Οι τιμές τραβούν την ανηφόρα...

 

«Ας προσδεθούμε και ας προετοιμαστούμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με συνεχείς αυξήσεις των τιμών των αγροτικών και των καταναλωτικών αγαθών. Οι αυξήσεις των επιτοκίων, δεν θα καταφέρουν να αποτρέψουν αυτό το φαινόμενο. Διότι απλά, οι αυξήσεις των τιμών δεν έχουν να κάνουν πλέον με τους κανόνες της οικονομίας, αλλά με το νέο διεθνές κοινωνικό περιβάλλον. 

Οι τιμές των προϊόντων συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία, παρ’ όλο που ο δακτυλοδεικτούμενος βασικός υπαίτιος, που ήταν μέχρι πρόσφατα το ενεργειακό κόστος, έχει υποχωρήσει αισθητά. 

Ωστόσο υπάρχει μια επιπλέον  αιτία που δεν επιτρέπει την αποκατάσταση της ισορροπίας ανάμεσα στην ζήτηση και την προσφορά. Καθώς η προσφορά συνεχίζει να μειώνεται τόσο στον αγροτικό τομέα, όσο και στη βιομηχανική παραγωγή καταναλωτικών αγαθών.

Ποια είναι αυτή η αιτία; Είναι η γνώριμη σε εμάς εδώ στην Ελλάδα, αποστροφή των νέων να αποδεχθούν θέσεις απασχόλησης στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή. Μια αποστροφή που έχει δομηθεί εδώ και αρκετά χρόνια, πάνω στα στερεότυπα των οικογενειών να γίνουν τα παιδιά τους επιστήμονες, να πάρουν ένα χαρτί και να διοριστούν ή «να χωθούν» κάπου. 

Κι έτσι την ίδια στιγμή που οι δείκτες της νεανικής ανεργίας στη χώρα μας παραμένουν σε υψηλά εφιαλτικά επίπεδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, απουσιάζουν εργατικά χέρια από τα χωράφια, από τις κτηνοτροφικές μονάδες, από τις βιομηχανίες, από τη διακίνηση και άλλες παραγωγικές διαδικασίες. 

Η ανισορροπία λοιπόν που παρουσιάζεται ανάμεσα στις ανοικτές θέσεις απασχόλησης και στους νέους που επιθυμούν να τις καλύψουν, οδηγούν στην αύξηση του κόστους παραγωγής. Διότι αυξάνεται για παράδειγμα το κόστος της συλλογής των καρπών, αφού αυξάνονται τα ημερομίσθια για να προσελκύσουν αλλοδαπούς εργάτες γης και μειώνεται ο όγκος της συγκομιδής από τα δένδρα, αφού λείπουν χέρια.  

Και αν στη χώρα μας το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η οικονομία οφείλεται στην άρνηση των νέων ανέργων να ενταχθούν στις παραγωγικές γραμμές και στην αδυναμία των επιχειρηματικών μονάδων να προσελκύσουν τους νέους που δεν εργάζονται, κάπου αλλού τα πράγματα παρουσιάζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά».

                        (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Χαροκόπου από το  liberal.gr)