«Πότε θα γυρίσουμε στο 2009;». Ηταν η πρώτη ερώτηση που δέχθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου μετά τα εγκαίνια της ΔΕΘ. «Ποτέ», ήταν η κοφτή απάντηση. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Το 2009 το ακολούθησε η πτώχευση. Η ερώτηση όμως έχει τη σημασία της. Αγγίζει το θυμικό ενός μέρους της κοινωνίας, το οποίο, εκτός των άλλων, έχει απωθήσει τη σκοτεινή δεκαετία που ακολούθησε το 2009 .
Το 2009 ο Καραμανλής ο υποδεέστερος προκήρυξε εκλογές για να απαλλαγεί από την πτώχευση που είχε προκαλέσει. Ο ΓΑΠ, εν τη ευφυΐα του, την πήρε στα χέρια του. Ακολούθησαν το ΔΝΤ, τα μνημόνια και η καταστροφική τετραετία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Κίνδυνος αποπομπής της Ελλάδας από την Ε.Ε., κλειστές τράπεζες, αλλοπρόσαλλη μεταναστευτική πολιτική, εξουθένωση των μεσαίων στρωμάτων.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον κ. Μητσοτάκη ότι ποτέ δεν
εμφανίστηκε σαν βροχοποιός. Και σε αυτό οφείλεται η επιτυχία του. Πρότεινε
στους Ελληνες τη σοβαρότητα που είχε απολέσει η πολιτική τάξη, θέτοντας σε
κίνδυνο την ίδια τη δημοκρατία. Εγιναν λάθη; Αλίμονο. Εξάλλου η μεταρρύθμιση
δεν είναι θρησκευτικό πρόγραμμα, όπως ο Λουθηρανισμός. Είναι η διαχείριση μιας
ανθρώπινης πολιτείας που νοσεί από χρόνια νοσήματα».
(Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
«Η κυρία Ευανθία Ρεμπούτσικα διοργανώνει συναυλία στο Ηρώδειο με μια Ισραηλινή και μια Παλαιστίνια τραγουδίστρια που συμβολίζει τη συναδέλφωση των λαών μέσω της Τέχνης. Ιδίως των λαών που βρίσκονται σε πόλεμο. Αυτό δεν άρεσε στην οργάνωση «Παλαιστινιακή Παροικία της Ελλάδος» και έστειλε επιστολή στη διάσημη συνθέτρια, με την οποία την καλεί ουσιαστικά να ακυρώσει τη συναυλία.
Στο εν λόγω κείμενο είχαν προηγηθεί όλες οι γνωστές παλαιστινιακές θέσεις για τον πόλεμο στη Γάζα, αλλά απόλυτη σιωπή για την 7η Οκτωβρίου 2023 που προκάλεσε ό,τι γίνεται στη συνέχεια. Και καμιά καταδίκη της ομηρείας αθώων και ανήμπορων πολιτών ή της κακοποίησης των γυναικών.
Να μη λησμονούμε τη σφαγή στο φεστιβάλ Νόβα την 7η Οκτωβρίου. Τα νέα παιδιά επέλεξαν αυτόν τον χώρο που συνορεύει με τη Γάζα όχι τυχαία. Πίστευαν πως οι δύο λαοί μπορούσαν να ζήσουν ειρηνικά και για αυτόν ακριβώς τον λόγο τιμωρήθηκαν με την ποινή του θανάτου από τους τρομοκράτες της Χαμάς που υποστηρίζει η παλαιστινιακή παροικία. Το να μιλήσω σε αυτούς τους ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων είναι οπαδοί της σαρίας, για την ελευθερία της έκφρασης το βρίσκω περιττό. Στην Ελλάδα όμως όπου φιλοξενούνται, είναι ένα κατακτημένο δικαίωμα και αυτοί οφείλουν να σέβονται τους κανόνες φιλοξενίας.
Τέλος, να τους υπενθυμίσω πως εκατοντάδες Έλληνες,
διάσημοι τραγουδιστές και συνθέτες, λατρεύονται από τους κατοίκους του Ισραήλ.
Τα τραγούδια τους τραγουδιούνται από εκατομμύρια Ισραηλινούς πολίτες και οι
ίδιοι οι καλλιτέχνες εισέπραξαν και εισπράττουν την αγάπη αυτού του λαού. Η
Τέχνη ενώνει, δε διχάζει. Ελπίζω η κυρία Ευανθία Ρεμπούτσικα να αντέξει στην
πίεση της παλαιστινιακής παροικίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου