Απόψεις...

«Έχουμε την εντύπωση πως όλα έχουν ήδη ειπωθεί και αναλυθεί για τον πόλεμο της Ουκρανίας. Οι Ουκρανοί πολεμούν για λογαριασμό ολόκληρης της Ευρώπης, για κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωριστά και ο πόλεμος αφορά τον περιορισμό της ισχύος μιας χώρας που τα τελευταία χρόνια έχει επηρεάσει τη ζωή μας με διάφορους τρόπους. 

Από την εμπλοκή της Ρωσίας σε εθνικές εκλογές κρατών-μελών της ΕΕ, οργανώνοντας και χρηματοδοτώντας καμπάνιες παραπληροφόρησης, με στόχο να αποσταθεροποιήσει τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες με την εκλογή των εκλεκτών της, αυτών δηλαδή που επιθυμούν τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέχρι τους λογαριασμούς του ρεύματος και του σούπερ μάρκετ που όλοι θα κληθούμε να πληρώσουμε επειδή ο Βλαντιμίρ Πούτιν με τους εκβιασμούς του θέλει να μας στείλει το μήνυμα ότι η καθημερινότητά μας εξαρτάται από το πώς θα ξυπνήσει εκείνος το πρωί.

Η Ελλάδα ως κράτος-μέλος αλλά και ως ανεξάρτητη χώρα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για όσα γίνονται στην Ουκρανία, συντάχθηκε για ακόμα μια φορά με τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Παρ' όλα αυτά όμως αυτό δεν αρκεί, τουλάχιστον όχι μέχρι κι εμείς, οι πολίτες, να πάρουμε θέση σε όσα γίνονται. 

Οφείλουμε κι εμείς να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στους εκβιασμούς του Πούτιν, στην οργανωμένη επιχείρησή του για τη φτωχοποίησή μας μέσω του πολέμου που κάνει στο πορτοφόλι μας, οφείλουμε να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε κανέναν τρίτο να ανακατευτεί «στα οικογενειακά μας» στην Ένωση».

                                                                       (B.Ευθυμιοπούλου- liberal.gr)

«Κυκλοφορούν ωραία καλαμπούρια στο Διαδίκτυο σχετικώς με τη στάση του Βλαντιμίρ Πούτιν στα διεθνή πράγματα. Σε ένα δείχνει τον αυταρχικό ηγέτη να λέει στο τηλέφωνο «απομακρύνετε αμέσως τα σύνορά σας από εκεί που βρίσκονται τα στρατεύματά μου». Ενα άλλο είναι υπό μορφήν ερωταπάντησης: «Με ποιες χώρες συνορεύει η Ρωσία; Με όποιες θέλει». 

Κυκλοφορούν όμως και διάφορα σχοινοτενή καλαμπούρια υπό μορφήν «γεωπολιτικών αναλύσεων». Αναφέρονται στα «ιστορικά δίκαια της Ρωσίας», που ξεκινούν από τους (τουρκογενείς) Τατάρους της Κριμαίας, πάνε στη Μεγάλη Αικατερίνη, για να καταλήξουν στον Λένιν και στον Γκορμπατσόφ. 

Ακούμε για την ανασφάλεια που νιώθει η Ρωσία από την Ουκρανία, που μάλλον είναι ανάλογη εκείνης που νιώθει η Τουρκία έχοντας δίπλα τη Ρόδο. Ακούμε για αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες, που δεν είναι κακή ιδέα, αλλά μόνον όταν εφαρμόζεται εκατέρωθεν. 

Ναι! «Δεν τα θέλουμε τα όπλα, τα κανόνια, τα σπαθιά» στη Σάμο –θα μας έρθει και πιο φθηνά– αλλά να καταργηθεί και η στρατιά του Αιγαίου. Δηλαδή, γιατί χρειάζεται τόσα αποβατικά η Τουρκία; Πού θα στείλει στρατεύματα; Στα Πριγκηπόννησα;»

                                                             (Π.Μανδραβέλης –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)