«Τον τελευταίο καιρό είναι σύνηθες το φαινόμενο ο οποιοσδήποτε τριτοκλασάτος ηθοποιός ή «ηθοποιήτρια» να εκφέρει δημόσια την άποψη του εφ' όλης της ύλης και παντός επιστητού.
Δε γνωρίζω από πού αντλεί αυτό το θράσος - γιατί συνήθως ακούμε ή κοινοτοπίες ή ανοησίες - πάντως όσο πιο άσημος είναι ο ηθοποιός ή η «ηθοποιήτρια» - νομίζω πως είναι η πιο δόκιμη λέξη για τις γυναίκες που ασχολούνται με την ηθοποιία - τόσο πιο ακραίες και πιο βλακώδεις οι σχετικές δηλώσεις. Είναι και το Διαδίκτυο που αποτελεί πρόκληση για τις μετριότητες. Μεγάλο το κοινό, πολύς ο όχλος που πιστεύει κάθε τι το εντυπωσιακό και εντυπωσιάζεται από κάθε τι το υπερβολικά ανόητο.
Δεν θυμάμαι κανένα από τους παλιούς, μεγάλους καλλιτέχνες να προσπαθούσε να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του. Δεν το είχε ανάγκη. Ήταν αυτόφωτοι. Το τετριμμένο άλλοθι «άλλες ήταν τότε οι εποχές, άλλοι και οι άνθρωποι» δεν ισχύει. Απεναντίας, εγώ στέκομαι σε αυτό ακριβώς το «άλλοι ήταν οι άνθρωποι».
Όταν μετριότητες που έχουν παίξει σε 2-3 σήριαλ έχουν άποψη για τις προφυλακίσεις και τις αποφυλακίσεις ή για ζητήματα διεθνούς πολιτικής, αυτομάτως μεταβάλλονται σε επικίνδυνους διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Θα μου πείτε δεν έχουν το δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους; Απάντηση: στην παρέα τους ναι, μπορούν να μιλήσουν για τα πάντα. Με δημόσιο λόγο, όχι. Με δημόσιο λόγο μπορεί να μιλήσουν για το αντικείμενό τους. Αλλά επειδή ελάχιστη σχέση έχουν με αυτό - γι' αυτό και είναι μετριότητες - ασχολούνται με ο,τιδήποτε θα εντυπωσιάσει και είναι στην επικαιρότητα.
Άλλωστε, αυτή η συμπεριφορά είναι ένα σκαλοπάτι για μια
πολιτική καριέρα στα λεγόμενα «προοδευτικά» κόμματα. Από την ελληνική βουλή
περάσαν πολλά τέτοια «νούμερα».
(Απόσπασμα άρθρου του Σ.Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου