Απόψεις...

  

«Kάποιοι ηλίθιοι μέσα σ’ ένα καφενείο κουβαλούσαν και πετούσαν δυναμιτάκια και κροτίδες. Κάποιοι ηλίθιοι που δεν σεβάστηκαν ούτε τους εαυτούς τους, ούτε τους άλλους, Ελληνάρες της αμορφωσιάς και της ανοησίας.Κι αυτή η ανοησία, η βαρβαρότητα, μεγεθύνεται χρόνο με τον χρόνο. Χιλιάδες νέα παιδιά εντρυφούν κάθε χρόνο σ’ αυτή και δεκάδες συμπατριώτες μας μένουν στη ζωή τους με μόνιμα κουσούρια. Μα κανένας δεν κάνει κάτι. Όλοι περιοριζόμαστε στο να σκύβουμε το κεφάλι μη μας βρει κάποια κροτίδα ή να χοροπηδάμε σαν τα κρι κρι όταν οι έξυπνοι τα πετάνε στα πόδια για να….γελάσουν από τον φόβο των άλλων…

Έθιμο σου λέει. Ε και; Ποιος είπε ότι το έθιμο που είναι βάρβαρο πρέπει να διαιωνίζεται; Τόσα και τόσα που έχουν πάθει άνθρωποι στο διάβα των χρόνων, δεν συγκινούν κανέναν; Έθιμο σου λέει. Έθιμο, λέει, κι ο ρουκετοπόλεμος. Το λέει η λέξη, πόλεμος της μιας ενορίας στην άλλη. Κι όμως, ουδείς το σταματά… Πάει κόσμος να τον δει, είναι τουριστική ατραξιόν και μαζεύονται λεφτουδάκια στο Βροντάδο! Σοβαρά τώρα;

Αναρωτιέμαι αν προσβάλλεται κάποιος από την προσβολή στον πολιτισμό μας. Αναρωτιέμαι αν όσοι -κι είναι πολλοί- ασχολούνται με τα βεγγαλικά, έχουν άλλα ένστικτα από αυτά που δείχνουν.  Αναρωτιέμαι γιατί δεν καταργείται αυτό το έθιμο, ακόμη και με τον χαρακτηρισμό ως κακούργημα για όσους τα κατασκευάζουν, διακινούν και χρησιμοποιούν. 

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η βία δεν έχει θέση στη γιορτή. Κι αφού δεν φαίνεται να βάζουμε μυαλό, μόνο ένας αυστηρός νόμος μπορεί να σταματήσει τη ροή του αίματος κάθε Πάσχα.Κάτι πρέπει να γίνει. Ας καταργήσουμε  τη βαρβαρότητα. Αλλιώς, κάθε χρόνος θ’ αφήνει πίσω του θύματα κι ο επόμενος χρόνος θα είναι χειρότερος».

                                            (Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος-EMVOLOS.GR)

«Το πρόβλημα της στέγης είναι ένα από τα οξύτερα κοινωνικά προβλήματα στην Ελλάδα. Δεν χρειάζονται καν στατιστικά στοιχεία για να το διαπιστώσει κανείς, το αντιλαμβάνεται εμπειρικά συζητώντας με φίλους και γνωστούς.Με δεδομένο ότι η ιδιοκατοίκηση τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει πέσει από το 85% στο 61%, η αναζήτηση διαμερισμάτων με προσιτά μισθώματα έχει λάβει φρενήρεις διαστάσεις. Ιδιαίτερα αισθητό είναι το πρόβλημα στους νέους, καθώς η ιδιοκατοίκηση αφορά κυρίως τους «μπέιμπι μπούμερ» και τους εκπροσώπους της Gen X. 

Περιμένοντας να κληρονομήσουν τα ακίνητά τους, πολλοί νέοι υποχρεώνονται να ζουν ακόμη και μετά τα 30 τους χρόνια με τους γονείς τους, αφού οι μισθοί τους είναι αναντίστοιχοι με τις αδιανόητες διεκδικήσεις των ιδιοκτητών ακινήτων. Ετσι, πληροφορούμαστε ιστορίες καθημερινής τρέλας για «μαύρα» ενοίκια, σκληρές συνεντεύξεις ιδιοκτητών με επίδοξους ενοικιαστές κι ενίοτε απάτες επιτήδειων που εκμεταλλεύονται την αγωνία όσων ψάχνουν απεγνωσμένα στέγη».

                                                              (Ξ.Κουναλάκη- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Το πρόβλημα με τα ενοίκια, το πρόβλημα της στέγης γενικότερα, δεν είναι ζήτημα επιδομάτων, ούτε μπορεί να αναλύεται με καμπύλες αξιών, προσφοράς και ζήτησης ακινήτων. Πολύ απλά, η στέγη δεν είναι μπίζνες, δεν μπορεί να είναι μπίζνες· δεν είναι καν μια σχέση δούναι και λαβείν. Αφορά ένα θεμελιώδες αγαθό και μια ετεροβαρή σχέση, στην οποία η Πολιτεία οφείλει να σπεύσει στο πλευρό του αδύναμου και όχι του ισχυρού».

                                                               (Π.Παπαδόπουλος –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ) 

«Η πρόταση επτά σημείων του αμερικανού προέδρου δεν είναι μια ειρηνευτική συμφωνία. Είναι ένα σχέδιο για περισσότερο πόλεμο, όπως το θέτει η Telegraph. «Αν η Ρωσία επιτρέπεται να παραβιάσει την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας, τότε τι θα εμποδίσει την Κίνα να καταλάβει την Ταϊβάν; Η συνθηκολόγηση του Τραμπ με τη Μόσχα θέτει τα θεμέλια για μελλοντικές συγκρούσεις». 

                                                                                     (Protagon Team)