Ολέθριο λάθος...

 

«Ένας παλιός κανόνας του πολέμου λέει πως, όταν κάποιος συγκεντρώνει σε ένα μέρος μία μεγάλη δύναμη, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τη χρησιμοποιήσει. Κατ’ αυτά, η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία ήταν γνωστή σε όλους εκ των προτέρων. Γνωστή, όμως, είναι και η έκβαση αυτού του πολέμου. Όχι στις λεπτομέρειές της, αλλά στα γενικά σημεία της. Και είναι η εξής μία: το καθεστώς του Ρώσου δικτάτορα θα νικήσει. 

Η Ουκρανία, παρά τη σθεναρή αντίσταση που προβάλλει στα πεδία των μαχών, απλώς δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει επί πολύ τον ηρωικό αγώνα της. Για την ακρίβεια, δεν τίθεται καν θέμα ηρωισμού εδώ, αλλά απλώς ανισορροπίας αντιμαχόμενων δυνάμεων: ο στρατός της υπολείπεται δραματικά της εκστρατευτικής δύναμης των εισβολέων, και η κατάρρευση της άμυνάς της, είτε δολοφονηθεί ο Πρόεδρος Ζελένσκι είτε όχι, είναι θέμα χρόνου. Ούτε θύλακες αντίστασης μπορούν να υπάρξουν, οπλισμένες με μολότοφ και Καλάσνικοφ και μαχόμενες στα στενά των πόλεων και «στο βουνό»: η χώρα δεν μπορεί να γίνει ευρωπαϊκό Βιετνάμ, ο δε στρατός των επιτιθεμένων δεν θα υφίστατο ουσιαστική φθορά από κάτι τέτοιο.

Η Ουκρανία —ολόκληρη, και όχι μόνο το Λουγκάνσκ και το Ντονέτσκ, που ήδη έχασαν τον μη ρωσόφωνο πληθυσμό τους— θα προσαρτηθεί, ουσιαστικά, στη Ρωσία, και μόνο τύποις θα είναι ένα «ανεξάρτητο» κράτος. Δεν θα μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, και θα φυτοζωεί —σαν πελώριο στρατόπεδο συγκέντρωσης— υπό τη σκιά της ρωσικής αρκούδας, η οποία θα μπορέσει να στραφεί πλέον στη Βαλτική, στη Μολδαβία και αλλού, επανεισάγοντας την έννοια της ΕΣΣΔ. Ρωσία θα μπορούσε να χάσει στρατιωτικά μόνο από το ΝΑΤΟ. Αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε το ΝΑΤΟ να εμπλακεί. 

Το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλακεί για να αποφύγουμε τη χρήση πυρηνικών όπλων. Η χρήση πυρηνικών δεν θα μπορούσε να μείνει σε επίπεδο καλών τρόπων και «περιορισμένης χρήσης». Δεν μπορεί να υπάρξει «περιορισμένη χρήση» στα πυρηνικά, παρά μόνο όλεθρος για όλους. Τα πυρηνικά όπλα υπάρχουν είτε για να μη χρησιμοποιούνται ΑΚΡΙΒΩΣ επειδή υπάρχουν, είτε για να φέρουν την Αποκάλυψη.

Καθώς οι οικονομικές κυρώσεις του ελεύθερου κόσμου θα αργήσουν να παραγάγουν αποτελέσματα —μέχρι να τελεσφορήσουν και να «φανούν», η Ουκρανία θα έχει πέσει—, η μόνη λύση για να σωθούν η Ουκρανία και, περαιτέρω, η Ευρώπη είναι να διαλυθεί το καθεστώς Πούτιν —που υπονομεύει τις ελευθερίες και την ευημερία του ρωσικού λαού— χωρίς πόλεμο, είτε εκ των έσω είτε αλλιώς.

ΥΓ. Ο Πούτιν ήταν εκεί, και ξέραμε όλοι τι ήταν ικανός να κάνει και ώς πού μπορεί να φτάσει. Όπως είναι εκεί, και ξέρουμε τι είναι ικανός να κάνει και ώς πού μπορεί να φτάσει, ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Καθώς οι ηγέτες μας έχουν στο μυαλό τους την ευημερία των πολιτών τους και όχι, βέβαια, τον πόλεμο (δεν θέλουμε ηγέτες με το μυαλό τους στραμμένο στον πόλεμο), αφήνουν τέτοιους τύπους να κάνουν το παιχνίδι τους ανενόχλητοι. Και αυτό δεν θα πείραζε, αν τους είχαν αποκομμένους από τον κανονικό κόσμο, τον νορμάλ, τον φυσιολογικό. Όμως με κάποιους απλώς παίζουμε γκολφ και κάνουμε εμπόριο. Με την εκ των υστέρων γνώση βλέπουμε πως όλο αυτό ήταν ολέθριο λάθος».

                            (Απόσπασμα άρθρου του Κ. Αθανασιάδη από το liberal.gr)