Aπόψεις...

 

«Από την αρχή φαινόταν πως το παιγνίδι θα ξέφευγε από τις κλασικές προδιαγραφές ενός συλλογικού τραυματικού γεγονότος με πολιτικές και κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. φημισμένη κρατική ανεπάρκεια της Ελληνικής Πολιτείας σε συνδυασμό με την εγνωσμένη επιπολαιότητα και επαγγελματική υστέρηση των κρατικών λειτουργών θα οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην δημιουργία συνθηκών εκκόλαψης παραεπιστημονικών, παρακρατικών και παραθεσμικών ομόκεντρων ή έκκεντρων κύκλων.

Οι «κύκλοι» αυτοί  θα αναλάμβαναν εφεξής, ελέω κάποιων εκ των εχόντων νόμιμο συμφέρον ή κάποιων άλλων εμπλεκομένων χωρίς να έχουν νόμιμο συμφέρον, τον προσανατολισμό των ερευνών. Αυτά συμβαίνουν όταν εκ προοιμίου οι κοινωνίες δεν εμπιστεύονται τους κρατικούς λειτουργούς και τους θεσμούς. 

Όταν οι πολίτες αισθάνονται πως ζουν σε μία κοινωνία όπου δεν ισχύει, όπως συμβαίνει αλλού, το λεγόμενο Κράτος Δικαίου, τουλάχιστον στην μορφή που ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας αντιλαμβάνεται αυτήν την έννοια.Ήταν λοιπόν θέμα χρόνου η μείζονος κοινωνικής σημασίας υπόθεση των Τεμπών να διολισθήσει στα γλιστερά πρανή της ελληνικής πραγματικότητας».

                                                             (Ν. Γεωργιάδης –ATHENSVOICE) 

«Ο εμπορικός πόλεμος είναι σε πλήρη εξέλιξη με την Κίνα, με τους δασμούς των ΗΠΑ στα κινεζικά προϊόντα όχι μόνο να μη «παγώνουν» στο 10% για 90 ημέρες, αλλά να ανέρχονται πλέον στο 145%. Την ίδια στιγμή οι δασμοί  της Κίνας στα αμερικανικά αγαθά  ανέρχονται στο  125%, με το εμπόριο μεταξύ των δύο οικονομιών να καθίσταται μη επωφελές. Τα βλέμματα όλων πλέον είναι στο αν και πότε θα ξεκινήσει ένας διάλογος με την Κίνα-η λογική λέει ότι είμαστε κοντά-  και στο πώς θα εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις με την Ευρώπη και μ ’ένα μεγάλο σύνολο χωρών που προσέρχονται στο τραπέζι των συζητήσεων με τις ΗΠΑ, προκειμένου να σμιλέψουν τα τελικά ποσοστά των εισαγωγικών φόρων. 

 Όπως και να έχει και παρά το «πάγωμα» των δασμών το σίγουρο είναι ένα: Αφήνουμε πίσω την εποχή της παγκοσμιοποίησης όπως τη γνωρίζαμε μέχρι τώρα, με τα κακά της αλλά και τα καλά της. Γιατί όσο και αν διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα της παγκοσμιοποίησης τα οποία και σαφώς υπάρχουν, η αλήθεια είναι μια: Απολαμβάναμε ένα σύνολο προϊόντων και υπηρεσιών σε τιμές που οι γενιές από τους γονείς μας και πίσω δε θα μπορούσαν καν να διανοηθούν».

                                                                                (Μ. Βενέτη-liberal.gr)