Έπρεπε, δηλαδή, να περάσουν πόσα χρόνια μέχρι τώρα, μέχρις ότου η παιδική χαρά στα παλιά σφαγεία να
θυμίζει και πάλι παιδική χαρά, αφού αφέθηκε να απαξιωθεί εντελώς, παρόλο που
απευθυνόταν σε μικρά παιδιά. Και τι
φοβερό έπρεπε να γίνει; Να μπει μια μεταλλική περίφραξη και να ανανεωθούν κάπως τα
παιχνίδια. Δεν μιλάμε βέβαια για κανονισμό λειτουργίας ή πιστοποίηση. Αυτά
είναι ψιλά γράμματα…
Στην κεντρική πύλη του κάστρου σβήστηκαν οι μουντζούρες-συνθήματα των πάσης φύσεως
χουλιγκάνων και άλλαξε το τοπίο. Αφού όμως οι αρχές μας δεν ζορίζουν ιδιαίτερα
όσους μουντζουρώνουν κατά βούληση, τουλάχιστον ας σβήνουν -άμα τη εμφανίσει- ό,τι ρυπαίνει και ασχημίζει ιστορικά μνημεία της πόλης μας.
Το
ίδιο έγινε και στο αρχοντικό Πυρσινέλλα και το κτίσμα έλαμψε σαν καινούριο. Το ερώτημα, βεβαίως, είναι για πόσον
καιρό θα μείνει έτσι από τη στιγμή που δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας (κάμερες). Και αναρωτιέται
κανείς γιατί πρέπει οι πολλοί να πληρώνουν πάντα τα «χούγια» των λίγων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου