Ελληνες, να υποστηρίζουν εισβολείς;

  

«Η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ καταδίκασαν απερίφραστα την εισβολή του μεγαλομανούς δικτάτορα Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Τα υπόλοιπα κόμματα είτε σιώπησαν, είτε τη δικαιολόγησαν εν μέρει, είτε την καταδίκασαν με μισή καρδιά. Πώς γίνεται Έλληνες, στη χώρα μας που βιώνει απειλές πολέμου από γείτονα, να υποστηρίζουν έναν εισβολέα; 

Ο Πούτιν έχει καταπατήσει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, έχει καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας στη χώρα του, κάνει πλάτες στον δικτάτορα Λουκασένκο, κατακτά παρανόμως εδάφη, ονειρεύεται αυτοκρατορίες, χαριεντίζεται με τον Ερντογάν και χρηματοδοτεί την ακροδεξιά στην Ευρώπη. Δεν είναι αυτά αρκετά, για όλους τους Έλληνες, ώστε να πάρουν ξεκάθαρη θέση εναντίον του;

Η εισβολή στην Ουκρανία είναι η ώρα μηδέν για την ελληνική Αριστερά και άλλες πολιτικές δυνάμεις της ακροδεξιάς ή λαϊκής Δεξιάς. Χωρίς υπερβολή. Τώρα ξαναμετράται η πίστη στις αξίες της δημοκρατίας και του διεθνούς δικαίου. Και είναι προς υπεράσπιση αυτών των αξιών να γνωρίζουμε τι πρεσβεύει η παρ’ ημίν κομμουνιστική ή κομμουνίζουσα Αριστερά, για την αναθεώρηση της Ιστορίας και των συνόρων από τον Πούτιν. 

Πρέπει να ξέρουμε ποιοι αναζητούν στο πρόσωπο του Ρώσου προέδρου ένα αντίπαλον δέος στον δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας και ένα ανάχωμα στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στην ελεύθερη, ανοιχτή κοινωνία που είναι η δική μας. 

Όταν κάποιοι δικαιολογούν τη Ρωσία στην επιδίωξή της να κατακτήσει διά των όπλων γειτονικές χώρες, τότε τι λένε, ως Ελληνες, στο δόγμα της τουρκικής «γαλάζιας πατρίδας» που στηρίζεται στην ίδια ακριβώς λογική, με τον Ερντογάν να έχει τις ίδιες επιδιώξεις; 

Ποιο είναι το δίδαγμα από τη μαρτυρική Ουκρανία; Ότι αν κάτι έχουμε να προστατεύσουμε ως Δύση είναι η φιλελεύθερη δημοκρατία, οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι ελευθερίες του ατόμου. Αυτό σημαίνει ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, διάκριση των εξουσιών, κράτος δικαίου. Αυτή είναι η διαφορά μας με τη Ρωσία, με τον Πούτιν, καθώς και με κάθε ολοκληρωτικό και αυταρχικό κράτος».

                            (Απόσπασμα άρθρου της Σ. Γιαννακά από την iefimerida.gr)