

                                                                             (Σ. Μουμτζής-liberal.gr)

 

«Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι προτιμούν μια οργανωμένη παραλία από την αυθόρμητη σύναξη λουομένων σε κάποια ειδυλλιακά μέρη. Δεν είναι μόνο το αλμυρό αντίτιμο για «υπηρεσίες πέντε αστέρων», κατά πως έγραφε η φίλη Δώρα Αντωνίου χθες («Καθημερινή» 4.8.2023). Είναι και η ταλαιπωρία. Πρέπει κάποιος να κάνει κράτηση(!), να δηλώσει την… επιθυμητή εγγύτητα στο κύμα (με ανάλογη χρέωση), διαδικασία που οι φυσιολογικοί άνθρωποι βαριούνται, ακόμη κι αν πρόκειται για το Ηρώδειο.Μετά αρχίζει η ταλαιπωρία του συνωστισμού. 

Οι ξαπλώστρες είναι πιο στριμωγμένες ακόμη και από τα τραπέζια σε μπουζουξίδικο. Ούτε να τεντωθεί μπορεί κάποιος, χωρίς να χώσει γροθιά στον διπλανό του. Αφήστε δε τον θόρυβο, που κάποιοι ονομάζουν μουσική και ακούγεται στη διαπασών από κάτι θηρία, που κάποιοι βάφτισαν ηχεία. Χώρια από τα 40 για την ξαπλώστρα, 1,20 το μπουκαλάκι νερό, 4,50 ο καφές και καλύτερα να μην ξέρετε πόσο πληρώνεται ένα πιάτο φρούτα ή ένα τοστ. Πάει να πει, με το που πατάς στην παραλία, βλέπεις ένα 45άρι να φτερουγίζει από την τσέπη σου. Για οκτώ μέρες διακοπών, δηλαδή, 360 ευρώ μόνο για να βρέξεις το δαχτυλάκι σου στο νερό

                                                                 (Π. Μανδραβέλης- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)