Βεβιασμένη "πράσινη" μετάβαση...

 

«Μέχρι τα τέλη της περασμένης δεκαετίας το κόστος της ενέργειας ήταν στενά συνδεμένο με την τιμή του πετρελαίου διεθνώς. Τώρα σε πολλές δυτικές οικονομίες έχει πια αποσυνδεθεί από το πετρέλαιο. Έτσι, πριν δώδεκα χρόνια το κόστος πετρελαίου ήταν γύρω στα 100 δολάρια του βαρέλι και η τιμή της ενέργειας σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις ήταν η μισή περίπου, απ' ό,τι σήμερα! Το πετρέλαιο στο μεταξύ έπεσε (65-80 δολάρια το βαρέλι), αλλά τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος εκτοξεύθηκαν! Λόγω "πράσινης μετάβασης".

Με άλλα λόγια πήγαμε σε "βεβιασμένη ενεργειακή μετάβαση", χωρίς να έχουμε την τεχνολογία και χωρίς να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες υποδομές. Με αποτέλεσμα να φορτώσουμε "διακοπτόμενο" ρεύμα σε "συνεχές" δίκτυο, να δοκιμάσουμε "εμβαλωματικές λύσεις", να επιβαρύνουμε το κόστος, να αποδυναμώσουμε τις οικονομίες και να ναρκοθετήσουμε την ασφάλεια του συστήματος - πράγμα που επιβεβαιώνεται πλέον με πρωτοφανή blackouts.

Η ενέργεια από ΑΠΕ (όπου υπάρχει "αιολικό" ή "ηλιακό" δυναμικό) είναι πολύ χρήσιμη ως ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ, όχι ως ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ. Όπως ξέρουν και οι δευτεροετείς φοιτητές των Οικονομικών, όποιος μπερδεύει τα "συμπληρωματικά" αγαθά με τα "υποκατάστατα" κόβεται στις εξετάσεις! Εδώ η Δύση προχώρησε - για "ιδεολογικούς λόγους", δηλαδή με φανατισμό - σε ταχύτατη υποκατάσταση των υδρογονανθράκων με ΑΠΕ, οι οποίες στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσαν να είναι μόνο "συμπλήρωμα". Με αποτέλεσμα τεράστια επιβάρυνση κόστους, όλο και μεγαλύτερη ΑΝασφάλεια δικτύου και, τελικά, εκτεταμένα blackouts.

Πώς ξέρουμε ότι οι ΑΠΕ αυξάνουν το κόστος; Πολύ απλά, το παραδέχονται οι πάντες πλέον. Απλά αντιτείνουν ότι η αύξηση του κόστους είναι μόνο "βραχυχρόνια" (προσωρινή) - αλλά μακροχρόνια το κόστος τους θα πέσει. Το ερώτημα, βέβαια, είναι πόσο "μακροχρόνια" θα υποχωρήσει το κόστος. Κι αν στο μεταξύ, θα έχει αποδυναμωθεί η ανταγωνιστικότητα των δυτικών οικονομιών (όπου κυρίως προχωρά η εγκατάλειψη των υδρογονανθράκων). Κι αν, στο μεταξύ, θα έχουν αποσταθεροποιηθεί πολιτικά οι δυτικές κοινωνίες. Χώρια που υπάρχουν και επιφυλάξεις κατά πόσο θα υποχωρήσει τελικά το κόστος - ακόμα και μακροχρόνια.  

Κι εδώ προβάλλονται ακόμα σοβαρότερες αντιρρήσεις: Το κόστος της "βεβιασμένης πράσινης μετάβασης" δεν θα υποχωρήσει εύκολα! Διότι η μετάβαση στις ΑΠΕ στηρίζεται σε φορολόγηση και επιδοτήσεις. Φορολογούνται όλες οι υπόλοιπες - "συμβατικές" - πηγές ενέργειας (από υδρογονάνθρακες), και επιδοτούνται οι ΑΠΕ. Άρα η σύγκριση κόστους μεταξύ τους - αν φορολογείς το ένα και επιδοτείς το άλλο - είναι απολύτως στρεβλή. Κι όταν εισάγεται μια αλυσίδα από στρεβλώσεις, ΔΕΝ αποσύρεται εύκολα αργότερα...

Το κόστος του φόρου (επί των "ρύπων") από την ενέργεια που εξακολουθεί να παράγεται από υδρογονάνθρακες επιβαρύνει τους υδρογονάνθρακες, ενώ ουσιαστικά οφείλεται στην... εγκατάλειψή τους!  Επί πλέον οι επιδοτήσεις στην εγκατάσταση και χρήση ΑΠΕ επιβαρύνει τους φορολογούμενους. Ακόμα κι όσους ΔΕΝ χρησιμοποιούν ΑΠΕ. Γιατί τις επιδοτήσεις (προς τη χρήση των ΑΠΕ) τις πληρώνουν αδιακρίτως ΟΛΟΙ οι φορολογούμενοι. Ακόμα, και στις περιπτώσεις που χρησιμοποιούνται ευρέως ΑΠΕ, και πάλι χρειάζεται να παράγεται παράλληλα και συνεχής ενέργεια από υδρογονάνθρακες, για τις περιπτώσεις όπου διακόπτεται η παραγωγή των ΑΠΕ, ώστε να μην πέσει ξαφνικά το σύστημα. Αυτή η ενέργεια που παράγεται (ως "καβάντζα") και δεν χρησιμοποιείται, "χάνεται" - αλλά επιβαρύνει το συνολικό κόστος της "μετάβασης".

Επίσης, όταν οι ΑΠΕ παράγουν περισσότερη ενέργεια - γιατί έχει μεγάλη ηλιοφάνεια ή γιατί φυσάει πολύ εκείνη τη στιγμή - όση ενέργεια δεν καταναλώνεται επί τόπου χάνεται κι αυτή, γιατί δεν υπάρχουν εύκολοι τρόπου αποθήκευσής της. Αυτές οι πρόσθετες "απώλειες" επίσης επιβαρύνουν το κόστος της "μετάβασης".

Ακόμα, ο νέος τρόπος τιμολόγησης (Χρηματιστήριο Ενέργειας) τιμολογεί όλο το ρεύμα στο υψηλότερο κόστος κάθε "στιγμής". Έτσι οι παραγωγοί ΑΠΕ έχουν κίνητρο να παραμείνουν, ενώ όσοι δουλεύουν με υδρογονάνθρακες (για λόγους ασφαλείας του συστήματος) παράγουν χαμηλότερη ποσότητα από τη βέλτιστη - δηλαδή χάνουν σε "οικονομίες κλίμακος" - κι αυτό επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το συνολικό κόστος. Γενικά η μέθοδος του λεγόμενου "Χρηματιστήριου Ενέργειας" είναι παράδειγμα πολλαπλών - επιπρόσθετων - στρεβλώσεων! Τέλος, χρειάζονται πρόσθετες και συνεχείς επενδύσεις για αλλαγή του δικτύου που διακινεί "διακοπτόμενη" ενέργεια από ΑΠΕ, πράγμα που επιβαρύνει κι άλλο το κόστος».

                              (Απόσπασμα άρθρου του Θανάση Κ. από το lastpoint.gr)