Απόψεις...

«Το φετινό καλοκαίρι άνοιξε με πυκνά, διαδοχικά κύματα καύσωνα κυρίως στη δυτική και στη νοτιοδυτική Ευρώπη, ανέβηκε μερικούς βαθμούς και η θερμοκρασία της Μεσογείου, μέσα σε δύο μήνες κάηκαν και 700.000 εκτάρια ευρωπαϊκά δάση. Και τώρα, ο Αύγουστος τελειώνει με ένα σπάνιο, αν όχι πρωτοφανή, συνδυασμό ξηρασίας και καταιγίδων. Οι όροι του προβλήματος πλέον δεν εξαρτώνται από κανέναν μεμονωμένα, ούτε καν από ολόκληρη την Ευρώπη. 

Ουδείς (πλην ίσως κάποιων τραμπικών…) αμφιβάλλει για το ανθρωπογενές της κλιματικής κρίσης. Εκπέμποντας περίπου 52 δισ. μετρικούς τόνους διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου κάθε χρόνο, έχουμε τυλίξει ασφυκτικά τη Γη με μια «κουβέρτα αερίων» και την υπερθερμαίνουμε. Τα τελευταία 200 χρόνια, η θερμοκρασία του πλανήτη έχει αυξηθεί περίπου 0,85ο Κελσίου – και το 75% αυτής της αύξησης σημειώθηκε τον τελευταίο μισόν αιώνα. Στο επίκεντρο της υπερθέρμανσης βρίσκεται η Ευρώπη».

                                                               (Κ.Καλλίτσης-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Τα πράγματα είναι απλά. Μερικά δισεκατομμύρια ευρώ περιμένουν στην επόμενη γωνία και σε κάποιους δεν αρέσει η «μοιρασιά». Θέλουν περισσότερα ή καλύτερα τα θέλουν όλα για τους εαυτούς τους και τίποτα για τους «αντιπάλους». Να μην ξεχνάμε πώς ακριβώς ξεκίνησε η διαμάχη για το Ελληνικό! Ένα προαιώνιο μίσος μεταξύ δύο μεγάλων επιχειρηματικών οικογενειών έφερε ένα ζωτικό για την οικονομία project στα όρια της κατάρρευσης. Δεν ήταν το περιβάλλον, δεν ήταν ο … αρχαιολογικός θησαυρός των… αεροδιαδρόμων, ήταν το αβυσσαλέο μίσος της μιας οικογένειας για την άλλη! Αυτή είναι η χώρα, όπως έλεγε ο πρόεδρος Σημίτης και επαναλαμβάνουμε κι εμείς ακούραστα με κάθε ευκαιρία».

                                                                  (Θ. Μαυρίδης-liberal.gr)

 «Μα αυτό σημαίνει ότι οι μαθητές θα πρέπει να διαβάζουν». Αυτήν την αποστομωτική απάντηση πήρε ο εκπαιδευτικός κ. Γιώργος Γιώτης από συνάδελφό του. Ηταν πριν από 25 έτη συναπτά και η απάντηση αφορούσε πρότασή του για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας. Πρόταση τερατώδης φαίνεται για τα δεδομένα της ελληνικής εκπαίδευσης: είναι καλύτερο να επιτρέψεις στον μαθητή να «βουτήξει» σε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό κείμενο για όλη τη χρονιά παρά να περιπλανιέται από απόσπασμα σε απόσπασμα. 

Οπως μου γράφει ο κ. Γιώτης στην επιστολή που μου έστειλε με αφορμή τη σειρά των άρθρων μου για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στη μέση εκπαίδευση, όταν άκουσε την απάντηση του συναδέλφου του, σκέφτηκε ότι «αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διαβάζουν και οι καθηγητές». Αυτά πριν από είκοσι πέντε χρόνια. Εκτοτε, τίποτε δεν έχει αλλάξει».

                                                         (Τ. Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)