Παραλιμνίως - Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Κάνοντας κανείς μια βόλτα στο παραλίμνιο μέτωπο από τη διασταύρωση της Βογιάννου και πέρα διαπιστώνει κατ’ αρχάς ότι το έργο πλακόστρωσης της Ακτής Μιαούλη πηγαίνει …με τον αραμπά. Μήνες τώρα -εκτός χρονοδιαγράμματος κι αυτό- προχωράει σαν τον σαλίγκαρο με πεντέξι εργαζόμενους κι αυτούς όταν και αν... Αν τώρα δει και τις λεπτομέρειες κατασκευής, εκεί σηκώνει πραγματικά τα χέρια. Από την απέναντι πλευρά όμως -τη μόνη κάτω από δέντρα-  τα πεζοδρόμια είναι ανύπαρκτα και όσοι βαδίζουν το κάνουν μέσα στον δρόμο.

Οι σκουριασμένες κολώνες και ο οδοφωτισμός  θα πάρουν μήνες, ίσως και χρόνια για να αντικατασταθούν καθώς το θέμα σέρνεται από την προηγούμενη ακόμη Δημοτική Αρχή. Η παιδική χαρά στου Κατσάρη με τις πέτρες εντός της και τα παλαιά παιχνίδια γίνεται το βραδάκι η χαρά των δεκαοχτάχρονων και των ενήλικων που κάνουν τραμπάλα. Ποιος θα τους εμποδίσει;

Απέναντι, ο μουντζουρωμένος πολυχώρος …πολιτισμού παραμένει βανδαλισμένος από τα ηλίθια συνθήματα των χουλιγκάνων της τοπικής ομάδας για να θυμίζει την αδιαφορία της Δ. Αρχής ακόμη και για τα προφανή.

Κλαδιά κομμένα, μήνες τώρα στο ίδιο σημείο, αμάζευτα κι αυτά. Τα βανδαλισμένα και ακρωτηριασμένα γλυπτά στη θέση τους. Δεκάδες αφίσες σκισμένες και πεταμένες στο έδαφος στη Δ. Φιλοσόφου ενώ άλλες κρέμονται ακόμη στα φωτιστικά που έτσι βρήκαν κι εκείνα τον σκοπό της ύπαρξής τους. Κράσπεδα και πλάκες σε διάφορα σημεία  βγαλμένα και πεταμένα κάτω από τα πλατάνια ή μέσα στη λίμνη. 

Οι πεζοί βαδίζουν στον υπερυψωμένο και με καλή άσφαλτο ποδηλατόδρομο -και καλά κάνουν δηλαδή- όσο κανείς δεν ενδιαφέρεται να βελτιώσει τις συνθήκες προσβασιμότητας για τους ίδιους, ειδικά στα σημεία όπου το δάπεδο έχει σχεδόν διαλυθεί. Κάποια ποδήλατα στη Δ. Φιλοσόφου δεν έχουν από πού να περάσουν και κατεβαίνουν στον δρόμο και στο αντίθετο ρεύμα, περνώντας σύριζα από τα τεράστια λεωφορεία που ψάχνουν πάρκινγκ. 

Στη γωνία της στροφής του αγάλματος του Παπαγιάννη, κλειστό πολλούς μήνες τώρα το πεζοδρόμιο με σιδερόβεργες χωρίς κανείς να πείθεται περί της αναγκαιότητας, αφού δεν υπάρχει καμία ενημέρωση. Αλλά κι έτσι να ήταν, πόσο πιο άθλια να χαλάσει κανείς τη φυσική ομορφιά του βράχου; 

Λίγο πιο κει, πάνω στη στροφή της κυρα-Φροσύνης παρκαρισμένα αυτοκίνητα όπως πάντα, με τα λεωφορεία να περνούν κι εδώ ...στον πόντο. Το όμορφο καφέ συρρικνώθηκε στο ελάχιστο και τώρα όλα έγιναν ένα με το έδαφος. Ο χώρος που «απελευθερώθηκε» -λες και δεν ήταν πριν αρκετός- σε πρωτόγονη κατάσταση.

Στη νέα πλατεία Γλυκήδων παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο μέσα στο γκαζόν, έχοντας ως γκολπόστ τα επιδαπέδια φωτιστικά, κάποια από τα οποία ήδη γέρνουν. Σε λίγο θα τα μαζέψουν κι αυτά σπασμένα. Ούτε μια πινακίδα που να λέει «μην πατάτε το πράσινο» ή έστω ένα καγκελάκι για να το προστατεύει, όπως σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. 

Ο Δήμαρχος προσπαθεί να κάνει  μόδα το πικ νικ στα κατ’ ευφημισμόν πάρκα, αντί να τα κάνει πρώτα  να μοιάζουν με πραγματικά πάρκα και να διδάξει σεβασμό στο πράσινο. Αλλά πώς να γίνει αυτό όταν τα δέντρα είναι παντού τα πρώτα θύματα των δήθεν αναπλάσεων; (Βλ. Κ. Πλατεία, Γιαννιώτικο Σαλόνι, Λακκώματα κτλ.) 

Ούτε ένας στους δέκα δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες των σκύλων του ενώ τα αδέσποτα  πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς τη στιγμή που στα δεσποζόμενα δεν γίνεται έλεγχος ούτε και επιβάλλονται πρόστιμα ώστε να μην καταντήσουν σε λίγο... αδέσποτα. 

Το δήθεν τουριστικό περίπτερο συνεχίζει τη ΜΗ λειτουργία του ενώ τα πιο ωραία καραβάκια παίζουν διακοσμητικό ρόλο σε μια άκρη του μώλου. Στην πλατεία Μαβίλη δάπεδα ξηλωμένα όπου διακρίνονται πια καθαρά οι σιδερόβεργες στο μπετόν ενώ στην προέκτασή της προς τον Μάτσικα δεν υπάρχει ούτε παγκάκι ούτε κάδος απορριμμάτων, έστω για δείγμα. 

Όλο και πιο συχνά συναντάει κανείς ομάδες μεταναστών με ακριβά κινητά στο χέρι οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν την ώρα τους. Αναρωτιόμαστε για το αν υπάρχει κάποια προοπτική γι’ αυτούς τους ανθρώπους σχετικά με την εργασία ή θα λαμβάνουν μόνιμα τα επιδόματα που τώρα πια προέρχονται από τον εγχώριο προϋπολογισμό, αφού η πόλη μας διατηρεί μια από τις μεγαλύτερες δομές στη χώρα.

Η Δημοτική Αρχή πολύ νωρίς φαίνεται να έχει χάσει τη μάχη της καθημερινότητας αφού  δεν μοιάζει να είναι σε θέση να βελτιώσει ούτε εκείνα τα απλά πράγματα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Βαλτωμένη σε δηλώσεις και πολιτικαντισμούς προβληματίζει ήδη τους ψηφοφόρους της ενώ τα «μεγάλα» έργα έχουν σχεδόν όλα βαλτώσει.

Διασώζεται βέβαια χάρη στην υποτονική αντιπολίτευση και στο ότι οι επόμενες εκλογές απέχουν πολύ. Αυτό όμως δεν είναι καλό για την πόλη. Όσο για την υστεροφημία τους δεν είναι κάτι που φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα.

Κλαδιά κομμένα, ατάκτως ερριμμένα - γλυπτά  ακρωτηριασμένα και βανδαλισμένα 

     Η «αναπλασμένη» κυρα-Φροσύνη, ένα με το έδαφος και στη στροφή... πάρκινγκ!

                           Σιδερόβεργες κλείνουν δρόμο και πεζοδρόμιο, μήνες τώρα...

Γήπεδο ποδοσφαίρου το γκαζόν στην πλατεία Γλυκήδων με τα φωτιστικά να παίζουν τον ρόλο των γκολπόστ 

                                             

                                  Κάδοι, στέγες, αφίσες, πλάκες... διαλυμένα στον χώρο