Ουδέν σχόλιον...

 

«Την ώρα που η δίκη για τους υπευθύνους της εκατόμβης των νεκρών από την πυρκαγιά στο Μάτι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οι αρμόδιοι της Δικαιοσύνης έχουν ξεκινήσει αγώνα δρόμου για να γλιτώσουν –έστω και τώρα– την παραγραφή, άρχισαν να εκδίδονται και οι πρώτες αποφάσεις για αστικές αποζημιώσεις των θυμάτων.α διοικητικά δικαστήρια ήδη έχουν εκδώσει δύο αποφάσεις αποζημίωσης συγγενών θυμάτων, επιδικάζοντας χρηματικά ποσά από 150.000 ευρώ έως 300.000 ευρώ.

Τέτοιες αποφάσεις αποζημίωσης αναμένονται πολλές, καθώς πολλοί συγγενείς θυμάτων αλλά και εγκαυματίες έχουν προσφύγει δικαστικά, αξιώνοντας από το Δημόσιο αποζημιώσεις για τις παραλείψεις –κυρίως αυτές– που συνετέλεσαν στο τραγικό αποτέλεσμα απώλειας τόσων συμπολιτών μας.

Από τις δύο δικαστικές αποφάσεις που έχουν ήδη εκδοθεί, εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι ο τρόπος που επιλέγουν να υποστηρίξουν τα συμφέροντα του Δημοσίου στις δίκες αυτές οι αρμόδιοι νομικοί σύμβουλοι του κράτους.Και στις δύο περιπτώσεις αποζημίωσης θυμάτων, η νομική επιχειρηματολογία του Δημοσίου περιλαμβάνει δύο βασικά επιχειρήματα. 

Το πρώτο επιχείρημα είναι ότι τα θύματα της πυρκαγιάς (κάηκαν οι άνθρωποι…) ευθύνονται πρωτίστως για την τραγική τους κατάληξη! Και το δεύτερο, ότι όλες οι εμπλεκόμενες κρατικές υπηρεσίες –Πυροσβεστική, Πολιτική Προστασία, Αστυνομία κ.λπ.– τα έκαναν όλα τέλεια. Καμία λάθος ενέργεια, καμία παράλειψη. Προφανώς οι του Νομικού Συμβουλίου που χειρίζονται τις συγκεκριμένες δικογραφίες, δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα στοιχεία (πραγματογνωμοσύνη του Δημήτρη Λιότσιου, ειδικού εμπειρογνώμονα της Πυροσβεστικής και άλλων) που οδήγησαν σε ποινικές διώξεις και πάνω στα οποία βασίζεται το βαρύ κατηγορητήριο για όσους δικάζονται ως υπεύθυνοι τραγικών παραλείψεων, που επέφεραν την οδυνηρή εξέλιξη. 

Πέραν αυτών των επιχειρημάτων, για τα οποία ο καθένας αντιλαμβάνεται επιεικώς το άτοπο και το προσβλητικό για τα θύματα της τραγωδίας, από τη δεύτερη απόφαση (αυτή που επιδικάζει 150.000 ευρώ για την τραγική κατάληξη μιας 73χρονης) προκύπτει ένα ακόμη επιχείρημα χειρότερο των προηγουμένων.

Η νομική επιχειρηματολογία του Δημοσίου στην υπόθεση της 73χρονης συμπληρώνεται με την απαίτηση να αφαιρεθούν από την όποια αποζημίωση επιδικαστεί στους συγγενείς της, τα 10.000 ευρώ που δόθηκαν στους συγγενείς των θυμάτων από την τότε κυβέρνηση, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, ως άμεση στήριξη για τις τραγικές απώλειες της φονικής πυρκαγιάς.

Δηλαδή, ο αρμόδιος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σε περίπτωση που δεν γίνουν δεκτά τα επιχειρήματα που επικαλείται περί προσωπικής ευθύνης –και μάλιστα σε ποσοστά πάνω από 90%– του θύματος, γιατί βγήκε από το σπίτι του ενώ εκείνο τελικά δεν κάηκε, αλλά και εκείνα περί αποτελεσματικής δράσης της κρατικής μηχανής και αποφασιστεί η επιδίκαση αποζημίωσης στους συγγενείς του, ζητεί να τους αφαιρεθούν οι 10.000! Τι να πει κανείς! Ουδέν σχόλιον…»

                                          (Άρθρο της Ιω. Μάνδρου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)