Απόψεις...

«Διάβασα το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ του κ. Ηλία Μπέλλου για την επένδυση της Microsoft στα Σπάτα. «Τέσσερα ολόκληρα χρόνια χρειάστηκε η Microsoft για να καταφέρει να βγάλει την πρώτη οικοδομική άδεια για το κυρίως κτίριο του πρώτου data center στην Ελλάδα που θα κατασκευαστεί στα Σπάτα» («Καθημερινή», 12.9.2024). Πρωτίστως, τυχερή ήταν η Microsoft που δεν βρέθηκε κανένας δήμαρχος να θελήσει να κτίσει εκεί μουσείο Εθνικής Αντίστασης (έτσι ματαιώθηκε επένδυση ολλανδικής εταιρείας σε κάποιο δήμο της Αττικής). 

Επίσης, τέσσερα χρόνια για την πρώτη οικοδομική άδεια δεν είναι πολλά μπροστά στην αιωνιότητα. Εφοπλιστής περίμενε 15 χρόνια για να ολοκληρωθεί μεγάλη τουριστική επένδυσή του. Συνεπώς για τη Microsoft ισχύει το «δεν ήξερε; Ας ρώταγε!».Τόσοι πρωθυπουργοί κυβέρνησαν, εκατοντάδες υπουργοί και υφυπουργοί πέρασαν από τα αναπτυξιακά υπουργεία, ένας χρυσός άνθρωπος δεν βρέθηκε να απλοποιήσει τις διαδικασίες;»

                                                                              (Σ.Μουμτζής-Liberal.gr)

«Ιδού το ερώτημα: Οι νέες ταυτότητες εκδίδονται από τον Νοέμβριο του 2023 χωρίς τον Προσωπικό Αριθμό. Οσοι έχουν βγάλει νέα ταυτότητα (μέχρι σήμερα 1 εκατ. περίπου) θα υποχρεωθούν να ξαναβγάλουν νέα –και θα πληρώσουν ξανά– όταν θα έχουν τον προσωπικό αριθμό τους. Μπορεί να μας πληροφορήσει η διαβόητη Αρχή πού κολλάει αυτή η διαδικασία του Προσωπικού Αριθμού και γιατί;  Από το 1992 προσπαθώ να πείσω τους κυβερνώντες ότι η τεχνολογία της πληροφορικής απαιτεί μοναδική ταυτοποίηση όλων των προσώπων, των προϊόντων και των υπηρεσιών. Τώρα, που επιτέλους αποφασίσαμε να έχουμε ασφαλείς ταυτότητες γιατί καθυστερούμε και γιατί οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν κανένα πρόβλημα;»

                                                                (Α. Γ. Δρυμιώτης –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Μια «μικρή κηδεία» τελείται αυτές τις μέρες στις Αλυκές Κίτρους Πιερίας, κοντά στον Μακρύγιαλο. Οι ντόπιοι παραγωγοί κηδεύουν τα μύδια, καθώς 80% της φετινής σοδιάς συλλέγονται πεθαμένα. Την κλιματική αλλαγή τη βιώνουν καθημερινά, όταν βγάζουν τις πλεξούδες με τα μύδια από τις καλλιέργειες και εκείνα με το κέλυφος ανοιχτό θρυμματίζονται πάνω στα κατάστρωμα. Τη μετράνε όταν από τη θάλασσα βγάζουν ένα μείγμα λάσπης, μια «γλίτσα», όπως την αποκαλούν, που είναι «δηλητήριο» για τα ευαίσθητα μύδια. Τη νιώθουν όταν τα χταπόδια εξαφανίζονται, τα ψάρια λιγοστεύουν και ο νοτιάς που περιμένουν να φυσήξει για να ανακατευτούν τα νερά, δεν έρχεται».

                                                                (Ν.Μ. Πασχαλίδου-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)