Να γιατί δεν μας παίρνουν στα σοβαρά...

«Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας είναι ότι η Άγκυρα συζητά και διαπραγματεύεται με την Ουάσιγκτον, όταν η Αθήνα απλά περιμένει με αγωνία ένα «καλοσυνάτο νεύμα» από τον εκάστοτε πλανητάρχη. Προφανώς και είναι ζήτημα μεγέθους. 

Η Τουρκία διαθέτει μία αγορά άνω των 80 εκατομμυρίων πολιτών με μία δημογραφική προοπτική που ζαλίζει τους οικονομολόγους, αφού το 50% του τουρκικού πληθυσμού είναι κάτω των 30 ετών ενώ ο πληθυσμός από τα νεογέννητα έως τη φοιτητική ηλικία ξεπερνά τα 22 εκατομμύρια .

Είναι βεβαίως και ζήτημα γεωπολιτικής θέσης. Η Τουρκία συνορεύει με τη Ρωσία μέσω Καυκάσου, με το Ιράν και δύο αραβικές χώρες, τη Συρία και το Ιράκ. Ελέγχει τα Στενά και τη ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα. Έχει γεωγραφική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο.

Η Τουρκία διαθέτει πολλαπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα και είναι πολύ φυσικό. Η Τουρκία δεν έχει δημόσιο χρέος. Αντιθέτως αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις από ένα εξαιρετικά διογκωμένο ιδιωτικό χρέος. Η Τουρκία παράγει πολεμικό υλικό και μάλιστα σε επίπεδο νέων τεχνολογιών. Ανήκει στην ομάδα των 10 κρατών που παράγουν διάφορους τύπους μη επανδρωμένων αεροσκαφών με δυνατότητες προσβολής στόχων στη θάλασσα ή την ξηρά και  αποτελεσματικής επεξεργασίας και αποστολής πληροφοριών. 

Η Τουρκία παράγει drones με βρετανική τεχνολογία και βιομηχανική πατέντα. Έχει αγοράσει, δηλαδή, τα δικαιώματα παραγωγής.Η Τουρκία παράγει επιθετικά ελικόπτερα, καθώς και τεθωρακισμένα οχήματα μάχης και μεταφοράς προσωπικού. Βρίσκεται στο στάδιο τελικής επεξεργασίας του μοντέλου παραγωγής βαρέως τεθωρακισμένου άρματος μάχης. Έχει καταφέρει να στήσει αποτελεσματική αλυσίδα παραγωγής ρουκετών μικρού βεληνεκούς με τις οποίες προμηθεύει φίλιες προς την Άγκυρα αντάρτικες ομάδες που δρουν κυρίως εντός Ισλάμ. 

Η Τουρκία διαθέτει στρατιωτικές βάσεις εκτός των συνόρων της, στη Σομαλία, το Κατάρ και προσφάτως στη Λιβύη. Σε στάδιο αποπεράτωσης της κατασκευής του (σκαρί) βρίσκεται το πρώτο αεροπλανοφόρο της γειτονικής χώρας.Ολοκληρώνοντας, η Τουρκία ανήκει στην ομάδα των G 20, δηλαδή των είκοσι πλουσιότερων κρατών του κόσμου. Συνομιλεί, δηλαδή, απευθείας με τους ισχυρότερους πολιτικο-στρατιωτικούς και οικονομικούς παράγοντες του Πλανήτη.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία επισημαίνονται για να εξηγηθεί το αυτονόητο. Το ότι δηλαδή ο εκάστοτε Πρόεδρος των ΗΠΑ αλλιώς αντιμετωπίζει τον κάθε εκπρόσωπο της Τουρκικής Δημοκρατίας και αλλιώς τον εκάστοτε έλληνα κυβερνήτη».

                       (Απόσπασμα άρθρου του Ν.Γεωργιάδη από την ΑΤΗensvoice)