Απόψεις...

 

«Είναι παντού, είναι συνήθως ανόητη, αλλά πάντα επικίνδυνη. Η πουτινική προπαγάνδα σαν το σαράκι έχει χωθεί στην ελληνική κοινωνία και τρώει την πραγματικότητα, με σκοπό τη φιλοτέχνηση ενός κολακευτικού για τον Ρώσο δικτάτορα πορτραίτου, τη δημιουργία αρνητικών εντυπώσεων για τη Δύση και τη Δημοκρατία. 

Το πιο πρόσφορο για τον σπόρο της πουτινικής προπαγάνδας έδαφος είναι, όπως είναι λογικό, οι συμπολίτες στα ακροδεξιά και τα αριστερά. Δηλαδή εκείνοι οι συμπολίτες που έτσι κι αλλιώς δεν γουστάρουν Δύση και δημοκρατία. Δυστυχώς όμως μπορεί να επηρεάσει και ανθρώπους που, ενώ τίποτα το ακραίο ή το αντιδημοκρατικό δεν έχουν στο μυαλό τους, στερούνται ενημέρωσης ή/και πολιτικής αντίληψης. 

Η μόνη ικανότητα που έχει ο Πούτιν είναι αυτή ενός αρχινονού της μαφίας: είναι αδίστακτος. Αναρριχήθηκε και έμεινε στην εξουσία πατώντας επί πτωμάτων κυριολεκτικά. Κατά τα άλλα κατορθώνει μετά από 23 συνεχόμενα έτη στην εξουσία (αν μπερδεύεστε είναι σχεδόν 6 τετραετίες) να έχει τον γίγαντα Ρωσία με ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μικρότερο της Ιταλίας και τους Ρώσους με κατά κεφαλή εισόδημα μικρότερο από το μισό του κατά κεφαλήν εισοδήματος των Ελλήνων. 

Είναι τόσο ικανός στην εξωτερική πολιτική που κατάφερε να κάνει εχθρούς του μέχρι και τους Σουηδούς τους οποίους απείλησε με εισβολή. Έχει καταφέρει να κάνει κάθε ανεξάρτητο δημοκρατικό κράτος που βρίσκεται κοντά στη Ρωσία να θέλει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. 

Οι μέχρι τώρα «επιτυχίες» του στην εξωτερική πολιτική οφείλονται αποκλειστικά στην ανοχή της Δύσης στα νταβατζηλίκια του. Στριμώχτηκε μόνος του στη γωνία στην Ουκρανία (μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τη μεγαλομανία του) και τώρα που η Δύση σταμάτησε να τον ανέχεται τα έχει χαμένα και απειλεί μέχρι και με πυρηνικό πόλεμο».

                                                                (Μ.Βουλαρίνος-ΑΤΗensvoice)

«Παλεύει να πνίξει τα δάκρυά του, αλλά δεν τα καταφέρνει. «Αφήσαμε τον μπαμπά στο Κίεβο», λέει ο μικρός Μαρκ Γκόντσαρουκ. «Θα πουλάει πράγματα και θα βοηθάει τους ήρωές μας, τον στρατό μας, ίσως πολεμήσει». Η κάμερα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Reuters τον βρίσκει μέσα σε ένα βαν μαζί με άλλους πρόσφυγες στο ταξίδι της μεγάλης φυγής. Εγκαταλείπει την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, όπως έχουν ήδη κάνει εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες του. Πίσω τους αφήνουν το τέλος των βεβαιοτήτων. 

Μετά τη ρωσική εισβολή όλο και περισσότεροι πολίτες στην Ουκρανία, κάποιοι εξ αυτών άμαθοι στα όπλα, παρουσιάζονται εθελοντικά για να συνδράμουν τις στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας τους.Σε μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα πλέον ηχούν σειρήνες, οικογένειες κρύβονται σε καταφύγια, νοσοκομεία μεταφέρουν τους ασθενείς τους στα υπόγεια, για μεγαλύτερη ασφάλεια. Οπλισμένοι άντρες και γυναίκες με πολιτικά ρούχα στήνουν μπλόκα σε διασταυρώσεις και σε γέφυρες. Στα μπράτσα τους έχουν περασμένες κίτρινες κορδέλες, για να δηλώσουν σε ποια πλευρά ανήκουν.

Τι κάνεις όταν ο πόλεμος χτυπάει τη δική σου πόρτα; Πώς αντιδράς; Ο,τι κι αν πούμε από τη δική μας ανέφελη σκοπιά θα είναι μια ανέξοδη κουβέντα. Μακριά από το πεδίο των συγκρούσεων παρατηρούμε πώς συντελείται το γκρέμισμα των βεβαιοτήτων. Πώς, σε μια νύχτα, κάποιοι γίνονται πρόσφυγες και άλλοι παίρνουν το ρίσκο να πολεμήσουν χωρίς κατάρτιση. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες γωνιές του κόσμου, σε άλλες στροφές της Ιστορίας. Και πάντοτε είναι το ίδιο τραγικό και τρομακτικό».

                                                          (Γ.Παπαδόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)