Κοινωνικό πρότυπο, προς μίμηση...

 

 «Η Ελίνα Χατζηδημητρίου έλαβε το πτυχίο της στη Σχολή Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ με το απόλυτο 10, κάτι το πρωτοφανές. Σε συνέντευξη που έδωσε σε τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό είπε μεταξύ άλλων: «Δεν ασχολήθηκα ποτέ με καταλήψεις, κινητοποιήσεις και δραστηριότητες εκτός σπουδών και δεν θα με ενοχλούσε η παρουσία της αστυνομίας, αν κάνει τη δουλειά της». 

Πιθανόν σε κάποιους αυτές οι απόψεις να προκαλούν επαναστατική ανατριχίλα. Ακούς εκεί να μην έχει συμμετάσχει σε καταλήψεις. Να μην έχει πάρει μέρος σε πορείες. Να μην ενοχλείται από την παρουσία των «μπάτσων» στα πανεπιστήμια. Τι σόι φοιτήτρια ήταν; 

Κι όμως, ίσως η πλειοψηφία των φοιτητών να έχει τις ίδιες απόψεις με την Ελίνα Χατζηδημητρίου. Να ενδιαφέρονται πρωτίστως για τις σπουδές τους, σεβόμενοι την ιδιότητά τους και τις θυσίες των γονιών τους. Γιατί τελικά πόσοι συμμετέχουν στις πάσης φύσεως κινητοποιήσεις; 5.000 στην Αθήνα, 2.000-3.000 στη Θεσσαλονίκη, το πολύ πολύ. Είναι δε γνωστό πως οι καταλήψεις είτε αποφασίζονται με κατασκευασμένες πλειοψηφίες είτε πραγματοποιούνται διά της βίας.

Απέναντι σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση υπάρχουν οι φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν, να πάρουν το πτυχίο τους όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ώστε στη συνέχεια να βρουν μια δουλειά για να ανακουφίσουν και τους γονείς τους. Αυτοί οι φοιτητές επειδή δεν φωνάζουν γιατί διαβάζουν, δεν φαίνονται, δεν ακούγονται. Είναι όμως η πλειονότητα. Και στα πανεπιστήμια ισχύει ο γενικός κανόνας πως οι οργανωμένες και φωνασκούσες μειοψηφίες επιβάλλουν τη θέλησή τους.

Η Ελίνα Χατζηδημητρίου αποτελεί ένα κοινωνικό πρότυπο. Σκληρή δουλειά, χωρίς να στερηθεί τίποτα από τη νεανική της ζωή, όπως δήλωσε, και συγκέντρωση στον στόχο. Αυτό αποδεικνύει η επίδοσή της. Τα πρότυπα, εξ ορισμού, ξεχωρίζουν. Στις κοινωνίες της αριστείας αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Στις κοινωνίες του λαϊκισμού προκαλούν τον φθόνο. Είναι φανερή η προσπάθεια να τα φέρουν στο ύψος του μέσου όρου και ακόμα χαμηλότερα. Αυτό που λέμε εξίσωση προς τα κάτω.

Ως κοινωνία την περάσαμε και αυτή τη φάση. Οι πολέμιοι της αριστείας έφυγαν, αλλά οι απόψεις τους παραμένουν. Μεταξύ του απόλυτου 10 και μιας κατάληψης, αυτοί επιλέγουν την κατάληψη».

                                       (Αρθρο του  Σ. Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)