Σπατάλη νερού...

 

«Στη δεκαετία του ’60 δεν ενοίκιαζες διαμέρισμα σε κάπως πιο υψηλά σημεία των συνοικιών της Αθήνας αν δεν ήσουν έτοιμος να υφίστασαι τις συχνές, ειδικά το καλοκαίρι, διακοπές υδροδότησης. Στην περιφέρεια της πρωτεύουσας, το νερό ήταν ακόμη μεγαλύτερο θέμα. Κήπο συντηρούσαν μόνον όσοι διέθεταν πηγάδι κι αν ήσαν καλοί άνθρωποι έδιναν και στους γειτόνους. Αλλού περνούσε ο νερουλάς. 

Αλλά και στη δεκαετία του ’70 κάπως έτσι, στενάχωρα, πορευόμασταν με το νερό. Οι γονείς σου σε μάθαιναν να κλείνεις τη βρύση όση ώρα σαπούνιζες για να μη πηγαίνει «χαμένο». Έγιναν όμως τα μεγάλα έργα, όπως η σύνδεση του Μαραθώνα με την Υλίκη και, το τεράστιο έργο του Μόρνου (το οποίο προσπάθησαν να το εμποδίσουν διάφοροι καταγγέλλοντας τον Καραμανλή για σκάνδαλα...) και τα πράγματα άλλαξαν.

Στη δεκαετία του ’80 άρχισε η σπατάλη. Του νερού όπως και κάθε άλλου δημόσιου αγαθού. Βεβαίως είναι η δεκαετία που ακύρωσε κάθε αίσθημα αυτοσυγκράτησης, καθιέρωσε την πεποίθηση στους πολίτες ότι κάθετί δημόσιο πρέπει να είναι δωρεάν και άλλα παρόμοια τα οποία τα πληρώνουμε ακριβά μέχρι σήμερα. Ακριβά; Όχι ακριβώς. 

Ακόμη και μετά τον διπλασιασμό της τιμής στην κατανάλωση του νερού της ΕΥΔΑΠ, που έγινε το 1990 τέτοιες μέρες, ακόμη και μετά την καμπάνια «Προσέχουμε για να έχουμε», οι τιμές του νερού παρέμειναν προσιτές. Εκείνη τη δεκαετία εκτρέψαμε τον Εύηνο ποταμό στον ταμιευτήρα του Μόρνου και... λύσαμε το πρόβλημα. Ακόμη σήμερα, ειδικά στη λεγόμενη «αριστερά», η πεποίθηση είναι ότι το νερό πρέπει να είναι δωρεάν. 

Τα τελευταία χρόνια όμως, καθώς κερδίζουν έδαφος οι ιδέες για τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, τουλάχιστον τις μεσοπρόθεσμες, περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι η σπατάλη, τουλάχιστον αυτή, πρέπει να καταπολεμηθεί. Ειδικά στη γεωργική εκμετάλλευση αφού το 60% του νερού το χρησιμοποιεί ο αγροτικός τομέας έναντι 15% περίπου των νοικοκυριών και το περίπου 25% για τη βιομηχανία και την παραγωγή ηλεκτρισμού. 

Σύμφωνα με το Joint Research Centre  μέχρι το 2050, τουλάχιστον 65 εκατομμύρια ανθρώπων στην ΕΕ και το Ηνωμ. Βασίλειο θα υποφέρουν από την έλλειψη νερού, σε ποσότητα ή/και ποιότητα, αν συνεχιστούν τα κλιματικά ζητήματα που συνδέονται με την παραγωγή νερού.

Προφανώς, οι πολλοί μεταξύ όσων θα έχουν πρόβλημα κατοικούν στις μεσογειακές περιοχές και γι αυτό ολόκληρη η Ελλάδα βρίσκεται, στους σχετικούς χάρτες κινδύνων, στο «κόκκινο».

            (Aπόσπασμα άρθρου του Μπ. Παπαδημητρίου από το liberal.gr)