Με τον Πούτιν ή με την Ελευθερία;

«Η Ρωσία του Πούτιν έχει δείξει τις πραγματικές της προθέσεις. Θα συνεχίσει την αναμέτρηση με τη Δύση μέχρι το τέλος. Η Ουκρανία είναι μόνο η αρχή. Για τη Ρωσία η Ελλάδα είναι Δύση, εκτός κι αν αποφασίσει να… αλλάξει στρατόπεδο. Γι' αυτό και δουλεύουν οι Ρώσοι συστηματικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, με κύριο άξονα δράσης τις ισχυρές σχέσεις που έχουν διαμορφώσει με εκκλησιαστικά κυκλώματα σε Ελλάδα και Κύπρο.

Είναι εντελώς παρανοϊκό να υποστηρίζει κανείς ότι η σωτηρία για τη χώρα θα έρθει από τη Μόσχα, μόνο και μόνο επειδή οι Ρώσοι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι στο θρήσκευμα και όχι καθολικοί ή προτεστάντες. Σαν να ξαναζούμε τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Οι σεβαστοί πατέρες που ενορχηστρώνουν την πουτινική προπαγάνδα, έχουν ξεχάσει να μας πουν τι ακριβώς συμβαίνει στις σχέσεις του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης με αυτό της Μόσχας. Λεπτομέρειες! Ή αλλιώς, αν η πραγματικότητα δεν μας εξυπηρετεί, την αποσιωπούμε ή την… δολοφονούμε.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελλάδα το ρωσικό κόμμα είναι ισχυρό. Και είναι σαφές ότι αυτό το κόμμα δεν εξυπηρετεί τις υποθέσεις της Ελλάδας. Οι Ρώσοι έχουν τα δικά τους συμφέροντα και αυτά και μόνο εξυπηρετούν. Δεν πρόκειται να μας δώσουν στο… πιάτο την Κωνσταντινούπολη, όπως υποστήριζαν οι «προφητείες». Το πολύ - πολύ να επεκτείνουν ακόμη περισσότερο τις δουλειές τους με τον Ερντογάν…

Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το κόμμα δεν ήρθε για να σκορπίσει στην πρώτη δυσκολία. Και θα το συναντήσουμε και στο μέλλον. Να μην ξεχνάμε τι συνέβη στις εκλογές του 2019, για να έχουμε υπόψη μας ποιος είναι ο αντικειμενικός λόγος ύπαρξής του! Να επεμβαίνει στα εσωτερικά θέματα της χώρας με τρόπο που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Μόσχας.

Το «κόμμα», λοιπόν, στήριξε με όλες του τις δυνάμεις τις λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις, επιδιώκοντας να μην κερδίσει τις εκλογές ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ας μην έχουν την παραμικρή ψευδαίσθηση οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις. Το ρωσικό κόμμα δεν γίνεται «φίλος». Δεν υπάρχουν περιθώρια «συνεννόησης» μαζί του. 

Τώρα βρίσκεται στριμωγμένο από τις διεθνείς εξελίξεις και μπορεί να δείχνει «υποχωρητικό». Αλλά στην πρώτη ευκαιρία θα δείξει και πάλι τα δόντια του. Η Δύση είναι σε πόλεμο με τη Ρωσία, επειδή ο Βλαδίμηρος Πούτιν αποφάσισε να τον κηρύξει. Ακόμη κι αν επιτευχθεί συμφωνία στην Ουκρανία, αυτό που θα συμβεί στη συνέχεια θα είναι να μεταφερθεί η πίεση σε άλλα «πεδία». 

Στην καλύτερη των περιπτώσεων μιλάμε για έναν νέο ψυχρό πόλεμο. Από τη μία η Δύση και από την άλλη ο Πούτιν και οι σύμμαχοί του. Τα συμφέροντα της χώρας μας δεν είναι με τον Πούτιν και τους συνεταίρους του. Είναι με τη Δύση. 

Κι εδώ δεν πρόκειται για θέματα ελευθερίας της γνώμης. Δεν αποτελεί νίκη της ελευθερίας να τριγυρίζουν ανενόχλητοι οι συνεργάτες του Πούτιν, ενός καθεστώτος που δεν δίστασε να αιματοκυλήσει την Ουκρανία και να απειλήσει με πυρηνικό όλεθρο την ανθρωπότητα».

                                                   (Αρθρο του Θ. Μαυρίδη από το Liberal.gr)