Απόψεις...

 

«Η Βασιλική Θάνου έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη (Πανεπιστήμιο Paris II), γνωρίζει γαλλικά, και φέρει τρεις ιδιότητες που θα μπορούσαν να την καταστήσουν πρότυπο – έστω και ως συνταξιούχο ανώτατη δικαστή : έχει υπάρξει η πρώτη γυναίκα Πρωθυπουργός της χώρας, η δεύτερη κατά σειρά πρόεδρος του Αρείου Πάγου στην ιστορία του από το 1835 έως σήμερα, καθώς και η πρώτη πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου που προέρχεται από τη δεξαμενή των συνδικαλιστών του δικαστικού χώρου (ήταν πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδας). 

Θα περίμενε ευλόγως κανείς να τηρεί και ανάλογες συμπεριφορές: να είναι βιβλιοφάγος, κόσμια, ευγενής και διακριτικά δυναμική, ό,τι ενσαρκώνει τον όρο «κυρία». Αντιθέτως, η είδηση της Τετάρτης, μετά του ηχητικού αποδεικτικού, τείνει να κατατάξει τη Βασιλική Θάνου σε μια διόλου κολακευτική κατηγορία. 

Δια της μεσαζούσης φίλης της, γίνεται αντιληπτό ότι χρησιμοποιεί slang και συνθηματικές εκφράσεις, πραγματεύεται δικαστικές χάρες, καταλύει κάθε έννοια δικαστικής ανεξαρτησίας και ήθους, αξιοποιεί τα βιβλία ως κρυψώνες – προσωπικές θυρίδες μαύρου χρήματος. 

Η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου μπορεί πλέον να τοποθετηθεί ως φιγούρα σε φαντασιακό χαμαιτυπείο, μέσα σε καπνούς από τσιγάρα, δίπλα σε ζόρικα μούτρα που θα τα ζήλευε κι ο μετρ του είδους, Ρέιμοντ Τσάντλερ».

                                                                         (Ελ.Κόλλια-protagon.gr)

«Η αιδήμων σιωπή που τήρησε η παρ’ ημίν κομμουνιστική ή κομμουνίζουσα Αριστερά για την αναθεώρηση της σοβιετικής Ιστορίας από τον Πούτιν είναι ευεξήγητη. Από κτίσεως Ρώμης, το ζητούμενο ήταν η αναζήτηση ενός αντιπάλου δέους στον δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας. Αντίπαλον δέος στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στην ανοιχτή κοινωνία. Και ο Πούτιν, αν και δεν είναι κομμουνιστής, πληροί τις προϋποθέσεις. 

Η ελληνική Αριστερά ήθελε να τοποθετήσει τη χώρα μας πέρα από το όριο που χάραξε ο Χάντινγκτον, στο λεγόμενο «ορθόδοξο τόξο». Η ορθοδοξία της Αριστεράς είναι ο αντιδυτικισμός. Και σε αυτό το σημείο συναντήθηκε με την εθνικιστική Δεξιά του ρωσόφιλου Καμμένου. Ο αντιμνημονιακός αγώνας που της έδωσε την εξουσία ήταν αγώνας κατά της Δύσης. 

Εξ ου και η ιδεολογική ανοχή. Είπε κάτι για τον Λένιν; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι απέδειξε πως Δύση, ΗΠΑ και Ε.Ε. δεν έχουν τρόπο να αναχαιτίσουν τον ηγεμόνα της Ευρασιατικής Αυτοκρατορίας. Φαντασθείτε τι είχε να γίνει αν το ΝΑΤΟ αποφάσιζε να επέμβει στην Ουκρανία και στην επιχείρηση συμμετείχαν και ελληνικές δυνάμεις».

                                                              (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)