Απόψεις...

 

«Η επέμβαση στην Ουκρανία έγινε επειδή ακριβώς η Ουκρανία είχε αρχίσει να ενστερνίζεται τα ιδανικά της Δύσης και αυτό δεν το άντεχε η … σοβιετική ψυχή του Ρώσου προέδρου, ο οποίος έχει μάθει από τα χρόνια που ήταν στην KGB να αντιμετωπίζει τους υπόδουλους λαούς με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ο βαθύτερος φόβος του Πούτιν ήταν ο δυτικός τρόπος σκέψης πλησίαζε απειλητικά την αυτοκρατορία του και απειλούσε την παντοδυναμία του. Την δική του, την προσωπική του δύναμη και όχι εκείνη της Ρωσίας.

Το φαινόμενο Πούτιν δεν άνθισε μόνο του στον κήπο της Ευρώπης. Γι' αυτό φέρουν βαρύτατες ευθύνες οι Γερμανοί, οι οποίοι προστάτευσαν με κάθε δυνατό τρόπο το οικοσύστημα του Πούτιν. Να μην ξεχνάμε πόσοι Γερμανοί πολιτικοί έσπευσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με το αζημίωτο σε ρωσικές εταιρείες, αμέσως μετά το τέλος της πολιτικής τους θητείας. Με αυτούς και με εκείνους ο Βλαδίμηρος Πούτιν έγινε ένας ισχυρός τύραννος. Οι φίλοι μας οι Γερμανοί του χάρισαν το σχοινί με το οποίο απειλεί τώρα να μας κρεμάσει».

                                                                              (Θ.Μαυρίδης-liberal.gr)

«Το 2008 καταστράφηκε το κέντρο της Αθήνας από μιλίτσιες κουκουλοφόρων. Περιουσίες καταστράφηκαν και η πρωτεύουσα ακόμη δεν έχει καταφέρει να επουλώσει τις πληγές της. Κανείς δεν συνελήφθη. Και η δημοκρατία μας τίμησε τον τότε υπεύθυνο υπουργό, τον κ. Παυλόπουλο, εκλέγοντάς τον Πρόεδρό της. Ακόμη κι αν ίσχυε ο σημερινός νόμος και είχαν κάποιοι συλληφθεί δεν θα εξέτιαν την ποινή τους. Ευτυχώς δεν υπήρξε νεκρός. Νεκροί όμως, και μάλιστα τρεις, εκ των οποίων η μία κυοφορούσε, μερικά χρόνια μετά στο έγκλημα της Μαρφίν. Κανείς δεν συνελήφθη. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί χάθηκαν στο πλήθος της διαδήλωσης, ως γνήσια δειλά καθάρματα. Ούτε εκεί μπορείς να μιλήσεις για «οπαδική» βία.

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Το πρόβλημα της κοινωνίας μας δεν είναι η «οπαδική» βία. Είναι η βία των συμμοριτών που δρουν ατιμώρητοι. Και επικοινωνούν μεταξύ τους. Δεν υπάρχει οπαδική βία. Υπάρχει βία. Και η πολιτεία κάποτε θα πρέπει να πάψει να λειτουργεί αντανακλαστικά και να νομοθετεί με γνώμονα τη δημοσιότητα των εγκλημάτων».

                                                           (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Αυτές τις ημέρες, ομάδες και παρατάξεις που είτε συμπαθούν την επιτιθέμενη Ρωσία, είτε μισούν τη Δύση, κάνουν πολύ λόγο για την ανάγκη φιλειρηνικού κινήματος: ο πασιφισμός τους μού φαίνεται ένα τέχνασμα για να μην πάρουν σαφή θέση και για να επιδείξουν ηθική ανωτερότητα. Υπάρχει όμως ένα παράδοξο της ηθικής: ιστορικά, οι πασιφιστές σαν αυτούς που μας περιβάλλουν σήμερα απορρίπτουν την πολεμική βία αλλά όχι τη βία γενικά, η αριστερά διαχωρίζει τη δική της επαναστατική βία από τη βία που θεωρεί «καταστολή», «δεξιά τρομοκρατία», «κρατική κατάχρηση εξουσίας» και τα λοιπά».

                                                                  (Σ.Τριανταφύλλου- ΑΤΗensvoice)

«Η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με έναν ηγέτη που οπλίζει τα πυρηνικά του επειδή στα σοκάκια του Κιέβου τα άρματά του αντιμετωπίζουν βόμβες μολότοφ, δείχνει όχι απλώς την ανεπάρκειά τους αλλά την ολοκληρωτική ξεφτίλα τους. Μα, καλά, αυτός ο Τσίπρας τόσους σοβαρούς τεχνοκράτες και καταξιωμένους διεθνολόγους έχει γύρω του, δεν του ανέλυσαν την πολυπλοκότητα της διεθνούς κατάστασης;»

«Ο ναπολιτάνος συγγραφέας του μυθιστορήματός «Γόμορρα», που έχει φόντο την Καμόρα, ερμηνεύει με όρους υποκόσμου τη γεωπολιτική: διατείνεται ότι ο Πούτιν είχε στήσει μηχανή με τον Γιανουκόβιτς και τους μαφιόζους, η οποία μπλοκαρίστηκε το 2014 με την «επανάσταση της πλατείας Μαϊντάν».

                                                                    (Δ. Ευθυμάκης- Protagon.gr )