Τι είδε ο επισκέπτης...

 

Στο Du Lac έφταναν την Κυριακή τα παρκαρισμένα, πάνω στον δρόμο της ακτής Μιαούλη αυτοκίνητα, αφού η παραλίμνια οδός του Δ. Φιλοσόφου είχε κλείσει για τα τροχοφόρα λόγω της Έκθεσης «Πλάσματα». Ας ρίξω μια ματιά στο πάρκινγκ λες, μήπως βρω καμιά θέση, αφού την άλλη φορά κάποιος σου είχε σπάσει τον καθρέφτη, τόσο στενός που είναι εκεί ο δρόμος. 

Μπαίνεις στο πάρκινγκ και τι να δεις, αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες με σκασμένα τα λάστιχα να πιάνουν θέσεις πάρκινγκ –αόρατα για τη Δημοτική Αρχή πόσους μήνες τώρα- ενώ τα χόρτα σού φτάνουν στη μέση. Δίπλα ακριβώς, ένα πρωτόγονο κυριολεκτικά σκηνικό με μια πίστα από παμπάλαια συγκρουόμενα αμαξάκια, κάτι λάστιχα πεταμένα, ένα πρόχειρο σκέπαστρο από νάυλον! Αναρωτιέσαι αν πήγες πίσω στο χρόνο...    

Βγαίνοντας στον Πολιτιστικό Πολυχώρο (δηλαδή τα παλιά σφαγεία) το μάτι σου πέφτει στα συνθήματα της νέας γενιάς, όπως δηλώνουν, χουλιγκάνων του ΠΑΣ που για να δείξουν την πίστη τους στην ομάδα ρυπαίνουν την ίδια τους την πόλη! Κι αυτά αόρατα για τη Δημοτική Αρχή, αφού δεν κάνει καν τον κόπο να τα σβήσει, εκτός κι αν τα θεωρεί κομμάτι της τοπικής κουλτούρας... 

Προχωράς προς την πύλη του κάστρου για να βγεις από την άλλη μεριά και πιάνεις τη μύτη σου από τη δυσωδία. Ουρητήρια-WC οι πύλες του κάστρου χρόνια τώρα, αφού δεν υπάρχουν ούτε δημόσιες τουαλέτες εκεί αλλά ούτε και έχει αποκλειστεί με κάγκελο ο χώρος. Έτσι, χρησιμοποιούνται οι στοές του ιστορικού κάστρου για τις ...ανάγκες των ντόπιων, αφού οι επισκέπτες δεν εννόησαν ακόμη τις τοπικές παραδόσεις και ψάχνουν στα μαγαζιά για τουαλέτα. 

Περνώντας μέσα από το κάστρο διαπιστώνεις ότι τα χουλιγκανάκια έχουν μουντζουρώσει και ιστορικά κτίρια της πόλης, χωρίς κανείς και πάλι να ενοχλείται! Εμ, τι νομίζατε; Ρόδος είναι εδώ;

Βγαίνοντας στη Δ. Φιλοσόφου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι ενώ η Δ. Αρχή γνώριζε καιρό τώρα για την Έκθεση, δεν φρόντισε να κόψει ούτε εκεί τα χόρτα. Έτσι, οι μαξιλάρες που ρίχτηκαν μέσα στα χορτάρια κρύβονται σχεδόν απ’ αυτά! 

Στο πάρκο Κατσάρη δύο εντόπια «γλυπτά» βρίσκονται χρόνια τώρα στην ίδια κατάσταση, ακρωτηριασμένα και βανδαλισμένα, έχοντας φυσικά την έγκριση και των τριών τελευταίων Δημάρχων μας (Φίλιου-Μπέγκα-Ελισάφ). Κάποιοι επισκέπτες τα κοιτάζουν περίεργα, αναρωτώμενοι αν κι αυτά αποτελούν μέρος της Έκθεσης! Δεν γνωρίζουν από τοπικές αντιλήψεις περί τέχνης... 

Σκουπίδια ξεχειλίζουν από τους μικρούς κάδους αλλά το να τους αδειάζουν τακτικά και τα Σαββατοκύριακα, εφόσον έρχεται πια αρκετός κόσμος όπως και γίνεται σε όλες τις τουριστικές πόλεις, φαντάζει σενάριο ΕΦ.  

Περπατώντας μέσα στο οδόστρωμα δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς  τις λακούβες, σ’ έναν δρόμο που θα έπρεπε να έχει καινούρια άσφαλτο. Τι στο καλό, πεντακόσια μέτρα είναι όλα κι όλα!

Στο θεατράκι κάποιες συλλογικότητες έχουν φεστιβάλ. Οι λινάτσες κρέμονται από τα δέντρα και δένουν με τα συνθήματα της τοπικής ομάδας που επίσημα έχουν εκεί αναγραφεί, έτσι για να ξέρουν και οι ξένοι πώς εννοούμε εμείς ένα δημόσιο πάρκο. 

Δίπλα ακριβώς, στη μικρή πλατεία όπου τα βοτσαλάκια έχουν αποκολληθεί καιρό τώρα κλωτσάς πέτρες, μάρμαρα, τσιμέντα. Το ίδιο παρατηρείς και με διάφορα άλλα σκουπίδια που μήνες τώρα δεν τα μαζεύει κανένας από τους υπαλλήλους του Δήμου (που αμείβονται όμως γι' αυτή τη δουλειά ή μήπως όχι;) 

Πηγαίνοντας προς το αυτοκίνητο διαπιστώνεις το απροσπέλαστο. Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει πεζοδρόμιο, τα χόρτα φτάνουν το ενάμισι μέτρο, σε όλο το μήκος της αριστερής πλευράς της Μιαούλη.

Μετά λες να πας κι από το Παραλίμνιο γιατί διάβασες ότι εκεί λειτουργεί ένας νέος ποδηλατόδρομος. Βλέποντας το θέαμα δεν μπορείς να μην γελάσεις. 

Άφησαν ανέγγιχτο το δρομάκι του μισού μέτρου με το χαλίκι μέσα στα χόρτα και τοποθέτησαν πλαστικά κολωνάκια πάνω στον κυρίως δρόμο, κάνοντάς τον μονόδρομο! Αν έτσι φτιάχνονται οι ποδηλατόδρομοι, τύφλα να 'χουν οι υπερυψωμένοι, δίπλα στη θάλασσα, της Ηγουμενίτσας...

Βγαίνοντας στη Δωδώνης σε πιάνει κατάθλιψη από την ανεξέλεγκτη αφισορύπανση. Δεν ήταν έτσι αυτή η πόλη κάποτε, σκέφτεσαι. Τώρα μοιάζει να πηγαίνει με αυτόματο πιλότο. θα βρεθεί άραγε ένας άνθρωπος χωρίς ιδεοληψίες, με σχέδιο και όραμα να τα βάλει με την ασχήμια και να φτιάξει μια πόλη πραγματικά ευρωπαϊκή, από την οποία αυτή τη στιγμή πολύ απέχουμε;