Οι Monty Python θα υποκλίνονταν...

 

«Λέγεται πως η ζωή ξεπερνάει πολλές φορές την τέχνη. Πώς συμβαίνει όμως να ξεπερνάει και τη σάτιρα; Πώς γίνεται ένας πόλεμος να σατιρίζεται ανηλεώς από εκείνους που υποτίθεται πως τον καταγγέλλουν απολύτως σοβαρά; Δεν γίνεται μόνο, αλλά γίνεται και με έναν τρόπο απέναντι στον οποίον άγιοι της σάτιρας, όπως οι Monty Python, θα υποκλίνονταν με σεβασμό. 

Κάτι τέτοιο δεν θα έκαναν κι εκείνοι; Θα έβαζαν κάποιον πολιτικό να καταγγέλλει τον «ουκρανικό ιμπεριαλισμό». Νεολαίους ενός κόμματος να μπερδεύουν το σύμβολο της ειρήνης με το σήμα ενός αυτοκινήτου. Ή ενός άλλου να διαδηλώνουν κατά του πολέμου και να καταλήγουν σε λάθος πρεσβεία. 

«Τι θέλετε εδώ;» θα ρωτούσε έκπληκτος κάποιος υπεύθυνος. «Ήρθαμε να καταγγείλουμε τον πόλεμο» θα απαντούσαν με αυτοπεποίθηση οι διαδηλωτές. «Πόλεμο; Μα εμείς δεν κάνουμε πόλεμο» θα έλεγε ακόμη πιο έκπληκτος ο υπεύθυνος. Εκείνοι θα κοιτάζονταν τότε μεταξύ τους με απορία, κάποιος θα έξυνε αμήχανα το κεφάλι του. Κι έτσι, σε αυτό το σύμπαν αφέλειας και ασυνεννοησίας, θα συνεχιζόταν η κουβέντα. 

Είναι άραγε σε αυτό το σύμπαν που κινούνται σατιρικοί της πραγματικής ζωής, όπως ο ευρωβουλευτής Κώστας Αρβανίτης που κατήγγειλε τους Ουκρανούς ως ιμπεριαλιστές, η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ που μπέρδεψε το σύμβολο της ειρήνης με το σήμα της Mercedes και η νεολαία του ΜΕΡΑ25 που διαδήλωσε έξω από την αμερικανική πρεσβεία και όχι έξω από τη ρωσική; Όχι ακριβώς. 

Δεν είναι η αφέλεια που τους οδηγεί και δεν είναι ούτε η άγνοια – ακόμη και όταν οι νεολαίοι γράφουν «ιμπερεαλισμός» αντί για «ιμπεριαλισμός» στην ανακοίνωσή τους. Η παγίδα που τους στήνει η πραγματική ζωή και τους τοποθετεί στην κωμική πλευρά ενός τραγικού γεγονότος, όπως είναι ένας πόλεμος, είναι η ιδεοληψία. 

Δεν είναι η αφέλεια που τους σπρώχνει στην επικράτεια της ιλαρότητας, αλλά οι εμμονές. Αφού δεν πάει εδώ να καταγγείλουμε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ας βαφτίσουμε ιμπεριαλιστές τους Ουκρανούς. Αφού οι Αμερικανοί φταίνε και για τον ρωσικό επεκτατισμό, όπως φταίνε για όλα, ας διαδηλώσουμε στην αμερικανική πρεσβεία. 

Το δύσκολο είναι να είσαι κάποιος ανάμεσα στους 1.700 ρώσους πολίτες που συνελήφθησαν στη χώρα τους επειδή διαδήλωσαν κατά του πολέμου. Είναι να αρνηθείς τη βολή σου και να παραιτηθείς σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον επιθετικό πόλεμο που κάνει η πατρίδα σου, όπως η διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου της Μόσχας. 

Δύσκολο δεν είναι να παριστάνεις τον διωκώμενο δημοσιογράφο στην Ευρώπη, είναι να είσαι η Πολιτκόκφσκαγια και ο Ναβάλνι στη Ρωσία.Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναφέρεται στη σημερινή εισβολή ως σημείο καμπής που σταδιακά θα οδηγήσει στην οριστική καταστροφή της μετασοβιετικής Ρωσίας του Πούτιν, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Μέχρι χθες βράδυ έπαιζε μπάλα, από σήμερα το πρωί όμως, ο Πούτιν, είναι ο μεγάλος χαμένος. Εγώ αυτό βλέπω στη γυάλινη σφαίρα, πείτε ό, τι θέλετε.Τα ορφανά της KGB θα κριθούν ιστορικά πιο αυστηρά ίσως και από τους Σοβιετικούς σφαγείς...»

                                   (Αρθρο του Π. Μανδραβέλη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)