Απόψεις...

 

«Η Μαρζί Χαμιντί, 22 ετών, είναι Αφγανή που πήρε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία μετά την παράδοση της χώρας της στους Ταλιμπάν. Είναι αθλήτρια του τάε κβον ντο. Από τον περασμένο Αύγουστο είναι διωκόμενη. Οχι από τις γαλλικές αρχές. Την καταδιώκουν όσοι ισλαμιστές θεωρούν ότι πρέπει να τιμωρηθεί επειδή διαμαρτυρήθηκε για την απαγόρευση λόγου που επέβαλαν οι Ταλιμπάν στις γυναίκες του Αφγανιστάν. Μίλησε για «σεξιστικό απαρτχάιντ» και έκτοτε έγινε στόχος. Αναγκάστηκε να αλλάξει τόπο κατοικίας, κατέθεσε μήνυση στο δικαστήριο της Ναντέρ. Ομως, όπως λέει η ίδια σήμερα, αισθάνεται πως ζει στην Καμπούλ και όχι στο Παρίσι. 

Η περίπτωσή της, που σίγουρα δεν είναι μοναδική, είναι ένα σύμπτωμα της «δυσανεξίας» που προκαλεί η μετανάστευση στη γαλλική κοινωνία. Την ίδια στιγμή, οι διάφορες «προοδευτικές» οργανώσεις γυναικών, ελεγχόμενες από την Αριστερά, διαδηλώνουν με σύνθημα: «Ο φασισμός δεν θα περάσει απ’ το Παρίσι ώς τη Γάζα». 

Η μετανάστευση είναι ιστορικό φαινόμενο. Ομως η Ευρώπη το αντιμετώπισε ως ηθική επιταγή. Και γι’ αυτό δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί. Εχει τη δύναμη, ως Ευρώπη, και όχι ως Γερμανία ή Γαλλία, να το εντάξει στις πραγματικές του διαστάσεις; Ή μήπως το φιλί της ζωής στην Ωραία Κοιμωμένη θα είναι σάλπισμα διάλυσης;»

                                                              (Τ.Θεοδωρόπουλος-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Σειρές, κύκλοι, επεισόδια τροφοδοτούν τις πλατφόρμες, τροφοδοτούν, όμως, και τις ζωές μας ή απλώς τις «ναρκώνουν»; Κατευνάζουν το άγχος, ωφελούν ακόμα και σε θέματα ύπνου, δίνουν πρόσκαιρες λύσεις και διεξόδους στη διευθέτηση του χρόνου και οδηγούν με ασφάλεια στην επόμενη «ανακάλυψη». Ο θρίαμβος των πλατφορμών στην περίοδο της πανδημίας/καραντίνας (και ο, εν πολλοίς, θεραπευτικός τους ρόλος) εξακολουθεί να παραμένει συνήθεια από ανάγκη ή από αδράνεια; 

Eχει σημασία η απάντηση στο ερώτημα; θα αναρωτηθείτε. Iσως ελάχιστη. Γιατί το πολύχρωμο και θορυβώδες «χάος» υπάρχει, ούτως ή άλλως, παντού, κι εμείς αποτελούμε ψηφίδες του. Είτε το παρακολουθούμε από την ασφάλεια του καναπέ είτε το υποδαυλίζουμε ως φυσικοί πρωταγωνιστές, εμπνευστές ή απλοί κομπάρσοι».

                                                                     (Μ.Κατσουνάκη-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)