Δενδροφυτεύσεις - συμβολικές ή ουσίας;

 

500 δέντρα διαβάζουμε  ότι φυτεύτηκαν σε περίπου είκοσι σημεία του λεκανοπεδίου, για συμβολικούς λόγους φανταζόμαστε, και όχι για να δώσουν λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα πρασίνου. Γιατί αν θέλει κανείς πραγματικά να κάνει κάτι που θα πιάσει τόπο, θα έπρεπε να δεντροφυτεύσει την ακτή Μιαούλη, ας πούμε ή τη Μακαρίου. Και οπωσδήποτε να  προσθέσει δέντρα στην πλατεία αντί να σχεδιάζει πως θα κόψει μερικά ακόμη. Επίσης, θα έπρεπε να πρασινίσει ξανά την παραλίμνια περιοχή και όχι να φυτέψει απλώς πεντέξι δεντράκια, εκεί όπου καρατομήθηκαν δεκάδες πλατάνια τα οποία κάποιοι, πριν χρόνια, είχαν προνοήσει να φυτέψουν για να καυχιόμαστε εμείς σήμερα και να κάνουμε τη βόλτα μας υπό σκιά. 

Βέβαια, η γκάφα έγινε, οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν εκτίμησαν τον κίνδυνο και με μολυσμένα εργαλεία κοπής κλάδεψαν τα πλατάνια της λίμνης, με τα γνωστά αποτελέσματα. 

Αντί, όμως, να γίνονται κανονικές δενδροφυτεύσεις, ακόμη χειρότερα, έχουμε καρατομήσεις δέντρων ακόμη και στον αστικό ιστό, όπως για παράδειγμα στην πλατεία Χατζηκώστα που διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, μειώνοντας το πράσινο προς δόξαν... του τσιμέντου.

Καλό είναι λοιπόν, κάποια στιγμή, από το συμβολικό να περάσουμε στο αναγκαίο και ρεαλιστικό. 

                                  

                       Κόπηκαν δεκάδες, φυτεύτηκαν ελάχιστα... 

Πεζοδρόμια... πρωτεύουσας πόλης

 

Αν κάποιος υποστήριζε ότι οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από κεντρικό δρόμο της πόλης (οδός Βελισσαρίου) των Ιωαννίνων και μάλιστα σε «καλή» γειτονιά, δύσκολα θα τον πίστευε κανείς. Και όμως. Και δεν είναι η εξαίρεση. Αρκετοί δρόμοι με παλιότερη ή νέα άσφαλτο μένουν με πεζοδρόμια από χαλίκι και χώμα ενώ οι δημότες πληρώνουν ανελλιπώς τα δημοτικά τέλη τους... 

Η κατάσταση αυτή, φυσικά, δεν μπορεί να συνεχίζεται… εσαεί. Περιμένουμε λοιπόν τον πρώτο Δήμαρχο που θα δώσει λύση σε ένα θέμα το οποίο και δυσφημίζει την πόλη αλλά κάνει και την καθημερινότητα των κατοίκων πιο δύσκολη.

Όσο για κείνα τα έρμα πεζοδρόμια στην κάθοδο της Λ. Δωδώνης... τι να πει κανείς... μόνο ντροπή...  

                                                      ...στη Βελισσαρίου

                                         ...και στην κάθοδο της Λ. Δωδώνης

Η φύση θα μας «ξελασπώσει»...

 

Ευτυχώς που βγάζει η γη χορτάρι, δηλαδή, και θα καλύψει πάλι όλο το σκουπιδαριό που υπάρχει στις άκρες των εθνικών οδών -και όχι μόνο. Ανήκουμε σίγουρα στις πιο βρώμικες περιοχές της χώρας, αρκεί κανείς να είναι λίγο παρατηρητικός για να διαπιστώσει πως απ' όπου κι αν περάσει, θα δει όλων των ειδών τα σκουπίδια σε… παράταξη. 

Κι όμως, κάποια στιγμή πρέπει ν’ αλλάξει όλο αυτό. Και η εκστρατεία για καθαρό περιβάλλον πρέπει να είναι συνεχής και οι ποινές να μπουν σε ημερήσια διάταξη αλλά και οι δράσεις καθαριότητας από τους θεσμικούς φορείς να μη μένουν στα χαρτιά, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δυσφήμιση όλης της περιοχής. 

Αν μάλιστα δεν υπήρχαν οι εργαζόμενοι στην Εγνατία να μαζεύουν τα σκουπίδια, φανταζόμαστε όλοι πως θα ήταν η κατάσταση και εκεί…

Εθνική οδός για Φιλιππιάδα...

                                      ...στα ΤΕΙ απέναντι από το Πανηπειρωτικό

Εγνατία με ταχύτητες παλιάς εθνικής οδού;

 

Με λίγο αεράκι, βροχή ή κάτι σαν χιόνι η Εγνατία γυρίζει το κουμπί στα «60» χιλιόμετρα την ώρα! Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν αν οι οδηγοί τηρούσαν κατά γράμμα αυτό το όριο; 

Επίσης, σε κανονικές συνθήκες, οι σήραγγες στον Νομό Ιωαννίνων έχουν όριο τα 80 χλμ./ώρα ενώ μόλις μπει κανείς στα Γρεβενά το όριο ανεβαίνει στα 100 χλμ./ώρα και συνεχίζει έτσι στις σήραγγες και της Μακεδονίας.  Άλλο παράδοξο κι αυτό! 

Απαντήσεις, μάλλον δεν υπάρχουν. Όσο για το ότι κάθε τρεις και λίγο κλείνει το ένα ρεύμα -χωρίς προφανή λόγο- και μένει έτσι για μέρες …τι να λέμε τώρα…

Εδώ ...γελάμε

                                                                                                                                         (Χρ.Παπανίκος)

                                                                                                                                     (Χρ.Παπανίκος)
 

Xωρίς... σχόλια

Ατάκες...

 @Πάντως οι ΗΠΑ, εκτός από οπλικά συστήματα πούλησαν και ενέργεια, ενώ βλέπουν τη Ρωσία να βγάζει τα μάτια της. Μια χαρά…

@Εχει κάτι ρώσους χασάπηδες, έτοιμους για Νυρεμβέργη...

@Μια χαρά τα καταφέραμε, ούτε που θα μπορούσαν να το φανταστούν πριν 201 χρόνια...

@Εμείς θα κάνουμε συναυλία για την ειρήνη. Ενδεχομένως και με αίτημα την παράδοση της Ουκρανίας...

@Αν είναι να πέσουν χημικά, πείτε μας να αλλάξουμε τις μάσκες...

@Εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας που μεταφέρει το κρίμα σε ένα λαό. Αυτό είναι και τίποτα λιγότερο...

@Ας τραγουδήσουμε για την ειρήνη στην Αφρική...

@«Κόλαση με πτώματα και καταστροφή η Μαριούπολη». Εργο Πούτιν ...

                                                                                                                                         (protagon.gr) 

Ρήσεις...

 

                                    

Κανονικότητα...

 

« Θυμάστε εκείνο το: "Η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά", που απροκάλυπτα είχε δηλώσει δημοσίως στέλεχός της, αλλά και που κανένας τους δεν διέψευσε είτε κράτησε αποστάσεις; Οπότε, δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη ότι ο πόλεμος, ως το άκρον άωτον τής μη-κανονικότητας, αντιμετωπίζεται με κριτήρια "ευκαιρίας" για ιδεολογικό και κομματικό ωφελιμισμό. 

Αν σε έναν εξόφθαλμα ιμπεριαλιστικό-επεκτατικό πόλεμο επιτηδευμένα αρνείσαι καν να κατονομάζεις τον εισβολέα, επειδή η... ατυχία τό 'φέρε να είναι κάποιος που "δεν βολεύει" το προπαγανδιστικό σου αφήγημα περί "ανάλγητης καπιταλιστικής Δύσης", πέραν τού ακραιφνούς καιροσκοπισμού που η στάση αυτή φανερώνει, η δολιότητα και ο τακτικισμός της καθίστανται επίσης ολοφάνεροι. 

Κανονικότητα είναι να ταχθείς σθεναρά αναφανδόν ενάντια σε εκείνον που, απρόκλητα, εισβάλλει στρατιωτικά να καταπιεί μία χώρα· που με σκαιό κυνισμό βομβαρδίζει πόλεις, σκορπά τον θάνατο σε αμάχους, ξεσπιτώνει στην προσφυγιά εκατομμύρια κόσμο, απειλεί την οικουμένη με ολοκαύτωμα. Είναι λίγες οι φορές που η πραγματικότητα εκφράζεται μιλώντας μία τόσο κοφτερά κατανοητή και μονοσήμαντη γλώσσα. Σπανίως η "εν πολιτισμώ" κανονικότητα είναι κάτι τόσο άμεσα προφανές, όσο και το ότι κάποιος τόσο προδήλως την δυναμιτίζει. 

Όταν λοιπόν ανατρέπεται εκβιαστικά κατάφορα η κανονικότητα της ειρηνικής συνύπαρξης και τής διεθνούς τάξης, η προκύπτουσα "νέα κανονικότητα" είναι η - αυτονόητη πλέον - ανάγκη να περιθωριοποιήσεις με άτεγκτη αυστηρότητα τον θρασύ ταραξία. Εφόσον όμως μία τέτοια αναδυόμενη κανονικότητα δεν αντέχεις να τη σεβαστείς αλλά αποδέχεσαι ηθικά μέσα σου να θολώνεις σκοπίμως την εικόνα της ώστε να την εκμεταλλευτείς για ιδιωφελείς σκοπούς, τότε ακολουθείς πιστά το δόγμα σου ότι "μη-κανονικότητα ισοδυναμεί με ευκαιρία". 

Ένα ανήθικο και βρώμικο δόγμα, που η προσήλωση σε αυτό φανερώνει ψυχική και ηθική διαφθορά. Κανονικότητα είναι πολλά είδη καταστάσεων που θεωρούνται ως "αυτονοήτως δεδομένες" . Είναι όλα εκείνα που συνθέτουν το αίσθημα φυσιολογικής ροής της ζωής χωρίς να χρειάζεται καν να νοιαστείς ή να σκεφτείς για αυτά. Από το ότι θα ανατείλει ο ήλιος το πρωί, ότι θα ανοίξεις τη βρύση στο μπάνιο να πλυθείς και πράγματι να τρέξει νερό, μέχρι το να βγεις από το σπίτι σου να πας στη δουλειά σου και στον δρόμο να μη βρέχει βία ή βόμβες. 

Κανονικότητα είναι να ζεις με βαθιά εμπεδωμένες μη αμφισβητήσιμες αξίες∙ με αποτέλεσμα ο τρόπος ζωής σου να τις υπηρετεί προάγοντας και ανατροφοδοτώντας τες.

"Μη-κανονικότητα" είναι το να επικαλείσαι δολίως τις αξίες ώστε εκείνες να υπηρετούν ατομιστικά τα δικά σου ''θέλω'' σε βάρος τής ζωής άλλων, αλλά και σε βάρος τών ιδίων τών αξιών. Σε αυτή την περίπτωση, στη περίπτωση τής αριστερής υποκρισίας περί ‘’κανονικότητας’’, ακόμη κι όταν γίνεται πόλεμος αναζητάς με ικανοποίηση την ευκαιρία να κερδίσεις ανταγωνιστικά πόντους με κάθε μέσον. Ακόμη και με το να επιδεικνύεις το πόσο δήθεν νοιάζεσαι για την ειρήνη ενώ όμως κάπου μέσα σου χαίρεσαι που κάποιος τη διατάραξε, αποφεύγοντας πάση θυσία να τον κακοχαρακτηρίσεις .

Ηθική και αξιακή φθήνια, που όταν συνειδητοποιείς σε τι εύρος συμβαίνουν, σού προκαλούν ρίγος φρίκης. Καμία γνήσια αξία δεν λογίζεται να έχει νόημα και όλα θεωρούνται αναλώσιμα, θυσία στο βωμό τής μίας μόνης προτεραιότητας: τής με κάθε μέσον παραταξιακής διεκδίκησης τής εξουσίας. Δεν υπάρχει εύκολο αντίδοτο γι αυτές τις δολιότητες, πάρα μόνο η φανερωτική διαυγής ανάδειξη τών συγκαλυμμένων μηχανισμών τους στο δημόσιο φως.

                                                                        (Ioannis Papadopoulos -f/B)

Ρήσεις...

 
                                                                                                          

Σύντροφοι, δυστυχώς χάσαμε…

«Επειδή η Ιστορία δεν γράφεται με ιδεοληψίες, με προκαταλήψεις και «καφενεία». Και επειδή κολοσσιαία κεφάλαια στην πορεία της ανθρώπινης μοίρας, τόσο παρερμηνευμένα όσο και από επιπολαιότητα και ευκολία τουλάχιστον παρεξηγημένα, γι’ αυτούς τους λόγους κάποιες τοποθετήσεις είναι αναγκαίες για τη συνείδησή μας. Ο λαός, ο πιο βασανισμένος, σχεδόν στα όρια κατεστραμμένος, αναμφισβήτητα ο ρωσικός. Τα ιστορικά δεδομένα υπερβαίνουν ακόμα και τα πιο νοσηρά σενάρια με φρικιαστικές επιδόσεις τεράτων της πινακοθήκης των serial killers.

Πρώτα η επέλαση των τσάρων που φρόντισαν όχι μόνο να διαιωνίσουν το καθεστώς κτηνώδους δουλείας, αλλά και ταυτοχρόνως με το κνούτο και με άλλες μεθόδους βασανιστηρίων και εκτελέσεων να ανοίξουν κατακόμβες εκατομμυρίων πλασμάτων. Οταν η Γαλλία ξεφορτωνόταν τον ζυγό της παρασιτικής αριστοκρατίας και της ανελέητης φεουδαρχίας και όταν στη Γηραιά Αλβιώνα είχαν εγκαθιδρυθεί τα πρώτα ίχνη αστικής δημοκρατίας, ο απλός, ο πληβείος της Ρωσίας το μόνο πράγμα που επιθυμούσε ήταν ένα κομμάτι ψωμί και ξελασκάρισμα της τσαρικής λαβίδας. 

Από κοντά και οι εκατόμβες εκατομμυρίων Ρώσων «σκλάβων» στο μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το αίμα κυλούσε εν αφθονία, τα άψυχα κορμιά έτρεφαν σκουλήκια στα μέτωπα των μαχών και ο Νικόλαος ο Β’ κάλπαζε με το άτι του μακριά νυχτωμένος. Φανταστείτε πως μοναδικό, αποκλειστικό, ελκυστικό και ακαταμάχητο επιχείρημα των μπολσεβίκων του Λένιν ήταν η «ειρήνη». Αυτό το σύνθημα πυροδότησε την Επανάσταση του Οκτώβρη. Αυτή η συντριβή του τσάρου, αυτή η ταπείνωση του Κερένσκι. Είναι ζήτημα αν ένας στους 1.000 επαναστάτες γνώριζε το περιεχόμενο των λενινιστικών πονημάτων. 

Μέσα σε διάστημα δύο ετών, από τη στιγμή εγκαθίδρυσης της εξουσίας των Μπολσεβίκων, οι εκατόμβες εκατομμυρίων Ρώσων πολλαπλασιάστηκαν τόσο από τις εμφυλιοπολεμικές συγκρούσεις Κόκκινων - Λευκών όσο και από τη βίαιη κολεκτιβοποίηση των αγροτών. Το λεπίδι του εμφυλίου αλλά και του αρχιστρατηλάτη Τρότσκι λειτουργούσε επί 24ωρου βάσεως επί πολλών μηνών. 

Οι εκτελέσεις, οι διώξεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης η ατζέντα κάθε Ρώσου πολίτη, όλων των πλευρών. Οι θάνατοι, είτε από πολιτικές διώξεις, είτε από λοιμούς, είτε από βασανιστήρια, ήταν τα πιο συνηθισμένα περιστατικά, σαν να λέμε τα ψιλά των εφημερίδων. Ατομικά δικαιώματα και δημοκρατική ευαισθησία σαν μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. 

Αν κοντά σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τα θύματα των αλλεπάλληλων σταλινικών εκκαθαρίσεων, μαζί με τα 20 και πλέον εκατομμύρια νεκρούς από τις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ε τότε ο φόρος αίματος των Ρώσων από την έναρξη του 20ού αιώνα είχε σκαρφαλώσει στον ιλιγγιώδη αριθμό των 50 εκατομμυρίων ψυχών. Μάλιστα η αναλογία θυμάτων ανάμεσα στους Αμερικανούς και τους Ρώσους σημειώνει ρεκόρ Γκίνες. Για κάθε νεκρό Αμερικανό φαντάρο, οι Ρώσοι «απαντούσαν» με 180 δικούς τους. Ανατριχιαστικό. 

Η ζωή κάθε Αγγλου, Γάλλου, Ελληνα θεωρείται πολύτιμη. Η ζωή του Ρώσου αναλώσιμη. Αυτή η κολοσσιαία διαφορά ανάμεσα σ’ εμάς και σ’ αυτούς. Γι’ αυτό αναμενόμενα τα φέρετρα νεκρών Ρώσων φαντάρων. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Κι ενώ με τέτοια υπεροπλία, με διαστημικές επιτυχίες, ως η δεύτερη μεγαλύτερη υπερδύναμη στον πλανήτη, παρ’ όλα αυτά η σοβιετική Ρωσία πορευόταν με το παρελθόν. 

Η ολοκλήρωση της επίγειας κόλασης σημειώνεται με το γκρέμισμα του Τείχους. Που συνοδεύτηκε από ένα εξωφρενικό πλιάτσικο δημόσιας περιουσίας, του αστείρευτου πλούτου του ρωσικού λαού. Αυτές οι «θεάρεστες» επιδόσεις στελεχών της κομματικής νομενκλατούρας. Κάπως έτσι προέκυψαν οι ολιγάρχες. Μετά από το «σπορ» διώξεων, εκτελέσεων και ηρωικών αντιστάσεων, κατέφτασαν οι λήσταρχοι. Τα άρπαξαν, τα καταβρόχθισαν και τα γλέντησαν. Κι αυτό ακόμα πιο ανατριχιαστικό. 

Ο καπιταλισμός για τη συνείδηση του μέσου Ρώσου πολίτη είναι πλιάτσικο, εξαγορά, διαπλοκή, διαφθορά και ολιγάρχες τσάροι πασών των Ρωσιών.Δυστυχώς, σύντροφοι, χάσαμε. Τόσοι νεκροί, τόσες εκατόμβες, τόσες ελπίδες, τόσα οράματα, τόσες προσπάθειες, τότες πρωτοφανείς ηρωικές αντιστάσεις, τόσες θυσίες, τόση καρτερικότητα, τόσος ιδρώτας, τόσο αίμα και όμως η δημοκρατία για τον μέσο Ρώσο πολίτη είναι όνειρο απατηλό. Με τον Πούτιν ως τσάρο μακελάρη και αρχηγό!»

                                              (Αρθρο του Δ.Δανίκα από το «Πρώτο Θέμα»)

Ρήσεις...

 

Και οι τυφλοπόντικες τραγουδούν...

 

«Σήμερα συμπληρώνεται ένας μήνας πολέμου στην Ουκρανία. Το μέλλον είναι άδηλο, όποια κι αν είναι η έκβασή του. Εν τω μεταξύ οι νεκροί, ακόμη κι αν είναι άμαχοι, συσσωρεύονται. Ο πολεμόχαρος ηγεμόνας απειλεί με χρήση πυρηνικών. Το ύστατο όπλο, ο απόλυτος τρόμος πάνω από τον πλανήτη. Οι περισσότεροι, μάλλον για να εξορκίσουν τον φόβο τους, εκτιμούν ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει. Oμως το είπε. Και μάλιστα πρόσθεσε ότι θα το κάνει μόνον αν απειληθεί η χώρα του. 

Ποιος θα το κρίνει αυτό; Προφανώς ο ίδιος. Oπως ο ίδιος έκρινε ότι έπρεπε να εισβάλει στην Ουκρανία επειδή τον απειλούσε. Και μέχρι την παραμονή της εισβολής, πολλοί εκτιμούσαν ότι δεν θα το κάνει. Και το έκανε. O,τι κι αν γίνει, το θέμα έχει ανοίξει. Και το άνοιξε ένας ηγεμόνας της Ανατολής, πνευματικό παιδί του Στάλιν και της ρωσικής ορθοδοξίας, που πιστεύει ότι το γένος των Σλάβων είναι προορισμένο να σώσει τον κόσμο από τη διαφθορά της Δύσης. Και μόνον αυτό δείχνει ότι ο ορθολογισμός του, στον βαθμό που λειτουργεί, δεν είναι ίδιος με τον ορθολογισμό της πολιτικής ηγεσίας της Δύσης, ακόμη και του Μπόρις Τζόνσον. 

Ο Πούτιν έκανε δύο λάθη στρατηγικής.Το πρώτο είναι ότι υποτίμησε τους αντιπάλους του. Αποκαλούσε τον Ζελένσκι νεοναζί τοξικομανή. Μέσα σε ένα μήνα έχει αναδειχθεί σε ήρωα του καιρού μας. Απεφάνθη πως οι Ουκρανοί δεν είναι έθνος. Αποδείχθηκε ότι δεν διστάζουν να δώσουν τη ζωή τους προκειμένου να σώσουν το έθνος τους από την υποδούλωση. Υποτίμησε την Ευρώπη. Πίστεψε ότι την κρατάει με την ενέργεια που της παρέχει και ότι η ίδια θα συνεχίσει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Κατάφερε να την ξυπνήσει. 

Το δεύτερο είναι ότι υπερτίμησε τις δυνάμεις του. Ο στρατός του αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Τα άρματα μάχης του έχουν καταναλώσει τόνους πυρομαχικά και βενζίνη, και το μόνο που έχουν καταφέρει, εκτός από τις καταστροφές, είναι να προελαύνουν στα έρημα χωράφια του σιτοβολώνα. Ο μέγας στρατηγός αποδείχθηκε αδέξιος χρήστης της τέχνης του. Και γι’ αυτό έχει πεισμώσει. Και γι’ αυτό δεν πρέπει να κωφεύουμε στις απειλές του.

Οι θαυμαστές του ανά τον κόσμο μοιάζουν με τυφλοπόντικες που έχουν χάσει το αζιμούθιό τους. Πώς είναι δυνατόν ο φόβος και ο τρόμος της Δύσης να μην μπορεί να «συνετίσει» μια χώρα στα σύνορά του; Τρέχουν πέρα-δώθε και ο Νταλάρας τραγουδάει για την ειρήνη. 

Ωραία λέξη η ειρήνη, σαν τον άνθρωπο, τον έρωτα, τη νιότη, την ίδια τη ζωή. Στην πραγματικότητα εύχονται να καταρρεύσει, επιτέλους, το ηθικό των Ουκρανών, να πάψουν να αντιστέκονται στον εισβολέα και να συνθηκολογήσουν. Δυστυχώς, ένα μήνα μετά την εισβολή, μόνον αυτό σημαίνει η ειρήνη. Και οι τυφλοπόντικες τραγουδούν».

                              (Αρθρο του Τ.Θεοδωρόπουλου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Εδώ ...γελάμε

                                                                                                                                  (Χρ.Παπανίκος)

Απόψεις...

 

«Ο Γιάννης Βάγγος είναι αγροτοσυνδικαλιστής.Με αυτή του την ιδιότητα κλήθηκε από το OPEN το  κανάλι της προπαγάνδας του φασίστα Πούτιν στην Ελλάδα.  Ο Γιάννης Βάγγος λοιπόν ξέχασε έξω από το στούντιο του OPEN την κομματική ταυτότητά του ως υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, του κόμματος δηλαδή που επιχείρησε κάποτε να κάνει στην Ελλάδα, περίπου ό,τι επιχειρεί σήμερα ο Πούτιν στην Ουκρανία, δηλαδή να την ακρωτηριάσει προσαρτώντας ένα τεράστιο κομμάτι της στην Ρωσία. Αυτήν την ταυτότητα του Βάγγου απέκρυψε και ο δημοσιογράφος Άκης Παυλόπουλος εκτελώντας εντολές του αφεντικού του και πράκτορα του Πούτιν, Ρώσου βουλευτή Ιβάν Σαββίδη. 

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όσους είδαν την εκπομπή. Ο ακομμάτιστος αγροτοσυνδικαλιστής του σταλινικού ΚΚΕ Γιάννης Βάγγος  μας απόδειξε με συνοπτικές διαδικασίες ότι η ακρίβεια στα σιτηρά οφείλεται σε τέσσερις εταιρείες που οι ιδιοκτήτες τους είναι φίλοι του πρωθυπουργού. Για να πει αυτό το «φίλοι του πρωθυπουργού» είχε έρθει στο κανάλι του Πούτιν ο ακομμάτιστος Βάγγος. 

Δεν είναι καλύτερη η δημοσιογραφία στα άλλα κανάλια, όπου κάθε μέρα παρελαύνουν με  συνταγές λαϊκής κατανάλωσης για φθηνά καύσιμα καποιος Ασμάτογλου και κάποια Ζάγγα,  βενζινάδες αμφότεροι και απόλυτοι γνώστες όλων των λεπτομερειών της παγκόσμιας ενεργειακής πραγματικότητας, ενώ στη συνέχεια ορδές επιχειρηματιών του ξενυχτιού και της θηριώδους φοροδιαφυγής ενημερώνουν ότι με ευθύνη της κυβέρνησης η εστίαση κλείνει , καταστρέφεται, πεθαίνει. 

Σε πολύ πρόσφατη δημοσκόπηση το 45% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι για την ακρίβεια φταίει η κυβέρνηση! Αναμενόμενο. Αφού πριν τον αγροτοκουκουέ Βάγγο, τροχονόμο των καρτέλ ονόμασε και ο αρχισυμμορίτης του ΣΥΡΙΖΑ τον πρωθυπουργό, ενώ παρόμοιους χαρακτηρισμούς απόδωσαν στον πρωθυπουργό ο γελωτοποιός Βαρουφάκης και ο κρυπτοφασίστας, έμπορας επιστολών του Ιησού Βελόπουλος. 

Η ελληνική δημοσιογραφία αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι μέρος του προβλήματος της χώρας μας, ίσως χειρότερο και από την χειρότερη αντιπολίτευση σε όλη την Ευρώπη. Όταν πια θα είναι πολύ αργά η ελληνική κοινωνία θα αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε πολεμική κατάσταση καθώς ο Ρώσος φασίστας έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας.

Ότι το πρόβλημα δεν είναι πόσο κάνει η βενζίνη και το ψωμί αλλά αν θα υπάρχει αρκετή βενζίνη και ψωμί. Δεν είναι αν θα κρυώνει ο καλομαθημένος στην Δημοκρατία κώλος μας, αλλά αν θα είναι σίγουρο το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας. Πάντως μην αμφιβάλλετε. Ο Κος Νταλάρας και οι συνάδελφοί του θα συνεχίζουν και τότε να είναι φανατικοί υπερασπιστές της ειρήνης».

                                                                               (Θόδωρος Ζαρέτος-f/B)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

«Ο αεικίνητος Νόαμ Τσόμσκι ο οποίος φέρει στις πλάτες του 93 χρόνια ζωής και στοχασμού, θεωρείται ευρέως ο πιο σημαντικός εν ζωή διανοητής στον κόσμο. Κατά πολλούς, το διαμέτρημά του συγκρίνεται ακόμα και με εκείνα του Γαλιλαίου, του Νεύτωνα ή του Καρτέσιου, καθώς με το έργο του (περί τα 150 βιβλία!) έχει επηρεάσει βαθιά πλήθος επιστημονικών τομέων, από τη γλωσσολογία, τη λογική, τα μαθηματικά και την επιστήμη των υπολογιστών έως την ψυχολογία, την επικοινωνία και τα ΜΜΕ, τη φιλοσοφία, την πολιτική και τη γεωπολιτική. 

Οπότε η γνώμη του για τον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική. «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί ένα σοβαρότατο έγκλημα πολέμου που κατατάσσεται μαζί με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και την εισβολή των Χίτλερ και Στάλιν στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, για να αναφέρουμε μόνο δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Είναι πάντα λογικό να αναζητάμε εξηγήσεις αλλά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία κανένα ελαφρυντικό», ανέφερε καταρχάς σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ανεξάρτητο μη κερδοσκοπικό δημοσιογραφικό οργανισμό truthout. 

Ανεξάρτητα από τους όποιους λόγους επικαλείται ο Πούτιν, η αναίτια επίθεση εναντίον μίας κυρίαρχης χώρας είναι απλώς απαράδεκτη. Ωστόσο οι ΗΠΑ και τα υπόλοιπα κράτη της Δύσης «πρέπει να επιλέξουν την επείγουσα διπλωματία αντί για την στρατιωτική κλιμάκωση, καθώς η τελευταία θα μπορούσε να αποτελέσει μια “θανατική καταδίκη” για το ανθρώπινο είδος, δίχως νικητές», προειδοποιεί ο αμερικανός στοχαστής».

                                                                                          (Protagon team)   

@Υπάρχει μια χώρα η οποία: 

Διέσπειρε μια ανώμαλη ιδεολογία σε ολόκληρο τον κόσμο- Συνεργάστηκε με τους Ναζί- Εισέβαλε σε ξένες χώρες στον ΙΙ Παγκόσμιο Πόλεμο- Χρηματοδότησε δικτάτορες σε όλο τον πλανήτη- Δολοφόνησε εκατομμύρια ανθρώπους στο πέρασμα των δεκαετιών- Εγκλώβισε εκατομμύρια ανθρώπους στις χώρες τους περιορίζοντας τις ελευθερίες τους- Εγκαθίδρυσε πολιτεύματα τρόμου, αστυνόμευσης, παρακολούθησης και βασανιστηρίων σε όλο τον κόσμο- Φτωχοποίησε εκατομμύρια ανθρώπων

Οργάνωσε μυστικές υπηρεσίες, παρακολουθήσεις, φακελώματα και στρατόπεδα συγκεντρώσεως- Εκτέλεσε, δολοφόνησε και εξαφάνισε αντιφρονούντες ανά τον κόσμο- Προπαγάνδισε όπως κανένας άλλος στον πλανήτη- Έλεγξε την πληροφορία, έφτιαξε μύθους και είπε αδιανόητα ψέματα.

ΌΛΑ τα παραπάνω τα κάνει εδώ και πάνω από έναν αιώνα! Αλλά προς θεού ΜΗΝ πούμε ποια χώρα και ποιος λαός είναι αυτός μην τυχόν και τους θίξουμε και δεν έρθουν για διακοπές και χάσουμε έσοδα. ΜΗΝ πούμε ποια χώρα και ποιος λαός είναι αυτός για να μην μας μπλοκάρει το Facebook. ΜΗΝ πουμε ποια χώρα και ποιος λαός είναι αυτός γιατί θα προσβληθεί η ντόπια Αριστερά.

                                                                 (Alexandros Papadopoulos f/B)

Ρήσεις...

 

Απόψεις...

 

 «Για να ζητάς ειρήνη σημαίνει ότι αποδέχεσαι πως υπάρχουν δύο εμπόλεμες πλευρές και ότι καθεμία απ’ αυτές φέρει ευθύνη για τον πόλεμο. Οταν εισέβαλε ο Ξέρξης στην Ελλάδα, καμιά ελληνική πόλη, εκτός από όσες παραδόθηκαν, δεν ζητούσε ειρήνη. Πόλεμο ήθελαν να κάνουν για να σώσουν την ελευθερία τους. Και τα κατάφεραν. Αν είχαν επιλέξει την ειρήνη, η ιστορία του κόσμου μας δεν θα ήταν αυτή που είναι. Οι Ρώσοι κατάφεραν να απωθήσουν δύο φορές στη σύγχρονη ιστορία επίδοξους κατακτητές τους. 

Η πρώτη το 1812 με τη Μεγάλη Στρατιά του Ναπολέοντα. Είναι το θέμα του «Πόλεμος και ειρήνη» του Τολστόι. Η δεύτερη όταν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τον στρατό του Χίτλερ. Είναι το θέμα του «Ζωή και πεπρωμένο» του Βασίλι Γκρόσμαν. Ηταν και οι δύο πατριωτικοί πόλεμοι. Η εισβολή στην Ουκρανία είναι κατακτητικός πόλεμος. Εξίσου ανήθικος με όσους δεν τολμούν να τον χαρακτηρίσουν κατακτητικό».

                                                   (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Η τελευταία μεγαλειώδης δημόσια εμφάνιση του Πούτιν, στο στάδιο Λουζνίκι, όπου γιορτάστηκε η όγδοη επέτειος από την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, οφείλει την επιτυχία της στο ότι «αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι εξαναγκάστηκαν υπό την απειλή να χάσουν τις δουλειές τους, να προσέλθουν για να τον χειροκροτήσουν», αναφέρει σε σχετικό άρθρο της η βρετανική Telegraph. 

Αυτές οι φιέστες συνηθίζονται στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και οι εργαζόμενοι στο κράτος επιστρατεύονται πάντα όταν προκύπτουν αμφιβολίες για την δημοφιλία του ηγέτη, αν και λόγω της μακράς απομόνωσής του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν έχει επαφή με όλα αυτά τα προβλήματα που καλούνται να λύσουν άλλοι. Ο ίδιος έχει στα χέρια του έναν πόλεμο που δεν κερδίζει και η προώθηση της εικόνας του ως νικητή είναι κάτι που πρέπει να διασώσει, αν και υπάρχουν αρκετά σενάρια για πώς μπορεί να σκέφτεται. 

Ο Πούτιν ή δεν ξέρει ότι πλέον τα διεθνή ΜΜΕ αντιλαμβάνονται ότι το μπουφάν του στοιχίζει όσο ένα σπίτι στη Ρωσία ή αντιθέτως, ως εγωμανής, νάρκισσος με κώδικα που απέχει πολύ από αυτόν που έχουν οι δημοκρατικοί ηγέτες, επιθυμεί να δείξει ότι κάτω από το ογκώδες μπουφάν του φοράει αλεξίσφαιρο αλλά και ότι ξέρει να ντύνεται σαν ηγέτης των απανταχού ρώσων ολιγαρχών. 

Ο Πούτιν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δίνει στη δημοσιότητα το Κρεμλίνο, αμείβεται με 140.000 δολάρια ετησίως, έχει ένα διαμέρισμα μόλις 74 τετραγωνικών, τρία αυτοκίνητα και ένα τροχόσπιτο στο όνομά του – αν και ειδικοί δεν αποκλείουν η πραγματική περιουσία του να αγγίζει τα 200 δισ. δολάρια. 

Τα ακριβά ρολόγια είναι μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του που δεν μπορεί να κρύψει ο μυστικοπαθής πρόεδρος της Ρωσίας. Σε φωτογραφίες φαίνεται να φορά συχνά ένα Patek Philippe αξίας 60.000 δολαρίων, αν και λέγεται πως στη συλλογή του έχει και ένα A. Lange & Sohne αξίας μισού εκατομμυρίου δολαρίων και αρκετά ανάλογα μοντέλα της ίδιας εταιρείας».

                                                                          (Αθ. Νέγκα-protagon.gr)

Eδώ... γελάμε

 

Απόψεις...

 

 «Όσο οι φονιάδες των λαών Αμερικάνοι εξοπλίζονταν με πυρηνικά όπλα, τα πυρηνικά ήταν κακά (και ας μην ήταν μόνες οι ΗΠΑ στην κούρσα). Τώρα που οι καλοί Ρώσοι απειλούν να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά που απέκτησαν παράλληλα με τους Αμερικάνους, δεν τρέχει τίποτα. Στόμα καλλιτεχνικό ή πνευματικό δεν ανοίγει. Είναι, άλλωστε, εκπαιδευμένοι από το Τσέρνομπιλ…

Ούτε το πυρηνικό ατύχημα είχε κάνει τότε την Αριστερά να εκμανεί και να φωνάξει. Επομένως, ουδείς περίμενε να καταδικάσουν τους εξοπλισμούς της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα όμως, με την ΕΣΣΔ διαλυμένη και τους «πατερούληδες» νεκρούς; Ε, λοιπόν, ούτε τώρα. Από τη στιγμή που ο Μεντβέντεφ είπε ότι η Ρωσία μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά σε μια χώρα με συμβατικά όπλα, έπεσε βουβαμάρα πλήρης. 

Ξαφνικά, οι λαλίστατοι καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι που τοποθετούνται δημοσίως υπέρ της ειρήνης, η οποία είναι «η απάντηση σε κάθε ερώτηση», έπαθαν μια αφωνία, μια ησυχία, μια «άκρα του τάφου σιωπή». Ούτε ένας δεν είχε την παρρησία να βγει και να φωνάξει, με την ισχυρή φωνή που έχουν οι καλλιτέχνες «Κάτω τα χέρια από τα πυρηνικά»; Δεν βγήκε. Κατόπιν όλων αυτών, αναμένεται με αγωνία η συναυλία στα Προπύλαια. Έτσι, για να δούμε πού θα το φτάσουν. Αν μέχρι τέλους θα παραμείνουν βουβοί (δειλοί) και άβουλοι, και, τελικά, μοιραίοι για την Ελλάδα».

                                                                     (Αγγ.Κώττη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Αυτό που προσπαθούμε να πούμε είναι ότι η Τουρκία έχει ισχυροποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Έγιναν στην χώρα μεγάλες επενδύσεις, κτίστηκε μία νέα τάξη ισχυρών επιχειρηματιών. Στην Ελλάδα ακολουθούμε την εντελώς ανάποδη πορεία! Ξεκινήσαμε από μία πολύ καλύτερη αφετηρία, οπλιστήκαμε και με το υπερόπλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αντί να γίνουμε ο αναμφισβήτητος ηγέτης της περιοχής σερνόμαστε στον πάτο εδώ και είκοσι χρόνια. 

Το κακό είναι ότι η χρεοκοπία δεν φαίνεται να μας έχει γίνει μάθημα. Ούτε και είδαμε κάποια αφύπνιση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Κανένα σχέδιο, κανένας εθνικός στόχος. Το μόνο δόγμα που εξακολουθεί να κυριαρχεί στην χώρα είναι «ο σώζων ευατόν σωθείτο».Έχουν γίνει προσπάθειες να αλλάξει αυτή η κατάσταση και κυρίως από τη σημερινή κυβέρνηση. Φαίνεται, όμως, ότι το πρόβλημα είναι πιο βαθύ απ’ ότι πίστευαν μέχρι σήμερα και οι πλέον απαισιόδοξοι. Δεν είναι μόνο πολιτικό ή οικονομικό. Είναι πρόβλημα ταυτότητας και πολιτισμού. 

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε από τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεμβολίαστων στην Ευρώπη και ότι σε αυτή την υπέροχη χώρα του ευρωπαϊκού νότου συναντά κανείς τους περισσότερους συμμάχους του πουτινισμού σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιμένουμε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τους παραμορφωτικούς μας φακούς και ως συνήθως ξυπνάμε κάθε φορά σε έναν κόσμο που η θέση μας είναι δυσχερέστερη από την προηγούμενη φορά».

                                                                               (Θ.Mαυρίδης-liberal.gr)

Ρήσεις...