Απόψεις...

 

@ Η απορία που με βασανίζει είναι τί τελικά πρόκειται να γίνει στο μέλλον μετά το τέλος της εισβολής στην Ουκρανία. Όποτε ένας παρανοϊκός δικτάτορας έχει στα χέρια του πυρηνικά όπλα θα εισβάλει σε όποιον δεν τον γουστάρει και η διεθνής κοινότητα θα περιορίζεται σε οικονομικές κυρώσεις με τον φόβο μιάς πυρηνικής επίθεσης? Θα γίνονται διαπραγματεύσεις μέχρι να καταστραφούν τελείως οι υποδομές της κάθε Χώρας που δέχεται την επίθεση και να σκοτωθούν χιλιάδες αθώοι? 

Κάθε Χώρα που επέλεξε νόμιμα και κατόπιν συμφωνιών την ανεξαρτησία της θα πρέπει να παίρνει άδεια από την γείτονα υπερδύναμη για να αποφασίσει το μέλλον για την ένταξή της σε οργανισμούς που θεωρεί ότι είναι πρός το συμφέρον της? Τί νόημα έχει τότε το άρθρο 5 του συμφώνου του ΝΑΤΟ και το αντίστοιχο της Ε.Ε.? 

Δηλαδή εάν η Ουκρανία ήταν μέλος του ΝΑΤΟ ή της Ε.Ε.δεν θα φοβόμασταν την πυρηνική επίθεση του Πούτιν και θα κάναμε επίθεση στην Ρωσία?Τώρα που η Ουκρανία δεν είναι, φοβόμαστε και δεν κάνουμε? Η κατοχή των πυρηνικών θα είναι πάντα η απειλή για να κάνει ο καθένας ότι θέλει? Είναι σίγουρη η Δύση ότι με αυτούς τους δικτάτορες του Ανατολικού μπλόκ δεν θα αιφνιδιαστεί ποτέ από μιά πυρηνική επίθεση? 

Δεν βλέπω εύκολες απαντήσεις σε όλα αυτά, αλλά εύχομαι να μην βρεθούν ποτέ δυό παρανοϊκοί ηγέτες με αντίπαλες πυρηνικές δυνάμεις και να υπάρξει κάποια διένεξη.Τότε το πυρηνικό ολοκαύτωμα θα είναι πιο πιθανό από ποτέ και θα λέμε ότι θα έπρεπε να είχαμε σταματήσει τον Πούτιν με οποιονδήποτε τρόπο,από την πρώτη επέμβαση που έκανε. Ξεκίνησε από την Τσετσενία το 1999,ακολούθησε στην Γεωργία το 2008 και στην Κριμαία το 2014. Τώρα στην Ουκρανία. Τί περιμένει η Δύση και ποιός θα είναι ο επόμενος?

@ Μόνο στον Μεγαλέξανδρο δεν φτάσαμε για να δικαιολογήσουμε ή να καταδικάσουμε τoν Πούτιν για την εισβολή στην Ουκρανία! Τι για Τσεχολοσβακία και Βουδαπέστη άκουσα! Τί για Βιετνάμ,Αφγανιστάν, Ιράκ,Γιουγκοσλαβία και Κύπρο. Ακούστε ντουγάνια μου!

Κάθε περιστατικό έγινε σε άλλες εποχές από άλλα καθεστώτα που υπήρχαν τότε και για άλλες αιτίες το καθένα.Το μόνον κοινό είναι ο πόλεμος και οι ζωές που χάθηκαν. Σήμερα και στην πρόσφατη Ιστορία ενός και μόνο δικτάτορα έχουμε μιά εισβολή και έναν πόλεμο στην Τσετσενία το 1999-2000.Μιά εισβολή και έναν πόλεμο στην Γεωργία το 2008.Μία εισβολή και έναν πόλεμο στην Κριμαία το 2014.  Μιά εισβολή και έναν πόλεμο το 2022 στην Ουκρανία.

Ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά έχει ονοματεπώνυμο:Bλαντιμίρ Πούτιν. Όποιος κάνει "περισπούδαστες" αναλύσεις και δεν βλέπει ότι άλλος ένας δικτάτορας αναθεωρητής και νοσταλγός της Σοβιετίας έχει προκύψει, όποιος δεν βλέπει ότι τα 22 χρόνια της εξουσίας τον έχουν κάνει να πιστεύει ότι θα είναι ο νέος Τσάρος ή ο νέος Στάλιν, καλύτερα να πάει σε οφθαλμίατρο. 

Οι φιλοδυτικοί πολίτες δεν δίστασαν ποτέ να έρθουν αντιμέτωποι με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ στό παρελθόν! Και στην Παλαιστίνη και στο Ιράκ και στην Κύπρο και στην Γιουγκοσλαβία, ο Ελληνικός Λαός ήταν με το μέρος των αδυνάτων περισσότερο συναισθηματικά παρά γνωρίζοντας τα ακριβή γεγονότα. Τότε δεν υπήρχαν οι πληροφορίες του διαδικτύου για να έχει την εικόνα που έχει σήμερα. 

Αυτό που βλέπω με την δουλικότητα των Πουτινόφιλων σήμερα, είναι πρωτοφανές για την Πατρίδα μας. Κάνοντας το άσπρο μαύρο το μόνο που δεν έχουν πεί είναι ότι η Ουκρανία εισέβαλε στην Ρωσία και ο Πούτιν αμύνεται. Εκ των υστέρων βλέπουν ποιός κερδίζει οικονομικά και βγάζουν το εύκολο συμπέρασμα προβάλλοντας κατα την πάγια τακτική τους θεωρίες συνωμοσιών!

                                                                           (Athanasios Kamilaris-f/B)