Υπάρχει μια νοοτροπία στους τελευταίους Δημάρχους της πόλης μας σε σχέση με κάποιους εμβληματικούς χώρους της πόλης που είναι κοινή, όπως ήταν και ένα μέρος της μέχρι τώρα πορείας τους, αφού μιλάμε ουσιαστικά για την ίδια παράταξη στην οποία θήτευσαν. Ποια είναι αυτή η νοοτροπία;
Πρώτα αφήνουμε έναν χώρο να
ρημάξει μέχρι το… μη περαιτέρω (ενώ μπορούσαμε άνετα να τον συντηρήσουμε και να
τον βελτιώσουμε) και μετά εμφανίζουμε μια ανάπλαση (κάποιων εκατομμυρίων), ώστε
όποιο και να είναι το αποτέλεσμα ο κόσμος να το αποδεχτεί εφόσον πριν η κατάσταση θα είχε φτάσει στο απροχώρητο. Αυτό
έγινε με την Κεντρική πλατεία, αυτό με το πάρκο Πυρσινέλλα (Γιαννιώτικο Σαλόνι) αυτό και με τη
Λαϊκή της Αγ. Μαρίνας.
Η
πλατεία που άφησε ο κ. Γκόντας ήταν μια όμορφη πλατεία. Μοντέρνα, με αρκετό
πράσινο, με δύο συντριβάνια και με δέντρα κατά μήκος της Λ. Δωδώνης που αφέθηκαν
όμως αργότερα να στεγνώσουν. Στη συνέχεια αφέθηκε όλη η πλατεία στη μοίρα της, τα
συντριβάνια δεν συντηρήθηκαν, οι νεοβάνδαλοι τη μουντζούρωσαν, άλλοι έσπασαν
τις πίσω υάλινες επιφάνειες και χρόνια τώρα, όσοι περνούν από κει κλωτσάνε
πλάκες δαπέδου. Γιατί έπρεπε να συμβεί όλο αυτό;
Το Γιαννιώτικο Σαλόνι αφέθηκε κι αυτό «εγκληματικά» να ρημάξει, ενώ θα μπορούσε με μια απλή συντήρηση κάθε χρόνο να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των δημοτών. Στο τέλος ξήλωσαν και την παιδική χαρά ανοίγοντας και τις πόρτες από το αρχοντικό, επιτρέποντας έτσι στους νεοβάνδαλους να το καταστρέψουν εντελώς. Έμεινε λοιπόν η πόλη χωρίς το μητροπολιτικό πάρκο της δεκαπέντε χρόνια και βάλε...
Και τι
χρειαζόταν να είναι λειτουργικό; Μια καλή περίφραξη, μια παιδική χαρά, έναν φύλακα που να ανταποκρίνεται
και να μην είναι εκεί ως …διακόσμηση, έναν καλό καθαρισμό στο πράσινο και τα μονοπάτια,
μια καντίνα-αναψυκτήριο και θα μπορούσε τόσα χρόνια τώρα να ανταποκριθεί στο
ρόλο του. Δεν χρειαζόταν καμιά μεγαλειώδη και εν πολλοίς αμφιλεγόμενη ανάπλαση των πόσων εκατομμυρίων. Όσο για τη Λαϊκή
αγορά, είναι σίγουρα μέσα στις δυο-τρεις χειρότερες όλης της χώρας αλλά κανείς
δεν μοιάζει πια να ενοχλείται. Πόσο παρακάτω να πάει δηλαδή;
Τώρα τελευταία, βέβαια, βρέθηκε κι άλλη «φόρμουλα». Χαλάμε κάτι που είναι σε μια ικανοποιητική έως και πολύ καλή κατάσταση για να το ξαναφτιάξουμε, ενώ δεν μας αγγίζουν τα πραγματικά προβλήματα των δημοτών, αφήνοντας πεζοδρόμια και δρόμους με χαλίκι και πλατείες με χώμα. Γιατί; Επειδή... έτσι. Δεν υπάρχει απάντηση.
Κόβουμε δέντρα χωρίς δεύτερη σκέψη και ό,τι κόβεται από πράσινο (κλαδιά κτλ.) πετιέται παραπέρα. Και εκεί μένει. Η καθαριότητα αφορά (και αυτή πλημμελώς) μόνο το παραλίμνιο και κάποιους δρόμους του κέντρου. Πλύσιμο κάδων, απολύμανση χώρων απορριμμάτων; Άγνωστες λέξεις.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβανόμαστε εμείς οι δημότες που κάθε μήνα καταβάλλουμε τον οβολό μας για να έχουμε κάποια στιγμή μια πιο όμορφη, πολιτισμένη και βιώσιμη πόλη. Να ξυπνάμε λοιπόν σιγά σιγά. Χρειαζόμαστε Δημάρχους που δεν θα εγκαταλείπουν βασικούς χώρους στη μοίρα τους αλλά θα τους φροντίζουν και θα τους κάνουν διαρκώς καλύτερους.
Το Πάρκο Πυρσινέλλα (Γιαννιώτικο Σαλόνι) όπως αφέθηκε να ρημάξει...
Ό,τι
κόβεται πετιέται παραπέρα. Κατά τα άλλα, εκκλήσεις στους Δήμους να απομακρύνουν -στο πλαίσιο μέτρων
πυροπροστασίας- χόρτα και ξερά κλαδιά που αποτελούν καύσιμη ύλη. Εδώ... εννιά έχει ο μήνας.
Και όμως, το πάρκο ακόμη αντέχει σε πολλά σημεία του...
Η Λαϊκή της Αγ. Μαρίνας, όπως αφέθηκε να ρημάξει επίσης...
...ενώ αφήνεις πεζοδρόμια και δρόμους με χαλίκι, πλατείες με χώμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου