Μαχαιρώνοντας την αποχαυνωμένη Ευρώπη...

 

«Στη Βρετανία δημιουργούνται οι συνθήκες για να ξεσπάσει, ίσως πολύ νωρίτερα από ό,τι φανταζόμασταν, αυτό που έχω αποκαλέσει "ο πόλεμος της διπλανής πόρτας". Η πολιτική του κατευνασμού, που εμφανέστατα εφαρμόζουν οι βρετανικές κυβερνήσεις, φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Από τις 7 Ιουλίου του 2005, όταν τέσσερις νεαροί βρετανοί μουσουλμάνοι βομβιστές αυτοκτονίας σκότωσαν άλλους 52 ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από 700, σε τρεις συρμούς του μετρό κι ένα λεωφορείο στο Λονδίνο, η απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας είναι  μόνιμη και πανταχού παρούσα. 

Οι πλέον πολύνεκρες, οι επιθέσεις το 2017, στο Manchester Arena σε συναυλία της Ariana Grande, στη γέφυρα του Westminster και στη Γέφυρα του Λονδίνου, άφησαν 22, 5 και 8 νεκρούς αντίστοιχα. Ήταν τότε που το Ισλαμικό Κράτος ήταν στα "πάνω του" και πολλοί υποστηρικτές του στην Ευρώπη βιαζόντουσαν να μεταφέρουν τον πόλεμο και εδώ. Τώρα, που το ISIS έχει εκλείψει, εξέλιπε και η απειλή; Μόνο ανόητοι θα έβγαζαν αυτό το συμπέρασμα.

 Σε άρθρο μου του 2017 με τίτλο "Πλατεία Μωάμεθ, πρώην Τραφάλγκαρ" αναφέρομαι σε μελέτες που καταγράφουν τις αντιλήψεις των βρετανών μουσουλμάνων (και είναι λίγο – πολύ παρόμοιες με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς όλης της Ευρώπης):

Το 78% θεωρούν ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική για αυτούς, που σημαίνει ότι αποδέχονται τις εντολές του Κορανίου χωρίς επιφυλάξεις. To 40% θέλουν η σαρία να εφαρμοστεί στο Η.Β. ως παράλληλο νομικό σύστημα, ενώ τo 28% θέλουν η Βρετανία να γίνει ενα Ισλαμικό Κράτος και η σαρία να επιβληθεί σε όλους, μουσουλμάνους και μη. To 9% ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των ισλαμιστών και δηλώνουν ότι οι βομβιστές αυτοκτονίας είναι δικαιολογημένοι, ότι δεν θα κατέδιδαν ποτέ έναν τρομοκράτη στις αρχές, και ότι θεωρούν τη βία αποδεκτό τρόπο διάδοσης ή υπεράσπισης της θρησκείας τους.

Υπό το κράτος του τρόμου, ολόκληρες γειτονιές και πόλεις ισλαμοποιούνται, λειτουργώντας πλέον ως περίπου αυτόνομες περιοχές με την ισλαμική αστυνομία ηθών να περιπολεί, και με τους γηγενείς να αισθάνονται παρείσακτοι στον τόπο τους και να αντιμετωπίζουν, επιπλέον, την απροκάλυπτη εχθρότητα των βρετανικών θεσμών, οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να περιορίσουν τις αντιδράσεις, καταστέλλουν βάναυσα κάθε φωνή που αντιτίθεται στο σενάριο της "ισλαμικής Βρετανίας". 

Ο μέσος Βρετανός, που εργάζεται σκληρά χρηματοδοτώντας το δίκτυο κοινωνικών παροχών, βλέπει οι φόροι του να κατευθύνονται σε πολιτικές υποδοχής και δήθεν ενσωμάτωσης ανθρώπων που δεν έχουν καμία διάθεση να αφομοιωθούν από τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά και καμμία προθυμία για να εργαστούν! Κι αυτό δεν είναι μόνο βρετανικό φαινόμενο.

 Ως πού θα πάει;Κάποια στιγμή θα ξεσπάσει η εξέγερση. Οι πρόσφατες ταραχές στο Η.Β. είναι τα τροχιοδεικτικά. Και τότε, το πολεμικό μέτωπο δεν θα βρίσκεται στην Μάγχη, στη γραμμή Μαζινό ή στον Μάρνη αλλά στον 3ο όροφο μιας λαϊκής πολυκατοικίας στο Μπέρμιγχαμ. Παρόμοια μέτωπα θα έχουν ανοίξει σε κτήριο, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη. Η στρατιωτική υπεροχή της Δύσης, η σύγχρονη τεχνολογία θα ακυρωθεί. Ούτε βόμβες μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ούτε αεροπλάνα, ούτε ακτίνες λέιζερ. Δεν θα ξέρεις ποιος επιτίθεται σε ποιον, μέχρι να δεις μπροστά σου τον στρατιώτη του Αλλάχ με τη ματσέτα. Η διαφορά είναι ότι εκείνος έχει εκπαιδευθεί να τη χρησιμοποιεί και εμψυχώνεται από την ιερή υπόσχεση πως όλος ο κόσμος θα γίνει δικός του. Κι αν πεθάνει, θα γλεντάει το ίδιο βράδυ με το ουράνιο χαρέμι του. Εσύ βλέπεις να σφάζουν κοτόπουλο και λιποθυμάς.

Είναι αστείο και ταυτόχρονα τραγικό για το μέλλον της Ευρώπης να φυλακίζεται ως εκφραστής μίσους κάποιος που διαμαρτύρεται στο FB για την εισβολή στη χώρα του που διαλύει τη ζωή του και αναγκάζεται, επιπλέον, να τη χρηματοδοτεί, αλλά να θεωρούνται ιερές και να προστατεύονται οι εντολές για φόνο των απίστων και για βιασμό των γυναικών τους. 

Έλεγα, από το 2012, ότι οι δράστες των τυφλών επιθέσεων θα αφυπνίσουν, έστω και αργά, το ένστικτο επιβίωσης και αυτοπροστασίας μιας Ευρώπης που έχει βυθισθεί στην αποχαύνωση. Φαίνεται ότι αυτό γίνεται σιγά – σιγά, μολονότι οι περισσότεροι ηγέτες της βρίσκονται ακόμα στο πλευρό του εισβολέα. Οψόμεθα».

(Απόσπασμα άρθρου του Θ.Τζήμερου από το capital.gr)