Κακοστημένο «παραμύθι»...

 

«Αν κάτι θαυμάζω στους νεολαίους του ΣΥΡΙΖΑ είναι τα γρήγορα αντανακλαστικά τους σε κάθε περιστατικό, το οποίο κρίνουν πρόσφορα για να προπαγανδίσουν τις ψευδεπίγραφες ανθρωπιστικές τους ιδέες, οι οποίες συνοψίζονται σε μία φράση: είναι εναντίον οτιδήποτε και οποιουδήποτε θέλει την προστασία της χώρας και της δημοκρατίας. 

Πριν καν τελειώσει η μεγάλη επιχείρηση του Λιμενικού για τη διάσωση των ναυαγών μεταναστών νοτίως της Πελοποννήσου, πρόλαβαν να εμφανιστούν ως αγανακτισμένοι πολίτες και να διαμαρτυρηθούν στην αξιοπρεπέστατη κυρία πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατηγορώντας την για τον φράχτη στον Έβρο. Έλαβαν την προσήκουσα απάντηση, αλλά γαλουχημένοι στο μίσος και στην ασέβεια θέλησαν να δώσουν συνέχεια. Ματαίως. 

Ας είναι βέβαιοι πως η ιταμή τους συμπεριφορά στο πρόσωπο της κυρίας προέδρου της Δημοκρατίας, θα εκτιμηθεί και θα αξιολογηθεί αναλόγως από τους δημοκράτες πολίτες της χώρας, οι οποίοι διατηρούν στο ακέραιο τις μνήμες από αντίστοιχες προσβολές στο πρόσωπο του αείμνηστου προέδρου Κάρολου Παπούλια από τον «αγανακτισμένο όχλο». 

Θα πρέπει κάποιος να θυμίσει σε αυτούς τους «νεολαίους» τι σημαίνει συγκέντρωση αγανακτισμένων πολιτών στην προδικτατορική περίοδο και πόσα δεινά επέφεραν στην τραυματισμένη τότε δημοκρατίας μας. Φαίνεται, όμως, πως η ιστορική μνήμη και η διάσωσή της, δεν είναι στις προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ και των περί αυτού «ινστιτούτων» και «ιστορικών σχολών» που διαστρεβλώνουν τα πάντα, αρκεί να εξυπηρετήσουν τα πολιτικά τους σχέδια, ανάλογα με τη συγκυρία. οδυόμενοι τους ευαίσθητους πολίτες, παρέλασαν για να επιδείξουν την αριστερή τους ευαισθησία με άδεια χέρια. 

Αντί να πάνε σιωπηλά και σεμνά να συνδράμουν, θεώρησαν πως ο ρόλος τους εξαντλείται στην άσκηση κριτικής εναντίον του συστήματος, της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας και της Ε.Ε. της προηγούμενης κυβέρνησης, του φράχτη στον Έβρο, στον κακό καπιταλισμό και, πιθανώς, στην ατελή δομή του Σύμπαντος κόσμου. Εύκολα, αβίαστα, αβάδιστα, δωρεάν. Αν και με ιδιαίτερη ευκολία εκστομίζουν κατηγορίες κατά πάντων, αδυνατούν να δουν αυτοκριτικά και αναστοχαστικά τη δική τους στάση. Η έπαρση της «πρωτοπορίας» τυφλώνει το έτσι κι αλλιώς κοντόφθαλμο βλέμμα τους, μη μπορώντας να αντιληφθούν την πραγματικότητα και τις αλλαγές που συντελούνται σε αυτή. Μετά τους φταίνε οι άλλοι που δεν τους ακολουθούν. 

Η ελληνική πολιτεία ανταποκρίθηκε με επάρκεια και ευαισθησία στο τραγικό αυτό γεγονός, για το οποίο δεν φέρει την παραμικρή ευθύνη και αμέσως, ταχύτατα, ενεργοποίησε τον μηχανισμό διάσωσης, σεβόμενη την υπογραφή της στις διεθνείς συμβάσεις. Κανείς δεν μπορεί να φέρει αντίρρηση επ’ αυτού. 

Κάποια στιγμή, θα πρέπει να σταματήσει αυτό το κακοχωμένο και κακοσκηνοθετημένο παραμύθι που πουλούν προς άγραν εντυπώσεων, για την εχθρική στάση πολιτείας και κοινωνίας, απέναντι στην ανθρωπιστική τραγωδία που εκτυλίσσεται στη Μεσόγειο θάλασσα, με ευθύνη δουλεμπόρων, δικτύων διακίνησης ανθρώπων, ξένων μυστικών υπηρεσιών και διεφθαρμένων κυβερνήσεων.  πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη απ’ όσο θέλουν να μας παρουσιάζουν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, άλλωστε, δεν διακρίνονται για την αγάπη τους στον τόπο, εχθρεύονται κάθε έννοια πατρίδας, έθνους και κράτους και ομνύουν σε μία φαντασιακή ανθρωπότητα, όπου όλοι ευτυχισμένοι τρέχουν με λυμένα μαλλιά στα ανθοστόλιστα λιβάδια της νεοκομμουνιστικής τους ουτοπίας. 

Εξάλλου, δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια, από τότε που κλήθηκαν να διαχειριστούν τη μεγάλη μεταναστευτική κρίση του 2015 και είδαμε τα αποτελέσματά τους απτά τόσο στην κόλαση της Μόριας, όσο και σε εκείνη της Ειδομένης. Απεναντίας, αντί για την ανακούφιση των μεταναστών, είδαμε τη γιγάντωση διαφόρων ΜΚΟ, οι οποίες σήμερα βρίσκονται υπόλογες για μια σειρά κακουργηματικών πράξεων και τελούν υπό δικαστική διερεύνηση κατηγορίες που φτάνουν μέχρι εκείνη της κατασκοπίας υπέρ τρίτων χωρών. 

Η ελληνική κοινωνία έχει κουραστεί από αυτή τη διαρκή εκ των έσω επίθεση που υφίσταται εδώ και χρόνια από συγκεκριμένους κύκλους, οι οποίοι ενθαρρύνονται και υποστηρίζονται από άλλους, του εξωτερικού, προκειμένου να τρωθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και την πολιτεία. Αυτό ήταν ένα –ίσως το μεγαλύτερο– μήνυμα των πρόσφατων εκλογών. Θα επαναληφθεί προς εμπέδωση και στις επερχόμενες».

                              (Αρθρο του Δ. Τριανταφυλλίδη από το  liberal.gr)