Απόψεις...

@ Ας δούμε τα αποτελέσματα της "αξιολόγησης" που θεσπίσθηκε με τον νόμο 4940/2022. Από τους 595.676 που ήταν το μόνιμο προσωπικό του Δημοσίου το 2023, έπρεπε να αξιολογηθούν μόνο 189.000 (164.000 υπάλληλοι, 25.000 προϊστάμενοι). Γιατί; Διότι εξαιρούνται οι στρατιωτικοί και τα Σώματα Ασφαλείας, οι κληρικοί, οι εκπαιδευτικοί και οι πανεπιστημιακοί. Οι εκπαιδευτικοί θα ήταν οι πρώτοι που θα έπρεπε να αξιολογηθούν! Όμως, υποβλήθηκαν μόνο 166.350 αξιολογήσεις. 

Τι έγινε με όσους αρνήθηκαν να αξιολογηθούν; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. Πόσοι από τους 164.000 κρίθηκαν ως αστέρια, «υψηλής απόδοσης»; Οι 39.394! Περίπου ο 1 στους 4! 

Όταν το Υπουργείο Εσωτερικών το έψαξε περισσότερο διαπιστώθηκε ότι τα κριτήρια «υψηλής απόδοσης» τα πληρούσαν μόλις 4.259 υπάλληλοι! Τι συνέβη με τους προϊστάμενους αξιολογητές, που έβαζαν άριστα με τόνο, με τη σέσουλα; Τιμωρήθηκαν; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. 

Πόσοι δεν πέρασαν τον «πήχυ»; 1.390 υπάλληλοι μόνο, λιγότεροι από το 1%! Τι συνέβη έστω και σ΄αυτούς τους στούρνους; Απολύθηκαν; Όχι βέβαια. Ζουν και βασιλεύουν. Και εσύ κορόιδο φορολογούμενε, πλήρωσες 3.941 εκπαιδευτικά προγράμματα για να τους εκπαιδεύσεις. 

Όμως ο καινούργιος νόμος προβλέπει επιπρόσθετο κονδύλι 40 εκατομμύρια ευρώ για bonus στους καλούς υπαλλήλους. Πρέπει να το πάρουν; Βεβαιότατα! Αλλά με ποια κριτήρια; Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω ότι ο καλός ΔΥ πρέπει να παίρνει bonus αλλά ο κακός πρέπει ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΔΙ. Αξιολόγηση που δεν προβλέπει απολύσεις είναι κοροϊδία. 

Και, φυσικά, είναι κλοπή εις βάρος των φορολογουμένων που υποχρεώνονται να μισθοδοτούν τα διακομματικά βύσματα που τρούπωσαν στο Δημόσιο με το γνωστό σημείωμα: "Δεν κάνει για τίποτε. Βολέψτε τον κάπου."

@ Υπάρχει μια αρχή στον πολιτισμένο κόσμο, την οποία όλα τα κράτη που σέβονται τους πολίτες τους τηρούν απαρέγκλιτα: κάθε νόμος, που δημιουργεί δυσμενέστερο περιβάλλον, ισχύει για οικονομικές αποφάσεις που λαμβάνονται μετά από αυτόν. Όχι για όσες αποφάσεις ελήφθησαν όταν ίσχυε η προηγούμενη, ευνοϊκότερη ρύθμιση. Έτσι, οι πολίτες προγραμματίζουν τη ζωή και την οικονομική τους δραστηριότητα, ξέροντας ότι το κτήριο, το αυτοκίνητο, το σκάφος, το τροχόσπιτο, η πισίνα δεν θα φορολογηθούν περισσότερο, απ’ όσο τη στιγμή της αγοράς ή της κατασκευής τους και ότι το οικόπεδο που αγόρασαν θα συνεχίσει να είναι οικόπεδο και δεν θα μετατραπεί σε χωράφι. 

Μ’ αυτόν τον τρόπο χτίζεται σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και Πολιτείας, αλλά προωθείται και η ανάπτυξη, καθώς βασική προϋπόθεση για ένα περιβάλλον φιλικό προς το επιχειρείν είναι η νομική σταθερότητα και η κρατική συνέπεια.

                                                       (Θ.Τζήμερος- Δημιουργία ξανά)