Αποτυχημένο μοντέλο καθαριότητας...

 

Πόσες μέρες χρειάζεται ο Δήμος Ιωαννιτών για να μαζέψει τα πεσμένα φύλλα του φθινοπώρου; Τα καλάμια που έβγαλε η λίμνη; Από τα οποία, αφού έκοψαν  ένα μέρος τους το άφησαν να επιπλέει ανάλογα με τις ορέξεις του αέρα... Πόσες μέρες χρειάζεται ο Δήμος για να μαζέψει τις σπασμένες πλάκες ή  να προβεί στην επανατοποθέτησή τους; 

Όλα πηγαίνουν με τον αραμπά στην πόλη μας και οι υπάλληλοι δεν δείχνουν να βιάζονται ιδιαίτερα. Μετά τις δέκα το πρωί ελάχιστους θα δει κανείς να ασχολούνται με το έργο τους, κάποιους θα τους δει αραχτούς στα παγκάκια  με το κινητό ή να πιάνουν ψιλοκουβέντα με τους περαστικούς. Και σίγουρα δεν θα τους δει εκεί που υπάρχει άμεση ανάγκη για καθαριότητα. Όπως δεν θα δει εύκολα εκείνα τα μικρά και ευέλικτα αυτοματοποιημένα τροχοφόρα που θα μπορούσαν να κάνουν σε λίγη ώρα ότι χρειάζεται να κάνουν αρκετοί υπάλληλοι σε πολλές μέρες. 

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν στον προγραμματισμό και τα αντανακλαστικά της καθαριότητας στην πόλη μας, παρότι οι δημότες καταβάλουν ανελλιπώς τον μηνιαίο οβολό τους και μάλιστα επαυξημένο, αφού αυτός συνδέεται με το κόστος του ρεύματος που καταναλώνουν!    

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας διπλός κάδος εκεί μπροστά από το DU LAC. Βιδωμένος πρόχειρα, κάποια στιγμή έπεσε στο πεζοδρόμιο. Τον σήκωσαν και τον ακούμπησαν στο κράσπεδο. Ξανάπεσε, εννοείται. Μετά έμεινε ο ένας μόνο κάδος και πάλι πρόχειρα βιδωμένος, ενώ ο άλλος βρέθηκε στη λίμνη μαζί με δεκάδες μαύρες σακούλες. Πολλές είναι ακόμη πεταμένες με το περιεχόμενό τους στην ανοιχτή χωματερή που έχει δημιουργηθεί δίπλα στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής. Πλαστικό στην Παμβώτιδα; Γιατί όχι... Αυτό θα πει προστασία ενός ευαίσθητου οικολογικού συστήματος, όπως αρέσει να λένε κάποιοι τοπικοί μας άρχοντες όταν κάνουν δηλώσεις σε παγκόσμιες ημέρες περιβάλλοντος. 

Στην πράξη, βέβαια, τα αποτελέσματα είναι ορατά καθημερινά γύρω μας. Τώρα ο μισός κάδος έχει κάτι μέρες (τα γρήγορα αντανακλαστικά του Δήμου που λέγαμε) που είναι ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο ο άλλος στη λίμνη και ο παραπέρα διπλός, αν τον αγγίξεις, ετοιμάζεται να ξαπλώσει κι αυτός.

Nα αλλάξουμε γειτονιά; Αμπελόκηποι-κεντρικός δρόμος. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους. 

Aς αλλάξουμε περιβάλλον. Είσοδος Δημοτικού Μουσείου. Όμορφο, ιστορικής σημασίας πιθάρι με τεμαχισμένο μεταλλικό σκέπαστρο παίζει τον ρόλο του κάδου απορριμμάτων  ενώ ο πραγματικός κάδος βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Κι επειδή πρωτόγονοι θα υπάρχουν πάντα, ακόμη και αν επισκέπτονται μουσεία,  τουλάχιστον οι υπεύθυνοι ας τον αδειάσουν κι ας τον σκεπάσουν καλύτερα…

Δίπλα στο περιβαλλοντικό παρκάκι -γωνία Βογιάννου και Μιαούλη- εκεί στα όργανα γυμναστικής, μια μικρή χωματερή βουνό και διάσπαρτα σκουπίδια -για βδομάδες στην ίδια θέση. Πέφτει μακριά φαίνεται… Κατά τα άλλα, έχουμε αντιδημάρχους ποιότητας ζωής, καθαριότητας, πρασίνου κτλ. Γενικά, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα που έλεγε κι ο Ηλιόπουλος…