Απόψεις...

  

«Υπάρχουν εκατοντάδες αιτίες και χιλιάδες αφορμές για να παραδοθεί ένας άνθρωπος και πολύ περισσότερο ένα νέο παιδί, στην εσωτερική παρόρμηση και στην έμφυτη ροπή στη βία. Προκαλώντας την ή απαντώντας σε αυτή. Υπάρχει όμως, μόνον ένας δρόμος που οδηγεί μια κοινωνία στην άνευ όρων παράδοση στη βαρβαρότητα. Είναι η αποδοχή της ανομίας ως γενικού κανόνα και η εδραιωμένη αντίληψη γενικευμένης ατιμωρησίας. Από τα μικρά ατοπήματα έως τα τεράστια εγκλήματα.

Οι κανόνες και οι νόμοι στην Ελλάδα αποδεικνύεται ότι υφίστανται, ακριβώς επειδή καταπατούνται σε καθημερινή βάση και σχεδόν σε καθολική κλίμακα.Η περιφρόνηση, η παράκαμψη και η καταπάτησή τους, άνευ συνεπειών, είναι διδαχή και τρόπος ζωής, στην ελληνική επικράτεια. Εξ απαλών ονύχων, μέχρι τα βαθιά γεράματα. Ανά γενιά και ιστορική περίοδο διατίθεται εύκολα και το άλλοθι. Η τουρκοκρατία, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τα μνημόνια, η πανδημία…Μέχρι νεωτέρας. 

Δεν αμφισβητώ την πολυπλοκότητα των προβλημάτων και της εποχής, όμως η βία χωρίς τιμωρία, έχει γίνει εθνικός μας συνοδοιπόρος.Γονείς και κηδεμόνες δεν γνωρίζουν, αδιαφορούν ή βολικά μεταθέτουν τις ευθύνες τους. Οι εκπαιδευτικοί, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια επίσης.

Η αστυνομία και η δικαιοσύνη αδρανούν όταν δεν συνεργούν, δια των πράξεων ή παραλείψεων τους. Η πολιτική εξουσία όχι μόνο δεν ξέρει πως να γίνεται σεβαστή αλλά νοιώθει αμήχανη όταν χρειάζεται να δηλώσει το αυτονόητο: ο σεβασμός στο νόμο σε ένα κράτος δικαίου, δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια κανενός».

                                                                              (Κ. Γαλανού-liberal.gr)

«Ο κ. Σάκης Παπαδόπουλος, παλαίμαχος αριστερός και βουλευτής Τρικάλων εκλεγείς με τον ΣΥΡΙΖΑ, έκανε τις προάλλες μιαν απολύτως λογική δήλωση. Σεβασμός στην αρχειοθέτηση από τη Δικαιοσύνη των υποθέσεων Γεωργιάδη και Αβραμόπουλου, όπως και όλων όσες προηγήθηκαν για την υπόθεση Novartis. Ευχή δε να αθωωθεί και ο κ. Λοβέρδος. Μπουμ ηκούσθη στον αέρα. Τι λέει αυτός; Σκέφτηκε πριν μιλήσει; Ή το είπε για να κάνει εντύπωση. Ο κ. Σάκης Παπαδόπουλος έθεσε εαυτόν εκτός κομματικής γραμμής, κατά συνέπεια μία είναι η λύση για την περίπτωσή του: ή ανακαλεί ή διαγράφεται. 

Μόλις ακούει τη μαγική λέξη «διαγραφή» ο κ. Παπαδόπουλος χάνει τον ύπνο του. Την ξέρει καλά την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος και από μικρός έχει μάθει ότι όσοι διαγράφονταν από το κόμμα δεν έβρισκαν στον ήλιο μοίρα. Εσβηναν το πρόσωπό τους από τις φωτογραφίες, το όνομά τους από τα χρονικά και τους έστελναν στη Σιβηρία. Σιβηρία δεν υπάρχει πια στην πραγματικότητα, όμως το αποτύπωμα που έχει αφήσει στην ψυχή κάθε γνήσιου αριστερού είναι ακόμη ζωντανό. 

Τον άκουσα να λέει στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ ότι, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να ξανακατέβει ως υποψήφιος βουλευτής. Αρα η διαγραφή του δεν θα επηρέαζε τα σχέδιά του για το μέλλον. Εκτός κι αν αυτός φοβάται το στίγμα του «διαγραφέντος» στο καθεστώς της «δεύτερης φοράς», όπως το οραματίζονται τα γερασμένα θρασίμια του κόμματος. Πάντως αναγκάστηκε να ανακαλέσει, αν και προσπάθησε να τηρήσει τα προσχήματα».

                                                              (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)