Πεζοδρόμια Δήμου vs Περιφέρειας...

 

Διαμαρτύρονται κάτοικοι της οδού Τσεριτσάνων ισχυριζόμενοι ότι είναι ο μοναδικός δρόμος της πόλης που παρότι έχειΒ(εδώ και λίγα μόλις χρόνια άσφαλτο, παρότι παράλληλος της λ.ΝΝιάρχου), δεν διαθέτει λειτουργικά πεζοδρόμια αφού αυτά παραμένουν στρωμένα… με χαλίκι. 

Έτσι έχουν καταστεί άχρηστα, οι πεζοί, οι ηλικιωμένοι, οι ΑμΕΑ, οι μητέρες με καροτσάκια κτλ. βαδίζουν πάνω στον στενό δρόμο με την κίνηση να είναι αυξημένη από τη στιγμή που ο δρόμος λειτουργεί και σαν παρακαμπτήριος της Νιάρχου, ενώ το χαλίκι που πέφτει αναγκαστικά στην άσφαλτο γίνεται επικίνδυνο. Πέρα από αυτό όμως, όπως λένε και μπορεί να το διαπιστώσει ο καθένας, ο συγκεκριμένος δρόμος δεν διαθέτει καμία σήμανση για οτιδήποτε.

Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί τους και να τονίσουμε ότι  πέρα από επικίνδυνο είναι εντελώς ανεύθυνο και ανεξήγητο για μια Δημοτική Αρχή να μην κάνει το αυτονόητο. Αυτό για το οποίο στο κάτω κάτω εισπράττει από τους κατοίκους τα δημοτικά τέλη κάθε μήνα. Εκτός αυτού, είναι και εντελώς αντιδημοκρατικό να ισχύει ακόμη το «Λαός και Κολωνάκι». Άλλοι να έχουν πεζοδρόμια και άλλοι να μην έχουν, δηλαδή.

Αν, από την άλλη, δει κανείς το πώς η Περιφέρεια έχει πλακοστρώσει πεζοδρόμια από τα χωράφια της Πεδινής μέχρι τον κόμβο Λαψίστας ή του  Επισκοπικού καταλαβαίνει πόσο απέχει η Δημοτική αρχή από το να κάνει το αυτονόητο για τα πεζοδρόμια που βρίσκονται εντός αστικού ιστού. 

Βέβαια, αρκεί να δει κανείς πώς επί έναν χρόνο τώρα έχει αποκλείσει το μισό οδόστρωμα και το πεζοδρόμιο παραλίμνια στη Δ.Φιλοσόφου επειδή δεν είναι σε θέση να τοποθετήσει ένα μεταλλικό πλέγμα,  όπως έχει κάνει η Περιφέρεια Ηπείρου όπου αυτό χρειάστηκε, όπως για παράδειγμα στην Αγία Παρασκευή του Μονοδεντρίου.      

Τελικά, ίσως οι  κάτοικοι της οδού Τσεριτσάνων θα έπρεπε να απευθυνθούν μάλλον στην Περιφέρεια για να δουν αποτέλεσμα, γιατί το να συζητά κανείς ακόμη για ασφαλή  πρόσβαση σε πεζοδρόμια εν έτει 2025 είναι μάλλον προσβλητικό για την ανθρώπινη νοημοσύνη και αξιοπρέπεια. 

Τώρα, αν κάποιοι, με προϋπολογισμό δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ για το 2025 -όπως διατείνονται-  να μην  θ έ λ ο υ ν   να κάνουν το αυτονόητο … η λογική σηκώνει τα χέρια. Πολύ ψηλά όμως...

Για του λόγου το αληθές:

                 Πεζοδρόμια της Περιφέρειας σε παράλληλους της Νιάρχου στην Πεδινή

                          Πεζοδρόμια της Περιφέρειας στον κόμβο Λαψίστας

                                Πεζοδρόμια του Δήμου  με χαλίκι στην οδό  Τσεριτσάνων

Ρήσεις...

 

Συγκρίσεις... που δεν αντέχουν σε σύγκριση

 

Αυτό που παρατηρεί κανείς στον ενάμισι χρόνο της δεύτερης θητείας της Δημοτικής Αρχής του κ. Μπέγκα είναι εκείνο που θυμάται από την προηγούμενη θητεία της. Αναβλητική, μη αποτελεσματική πολιτική που καμία σχέση δεν έχει με τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα έκαναν την πόλη μας μια σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη, δίνοντας σημασία στην καθημερινότητα των πολιτών και τον ευπρεπισμό της πόλης. Έτσι, από την ανυπαρξία σχεδίου και τα συνεχή «ΘΑ» μέχρι την αδιαφορία στο να δώσει πρακτικές καθημερινές λύσεις στα προβλήματα, όλα είναι «στο παιχνίδι».

Βλέποντας όμως κάποιος τι συμβαίνει και σε άλλες πόλεις της χώρας -για να μην πάμε παραέξω, όπου οποιαδήποτε σύγκριση θα ήταν απλά χωρίς νόημα- θα μείνουμε στα εντός.

Συμπατριώτες μας που ζουν στην Καβάλα μας έστειλαν φωτογραφίες από διάφορα σημεία της πόλης, αντιδρώντας σοκαρισμένοι στις αναρτήσεις μας για το κέντρο της δικής μας πόλης. Εξηγούν δε ότι αυτές αποτυπώνουν την καθημερινότητα σε μόνιμη βάση και δεν είναι κάτι πρόσκαιρο, όπως συμβαίνει εδώ όταν ας πούμε  επίκειται μια εθνική γιορτή.

Δείτε και κρίνετε μόνοι σας το πώς θα μπορούσε να είναι η πρωτεύουσα της Ηπείρου και πώς είναι ήδη άλλες πόλεις της χώρας, εφόσον εδώ ισχύει το «ΘΑ» και το «θα δούμε»…

Το πρώτο μέρος αφορά πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους και διαδρομές περιπάτου παραθαλάσσιους και μη...

Κάντε τη σύγκριση με τα δικά μας χάλια... (κλικ στον σύνδεσμο)

Χαμηλές Προσδοκίες (1)     -   Χαμηλές Προσδοκίες (2)  -     Χαμηλές Προσδοκίες (3)

Ρήσεις...

 

Όπως στο τσίρκο...

                                                                                                                                           (Arkas) 

Εδώ ...γελάμε

 

                                                                                                      (Ηλ.Μακρής-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η άλλη διάσταση της πορπαγάνδας...

 

«Τι βιώνουμε; Ενα κλίμα στο οποίο ο πληθυσμός της χώρας βομβαρδίζεται συστηματικά από εφημερίδες και φυλλάδες, από σοβαρές τηλεοπτικές εκπομπές και σκουπίδια, από κάθε σχετικό και άσχετο εμπειρογνώμονα, με «πληροφορίες», εικασίες, συναγωγές και συμπεράσματα που έχουν εμπεδώσει σε τεράστιο τμήμα του πληθυσμού την πεποίθηση ότι στα Τέμπη συντελέστηκε ένα έγκλημα, έγινε μπάζωμα, διακινήθηκε παράνομο φορτίο, υπήρξε συνωμοσία, συγκάλυψη, σχεδιασμός και μεθόδευση. 

Κάθε απόπειρα να επερωτηθεί αυτό το πλέγμα πληροφόρησης ή να προβληθεί κάποιο σοβαρό επιχείρημα που αμφισβητεί τη συγκεκριμένη ερμηνεία, πέφτει στο κενό, συναντάει τοίχο, όταν δεν φιμώνεται από ύβρεις και φωνές.

Στο βιβλίο του ο Φάιραμπεντ αναρωτιέται ποια είναι η αξία των επιχειρημάτων όταν αφήνουν τους ανθρώπους ασυγκίνητους. Στόχος του είναι να δείξει ότι για να πάει κανείς από μια κοσμοαντίληψη σε μια άλλη, δεν αρκούν τα καλά επιχειρήματα. Εκτός από την ισχύ των λόγων, χρειάζεται και η συνεπικουρία των αιτιών. Πρέπει να συμβούν γεγονότα που θα ωθήσουν κάποιον, όχι λογικά αλλά αιτιακά, να αλλάξει ιδέες και πρότυπα. 

«Είναι πολύ δύσκολο», γράφει, «ίσως τελείως αδύνατον, να καταπολεμήσεις τις συνέπειες της πλύσης εγκεφάλου με επιχειρήματα». Γι’ αυτό θεωρεί πως και ο πιο αυστηρός ορθολογιστής αναγκάζεται να καταφύγει στην προπαγάνδα, να επικαλεστεί συναισθήματα, να χρησιμοποιήσει προκαταλήψεις, όταν δεν υπάρχουν οι ψυχολογικές συνθήκες που θα καθιστούσαν τα επιχειρήματά του αποτελεσματικά.

Ανάλογη αντίληψη βρίσκουμε ήδη στον Πλάτωνα, ο οποίος στους «Νόμους» προβλέπει την εκπαίδευση των πολιτών, και ιδίως των νέων, μέσω των επωδών, δηλαδή ύμνων που μαγεύουν και απευθύνονται στο άλογο μέρος της ψυχής, ώστε διά του εθισμού, δηλαδή αιτιακά, να οδηγούν τους πολίτες στον λόγο του νόμου. 

Η λογική είναι από μόνη της ανίσχυρη. Την αλήθεια δεν αρκεί κανείς να την εκθέτει. Χρειάζεται να έχουμε αποκτήσει την ικανότητα να την αναγνωρίζουμε, να συλλαμβάνουμε λογικές συνδέσεις. Πρέπει να υπάρχει η υποδοχή για να τις εκτιμούμε. Αυτό θα επιτευχθεί με την εκπαίδευση που θα μας προετοιμάσει να διατυπώνουμε και να αξιολογούμε επιχειρήματα, να διαγιγνώσκουμε και να αποφεύγουμε λαθροχειρίες και πλάνες. 

Ακόμη και η «φωνή του λόγου», γράφει ο Φάιραμπεντ, δεν είναι παρά η αιτιακή μετασυνέπεια της άσκησης που έχουμε υποστεί. Αν τη διαθέταμε θα μπορούσαμε να δούμε πιο καθαρά μέσα στο πνιγηρό τοπίο που ζούμε."

(Aπόσπασμα άρθρου της Β.Κιντή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)