Απόψεις...

 

«Το ΕΣΥ αποτελεί βασικό πυλώνα του κράτους πρόνοιας και δείκτης της φροντίδας που επιδεικνύει η εξουσία έναντι των ευάλωτων πολιτών, γιατί ο άρρωστος πολίτης είναι ευάλωτος και χρήζει προστασίας και φροντίδας. Όλοι γνωρίζουν πως έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά σε κτίρια και εξοπλισμό για τη δημιουργία σύγχρονων νοσοκομειακών μονάδων στην ελληνική περιφέρεια. 

Εξίσου καλά γνωρίζουν πως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών των νοσοκομείων, είναι η υποστελέχωσή τους, αφού προκηρύσσονται διαρκώς διαγωνισμοί πρόσληψης, οι οποίοι αποβαίνουν άγονοι λόγω μη ενδιαφέροντος. Αυτή ακριβώς η αναντιστοιχία, ανάμεσα στη δημιουργία νοσοκομείων και τοπικών ιατρείων στην περιφέρεια και η αδυναμία στελέχωσής του με γιατρούς και νοσηλευτικό - βοηθητικό προσωπικά, είναι ένα αγκάθι στο σώμα της κοινωνίας που αιμορραγεί διαρκώς. 

Παρά τις διακηρύξεις και τις καλές προθέσεις, το πρόβλημα χρονίζει, δημιουργώντας παρενέργειες και τραγικά περιστατικά. ατά τη γνώμη μου, οι δύο πιο αδικημένες μισθολογικά κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, είναι οι γιατροί και οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας μας. Τις δύο αυτές κατηγορίες πρέπει να αντιμετωπίσει η πολιτεία με ιδιαίτερη φροντίδα μετά το πέρας των εκλογών. Το ζήτημα της ιατρικής και νοσοκομειακής φροντίδας, δεν προσφέρεται ούτε για κομματικό ανταγωνισμό, ούτε για συνδικαλιστική γυμναστική. 

Το πολιτικό προσωπικό έχει τις ευθύνες του για την κατάσταση, εξίσου υπεύθυνες είναι, όμως, και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες με πρόσχημα κάποιες διεκδικήσεις, επιζητούν αλλότριους σκοπούς, όπως πχ. η συνδιοίκηση των μονάδων, να έχουν λόγο στις προαγωγές, τις μετατάξεις ή τους διαγωνισμούς, πράγμα που επιδιώκουν άλλοτε φανερά και άλλοτε καλυμμένα».

                                                            (Δ. Τριανταφυλλίδης- liberal.gr)

«Στο εργοστάσιο Schuko της Γερμανίας, μια οικογενειακή επιχείρηση που κατασκευάζει φίλτρα αέρα, οι εργάτες είδαν πρόσφατα ένα ασυνήθιστο θέαμα στην γραμμή παραγωγής. Ο 46χρονος ιδιοκτήτης, Andre Schulte-Suedhoff, πήρε εργαλεία και άρχισε να βιδώνει μαζί τους, καθώς η εταιρεία πάσχιζε να τηρήσει το πρόγραμμα παραδόσεών της. Το εργοστάσιο έχει 200 άτομα προσωπικό,  αλλά υπολογίζει ότι θα χρειαζόταν άλλα 15. Και όπως χιλιάδες επιχειρήσεις σε ολόκληρη τη Γερμανία, μένει πίσω γιατί αδυνατεί να βρει εργαζόμενους. 

Σύμφωνα με ένα μοντέλο που κατάρτισε γερμανικό κρατικό ινστιτούτο ερευνών, το εργατικό δυναμικό της Γερμανίας, που φτάνει τα 47 εκατ. άτομα, θα σταματήσει πολύ σύντομα να αναπτύσσεται. Ίσως και να έχει σταματήσει ήδη. Και αυτή η στιγμή θα σηματοδοτήσει το αποκορύφωμα ενός οικονομικού υπερ-κύκλου, που μεταμόρφωσε μια χώρα κατεστραμμένη από τον πόλεμο σε μια βιομηχανική υπερδύναμη και ένα από τα πλουσιότερα κράτη του κόσμου. 

Σύμφωνα με το Bloomberg, η εποχή όπου η μία μετά την άλλη οι γενιές των Γερμανών έβλεπαν το επίπεδο ζωής τους να βελτιώνεται, πλησιάζει στο τέλος της. Μόνο για να παραμείνει στα σημερινά επίπεδα, η Γερμανία χρειάζεται 400.000 νέους μετανάστες τον χρόνο. 

Και ενώ αυτή την εποχή τα νούμερα των αφίξεων ενισχύονται λόγω των προσφύγων από την Συρία ή την Ουκρανία, οι Γερμανοί ψηφοφόροι εμφανίζονται επιφυλακτικοί απέναντι στις υποσχέσεις ότι οι μετανάστες μπορούν να ενισχύσουν την ανάπτυξη.  Τουλάχιστον αυτό τους έλεγαν το 2015, όμως μόνο 1 στους 2 πρόσφυγες εκείνου του κύματος είχε βρει δουλειά στη Γερμανία πέντε χρόνια αργότερα. 

Καθώς η γερμανική οικονομία πασχίζει να ενσωματώσει τους ένα εκατομμύριο Ουκρανούς που έφτασαν τον τελευταίο χρόνο, η στήριξη για το αντιμεταναστευτικό κόμμα Alternative for Deutschland αυξάνεται.

Για τον Schulte-Suedhoff, αυτή η κρίση μοιάζει με εκείνη του κλίματος: Είναι μια αφηρημένη καταστροφή που εκτυλίσσεται σε αργή κίνηση και την οποία οι χαράσσοντες τις πολιτικές έβλεπαν να έρχεται εδώ και χρόνια. Όμως, όπως με την θέρμανση του πλανήτη, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, οι λύσεις που προτείνονται μοιάζουν ανεπαρκείς.

                                                                                    («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»)