Απόψεις...

«Περισσότεροι από 17.000 ιατροί έχουν εγκαταλείψει τα τελευταία χρόνια την Ελλάδα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες άλλων χωρών. Η Ελληνική Πολιτεία δαπάνησε σημαντικούς πόρους για την εκπαίδευσή τους, αλλά οι Έλληνες φορολογούμενοι που πλήρωσαν με τους φόρους τους αυτή τη δαπάνη, είδαν τη «επένδυση» αυτή να την εισπράττουν, τελικά, άλλοι! Είναι απλό! 

Οι γιατροί στην Ελλάδα αμείβονται με ψίχουλα. Κυριολεκτικά! Κι όσο αυτό συμβαίνει, θα συνεχίζεται το κύμα μετανάστευσής τους. Διαμαρτυρόμαστε που τα δημόσια νοσοκομεία μας δεν έχουν αναισθησιολόγους και χειρουργούς. Σωστά. Αλλά πως ο άλλος θα πάει σε ένα δημόσιο νοσοκομείο να δουλέψει όταν του προσφέρεται ένας μισθός μεταξύ 1.100 και 2.000 ευρώ; Την ίδια ώρα οι μισθοί στην Κύπρο είναι μεταξύ 6.000 και 8.000 ευρώ, στη Γερμανία 4.000 – 7000 ευρώ. Στη Γερμανία, επίσης, οι αποδοχές του διευθυντή μιας κλινικής ξεπερνούν εύκολα τις 180.000 ευρώ. 

Σε άλλες χώρες, όπως η Αγγλία, δίδεται η ευκαιρία στους γιατρούς να ασκούν κάποιες ημέρες και ελεύθερο επάγγελμα, προκειμένου να αυξήσουν το εισόδημά τους. Να μην μπούμε στη συζήτηση γιατί ο γιατρός πρέπει να αμείβεται καλύτερα απ’ ότι ένας υπάλληλος της ΔΕΗ, για παράδειγμα. Όχι, γιατί οι υπάλληλοι της ΔΕΗ δεν προσφέρουν υπηρεσίες, αλλά διότι δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτές των γιατρών. Κι επιπλέον, για να γίνει κάποιος γιατρός θα πρέπει να αφιερώσει στην εκπαίδευσή του τη μισή του ζωή. Και πάλι κυριολεκτικώς!»

                                                                            (Θ. Μαυρίδης- Liberal.gr)

«Τηλεφώνησα σ’ έναν φίλο μου ξενοδόχο να τον ρωτήσω αν τώρα που αρχίζει η σεζόν, μπορεί να προσλάβει στο ξενοδοχείο του ένα παλικάρι που είναι φοιτητής και έχει ανάγκη να δουλέψει. Για να τον πείσω μάλιστα, άρχισα να επιχειρηματολογώ. «Είναι φιλότιμο παιδί, θέλει να δουλέψει, είναι στριμωγμένοι και ως οικογένεια…» Με έκοψε κατ’ ευθείαν. «Πλάκα μου κάνεις; Φέρτον σήμερα. Περιμένουμε κόσμο φέτος και κάνουμε «κρα» να βρούμε προσωπικό.»

Και τώρα μαθαίνω ότι οι ξενοδόχοι έχουν βγει για σαφάρι στην πιάτσα ζητώντας εργαζόμενους για τις επιχειρήσεις τους δίχως να βρίσκουν. Υπάρχει λέει τεράστια ζήτηση μαγείρων καθώς και ρεσεψιονίστ. Επίσης, γκαρσόνια, καμαριέρες ή λαντζέρηδες, ούτε για δείγμα. Υπάρχουν καινούριες μονάδες που είναι πανέτοιμες ως υποδομή και σκέφτονται ως και να μην ανοίξουν λόγω της αδυναμίας τους να βρουν προσωπικό. Σημειωτέον, ένα μέσο ξενοδοχείο 100 κλινών χρειάζεται τουλάχιστον εξήντα άτομα όλων των ειδικοτήτων για να λειτουργήσει επαρκώς.

Ακούτε κανέναν να αναφέρεται σ’ αυτή την πλευρά της πραγματικής οικονομίας; Κανέναν».

                                                                      (Δ. Καμπουράκης-liberal.gr)