Το λιγότερο, ντροπή πρέπει να
αισθάνονται όσοι τόσα χρόνια τώρα έχουν αφήσει μια ολόκληρη Είσοδο πόλης να θυμίζει Βαλκάνια του ‘70. Βέβαια, τα σημερινά Βαλκάνια
μάς έχουν προ πολλού ξεπεράσει σε πολλά, εμείς όμως συνεχίζουμε στον ...καρόδρομο που
ξέρουμε. Τι να σχολιάσει κανείς; Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
Όταν όμως οι ιθύνοντες βλέπουν τα πράγματα από το τζάμι του αυτοκινήτου τους καθώς αυτό περνάει με ταχύτητα τούς διαφεύγουν οι …λεπτομέρειες ή απλώς δεν θέλουν να τις δουν. Υπάρχει όμως κόσμος που κινείται καθημερινά με τα πόδια και το κάνει με κίνδυνο της σωματικής του ακεραιότητας, για να μην μιλήσουμε για μητέρες με καροτσάκια, ΑμΕΑ ή ηλικιωμένους. Φτάσαμε στο 2024 και ακόμη δεν έχουν γίνει ούτε τα αυτονόητα…
Εκτός αυτού ο συγκεκριμένος δρόμος, εάν διέθετε κανονικά πεζοδρόμια (έστω με τσιμέντο), θα μπορούσε να εξυπηρετήσει και τους ποδηλάτες που κινούνται προς το Πανηπειρωτικό. Όταν στην πόλη ξηλώνουν δρόμους και πεζοδρόμια που είναι σε καλή κατάσταση, απλώς για να τα ξαναφτιάξουν, πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να αποκαταστήσουν μια ενιαία πεζοδρομική διαδρομή όπως έχει η Πρέβεζα ας πούμε;
Δείτε τα χάλια μας λοιπόν - αυτά που βλέπουν και όλοι οι επισκέπτες της πόλης,
αφού θέλοντας και μη, αυτή είναι η Είσοδός της…
Στάσεις γεμάτες σκουπίδια, επικίνδυνα χωμάτινα περάσματα των τριάντα πόντων ανάμεσα σε χόρτα, άκοφτα κλαδιά και δέντρα που κλείνουν τα υπάρχοντα πεζοδρόμια, βουλωμένα φρεάτια, ακαθάριστα οικόπεδα, φοιτητές που περιμένουν σε ανύπαρκτες στάσεις, εικόνες Κουστουρίτσα και μάλιστα με στεγνό έδαφος, γιατί όταν βρέχει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου