Υπάρχει σχέδιο;

 

«Μακάρι ο πλανητάρχης να κινείται βάσει σχεδίου. Δηλαδή να έχει επεξεργασμένη άποψη για το πώς θέλει να διαμορφώσει τον κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση οι υπαναχωρήσεις του είναι μέρος αυτού του «θεϊκού» σχεδιασμού ο οποίος στο τέλος θα καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ποιο είναι αυτό; 

Εμείς οι κοινοί θνητοί μόνον να το υποθέσουμε μπορούμε, αλλά και σε αυτή την περίπτωση δεν θα έχουμε όλοι την ίδια κατασταλαγμένη άποψη για αυτό το σχέδιο. Διότι όταν γίνονται συνεχείς ελιγμοί είναι πολύ λογικό οι παρατηρητές να ζαλίζονται. Να χάνουν τη μεγάλη εικόνα, αν βεβαίως υπάρχει. Αυτό είναι το καλό σενάριο, δηλαδή ο Ντόναλντ Τραμπ να διαθέτει μια στρατηγική θεώρηση για την πατρίδα του και συνακόλουθα και για τις διεθνείς σχέσεις.

Διότι υπάρχει και το κακό σενάριο. Ο πρόεδρος να κινείται με βάση τη λογική «βλέποντας και κάνοντας». Χωρίς σχέδιο, χωρίς συγκροτημένο πλάνο, να κάνει άνω-κάτω τον πλανήτη. Οι κινήσεις του να είναι σπασμωδικές, ανάλογα με τις αντιδράσεις των θιγομένων και ανάλογα με το πώς ξύπνησε. Η πεποίθηση πως λειτουργεί ως επιχειρηματίας-πολιτικός που συνεχώς διαπραγματεύεται, διαψεύδεται από τα γεγονότα. Παραδόθηκε στον Πούτιν χωρίς καμιά διαπραγμάτευση. Του έδωσε εξαρχής όλα όσα ζητούσε στην Ουκρανία χωρίς να πάρει τίποτα.

Υπάρχει και το κακό σενάριο. Ο Τραμπ να κινείται χωρίς σχέδιο, οι κινήσεις του να είναι σπασμωδικές, ανάλογα με τις αντιδράσεις των θιγομένων και ανάλογα με το πώς ξύπνησε.Η περίφημη εκεχειρία έχει καταρρεύσει, οι μάχες εκεί συνεχίζονται κανονικά με την Ουκρανία όμως αποδυναμωμένη, λόγω της δικής του παρέμβασης. Να υποθέσω πως ως επιχειρηματίας ο Τραμπ δεν έδινε στον αντισυμβαλλόμενό του, προκαταβολικά και άνευ ανταλλάγματος, ό,τι ζητούσε. 

Παρατηρώ πως και με το Ιράν ακολουθεί μια ερμαφρόδιτη πολιτική. Συνομιλεί με τους αγιατολάδες πίσω από την πλάτη του στρατηγικού του συμμάχου στην περιοχή, του Ισραήλ, ενώ συγχρόνως εγκωμιάζει τον Ερντογάν που διακηρύσσει ως στόχο του την εξαφάνιση των σιωνιστών. Και τα περιστατικά παλινωδιών του δεν είναι λίγα.

Στην πολιτική δεν είναι κακό να μην έχεις ένα μεγαλόπνοο σχέδιο. Αρκεί να το γνωρίζεις αυτό. Να γνωρίζεις πως ο στόχος σου είναι η επιτυχής διαχείριση των εισερχομένων – εξερχομένων, η επιτυχής διαχείριση της πεζής πραγματικότητας. Από μια άποψη δεν είναι μικρό πράγμα, καθώς φανερώνει μια αυτογνωσία που σε προστατεύει από τις περιπέτειες και τις τυχοδιωκτικές κινήσεις. Διότι οι μεγάλοι ηγέτες που διαμορφώνουν την Ιστορία είναι λίγοι. Ομως η Ιστορία είναι γεμάτη από μετριότητες που πίστευαν ότι συνομιλούσαν μαζί της και έσυραν τις χώρες τους, και όχι μόνον, στη δυστυχία και την εξαθλίωση.

Ο Αμερικανός πρόεδρος προφανώς διακατέχεται από την έπαρση του επιτυχημένου. Δεν γνωρίζω αν αυτό δικαιολογείται από την επιχειρηματική του πορεία που έχει χρεοκοπίες και έξωθεν διασώσεις. Σημασία έχει ότι το πιστεύει. Μάλλον νομίζει πως ο τίτλος του πλανητάρχη αρκεί για να αναπληρώσει την έλλειψη οποιασδήποτε στρατηγικής. Και το καθημερινό αλισβερίσι και η καθημερινή ανακατωσούρα δεν συνιστούν στρατηγική».

(Απόσπασμα άρθρου του Σ. Μουμτζή από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)