Aπόψεις...

 

«Τα μάθατε; Καθηγητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών απήργησαν σε  μια από τις κινητοποιήσεις συναδέλφων τους ή σε κάποια απεργία για τα… Τέμπη ή οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε η απεργία είναι τρόπος ζωής-αν όχι και ύπαρξης- της Αριστεράς. Κι αφού απήργησαν κι επιτέλεσαν το επαναστατικό τους καθήκον για την έλευση του κομμουνισμού ή σοσιαλισμού, διαμαρτύρονται επειδή τους περικόπτεται τμήμα του μισθού τους. Με τη συνδρομή εφημερίδων και άλλων ΜΜΕ της Αριστεράς. Βλέπετε, μια ζωή ολόκληρη έβγαιναν οι πάντες στους δρόμους, απεργούσαν και… πληρώνονταν κιόλας. Ταξική συνείδηση ταυτισμένη με την τσέπη… Είναι κι αυτό μέρος του Αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος…

Τώρα λοιπόν που επιτέλους εφαρμόζεται ο νόμος (ελπίζουμε παντού κι όχι μόνο στην ΑΣΚΤ), φωνάζουν ότι το να απεργούν και να πληρώνονται αποτελεί … εθιμικό κανόνα! Κι απαιτούν να μην εφαρμόζεται ο νόμος, αλλά το… έθιμο! Χώρια που μπορεί να…προκηρύξουν και καμιά απεργία επί τούτου… Ισχυριζόμενοι μάλιστα, ότι ο …Μητσοτάκης καταστέλλει τους …λαϊκούς αγώνες!

Κι όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ο Σάκης Μουμτζής, στο άρθρο του στο Liberal, διόλου απίθανο οι συνδικαλιστές να ζητήσουν τη…θεσμοθέτηση απεργιακού επιδόματος! Αυτός ο…εθιμικός κανόνας, αποτελεί άλλη μια ανοησία πέριξ του δημοσίου τομέα, άλλη μια μουτζούρα του συνδικαλιστικού κινήματος που απαξιώνεται παντοιοτρόπως. Μια κουταμάρα που πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.Θέλεις κύριε να απεργήσεις και να διαδηλώσεις; Με γειά σου, με χαρά σου. 

Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό, σεβαστό και κατοχυρωμένο στη Δημοκρατία μας.  Μα θα πληρώσεις το τίμημα. Κι αυτό πρέπει να επεκταθεί παντού, όπως επιτάσσει ο νόμος. Κι αν δεν τον εφαρμόζουν οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ ή των υπουργείων ή γενικά των φορέων του Δημοσίου, είναι υπόλογες, τόσο στην κοινωνία, όσο και στη Δικαιοσύνη.Απεργία επί πληρωμή από δημοσίους υπαλλήλους, εξοργίζει! Ας τελειώνουμε λοιπόν».

                                                           (Ν.Σακελλαρόπουλος- emvolos.gr)

«Οι δασμοί δεν θα προκαλέσουν μόνο αύξηση των τιμών αλλά και των έμμεσων φόρων οι οποίοι προστίθενται σε όλα τα καταναλωτικά είδη. Μέσω αυτών, που επιβαρύνουν εξίσου όλα τα κοινωνικά στρώματα, η προεδρία σκοπεύει να πληρώσει τα δημοσιονομικά κενά χωρίς να αυξήσει τους φόρους εισοδήματος και περιουσίας, όπως θα όφειλε.

Εκτός από την αύξηση της φορολογίας εισοδήματος των υπερπλουσίων (υποθετική αύξηση κατά 10% για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 450.000 ετησίως θα μπορούσε να προσθέσει στα ετήσια φορολογικά έσοδα 50 έως 150 δισεκατομμύρια δολάρια), υπάρχουν μόνον δύο τρόποι μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος: ο πρώτος είναι ο περιορισμός των στρατιωτικών δαπανών —κάτι που δεν πρόκειται να γίνει παρά τις διακηρύξεις περί απομονωτισμού. 

Ο τομέας της άμυνας είναι βαθιά ενσωματωμένος στην οικονομία και αποτελεί τον μεγαλύτερο εργοδότη της χώρας απασχολώντας 1,32 εκατομμύρια ενεργούς στρατιωτικούς, 738.000 μέλη της Εθνοφρουράς και των εφεδρειών, καθώς και περίπου 754.000 πολιτικούς υπαλλήλους. Προϋπολογισμός, σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο.Ο δεύτερος είναι η μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος το οποίο εκτός από κοινωνικά επιβλαβές (μεγάλη συζήτηση αυτή), είναι υπερβολικά δαπανηρό: ταΐζει σχεδόν 2 εκατομμύρια κρατουμένους και 400.000 υπαλλήλους, ενώ περιλαμβάνει πάνω από 6.200 κτίρια με τεράστια πάγια έξοδα. 

Όσο για τη σταδιακή μείωση της ξένης βοήθειας (Usaid) και μερικών κρατικών φορέων που θεωρήθηκαν περιττοί (Υπουργείο παιδείας, Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αστέγων, Πρακτορείο Διεθνών ΜΜΕ κτλ), ίσως έπρεπε να μεταρρυθμιστούν ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί και λιγότερο σπάταλοι για το κράτος: οι περικοπές είναι λιγότερο αποδοτικές από την έξυπνη επανεξέταση και προσαρμογή στις σημερινές συνθήκες.Νομίζω ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι επίσης ανιστόρητος. 

Το 1930, ο νόμος Smoot-Hawley περί αύξησης των δασμών επιδείνωσε την ύφεση εκείνης της εποχής· τον λογαριασμό τον πλήρωσαν οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Αλλά τότε την πρόταση των δύο γερουσιαστών την είχε αποφασίσει το Κογκρέσο, όχι ένας και μοναδικός άνθρωπος ο οποίος παριστάνει άλλοτε τον Ρούσβελτ, άλλοτε τον Χάμιλτον, άλλοτε τον Τζάκσον, άλλοτε τον Μεγάλο Τιμονιέρη».

                                                      (Σώτη Τριανταφύλλου-ATHENSVOICE)