Δυσμενείς συγκρίσεις...

Παρατηρώντας κανείς την είσοδο της Πρέβεζας, μιας πόλης των 20.000 κατοίκων, δεν μπορεί να μην κάνει συγκρίσεις με την πρωτεύουσα της Ηπείρου, την πόλη μας δηλαδή, των 120.000 κατοίκων. 

Δείτε πεζοδρόμιο στην Πρέβεζα σε όλο το μήκος της εισόδου της, δείτε και τα δικά μας χάλια. Τόσα χρόνια τώρα και η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη. Για να μην μιλήσουμε για τις στάσεις του αστικού, αρκεί να δει κανείς απέναντι από τον ΟΑΕΔ όπου ξεροσταλιάζουν οι σπουδαστές και θα καταλάβει. Πόσο δύσκολο είναι δηλαδή να γίνει κάτι που θα πιάσει τόπο και θα εξυπηρετήσει πεζούς και ποδηλάτες σε ανθρώπινα πλαίσια;  

                                                             ΙΩΑΝΝΙΝΑ 2024

                                                           ΠΡΕΒΕΖΑ (εδώ και πολλά χρόνια)

Αγριόχορτα για... ντεκόρ

 

@ Έκοψαν κάπως τα χόρτα στον κεντρικό κόμβο της πόλης στην πλατεία Πολυτεχνείου αλλά είπαν ν' αφήσουν και κάποια αγριόχορτα στο κέντρο, έτσι για ντεκόρ, για να θαυμάζουν οι επισκέπτες το γούστο μας. Και λίγο πιο κάτω, κατά μήκος της Λ. Δωδώνης, κανονικός Αμαζόνιος… 

Τι να μας πoυν η Καβάλα, ο Βόλος, τα Τρίκαλα κτλ. που έχουν κυκλικούς κόμβους  λουλουδάτους, φροντισμένους και αναδεικνύουν μέσω αυτών έργα τέχνης...  

Αλλά τι να περιμένει κανείς όταν στην πιο όμορφη περιοχή της πόλης (πάρκο Κατσάρη) οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να θαυμάσουν τέχνη... υψηλού επιπέδου. Τους κυκλικούς κόμβους θα κοιτάξουμε τώρα;

Αν ούτε την Άνοιξη δεν είναι σε θέση ο δήμος να ομορφύνει την πόλη, τότε πότε θα το κάνει; Και ο νοών νοείτο.

                                                                     

                                                          ...και η υψηλή μας τέχνη

                                                                ΙΩΑΝΝΙΝΑ 2024 

                                                                         ΒΟΛΟΣ

                                                                             ΚΑΒΑΛΑ

                                                                ΛΑΡΙΣΑ

                                                           ΤΡΙΚΑΛΑ

                                                  ΣΑΓΚΑΗ (ενημερωτικά)

Eδώ ... γελάμε

 

Εξέλιξη ή οπισθοδρόμηση;

Βλέποντας κανείς την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το λιμανάκι της Σκάλας αλλά και όλα εκείνα που το περιτριγυρίζουν (παιδική χαρά, αγάλματα ακρωτηριασμένα, παγκάκια διαλυμένα κτλ.) δεν μπορεί να μην αναπολεί κάποια χρόνια πριν όταν όλα ήταν αισθητικά πολύ πιο όμορφα. Τι φταίει λοιπόν και αντί να βελτιώνουμε το περιβάλλον γύρω μας, εμείς το χειροτερεύουμε;

Παρατηρώντας επίσης την κατάληξη που είχαν τα δέντρα και το πράσινο μπροστά από το Γιαννιώτικο Σαλόνι δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε για μια aκόμη φορά γιατί πάντα πρέπει να πληρώνουν τα δέντρα τις παρεμβάσεις των σχεδιαστών και των εργολάβων. 

Συνέβη στην κεντρική πλατεία όπου δεν έμεινε μουριά όρθια, συνέβη στο πάρκο στα Λακκώματα που κατάντησε σεληνιακό τοπίο, σε μικρότερο βαθμό στο πάρκο Χατζηκώστα, συμβαίνει τώρα στο πάρκο Πυρσινέλλα όπου ισοπεδώθηκε ολόκληρη η έκταση. Ποιος δεν μπορεί να κατανοήσει ότι πρώτα σώζεις τα δέντρα και μετά εναρμονίζεις την αισθητική σου στο έργο;   

Στόχος θα έπρεπε να είναι η προστασία όλων των υγιών δέντρων και η αύξηση του αριθμού τους με αξιοποίηση όλων των σύγχρονων μεθόδων και τεχνικών ώστε αυτά να παίξουν  τον ρόλο τους στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων αλλά και στον μετριασμό των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής που είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας και όχι η καρατόμησή τους  με τόση ευκολία. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο...

Πώς ήταν... 

                                                                     ...και πώς κατάντησε

Πώς ήταν...

 

                                                               και πώς κατάντησε...

                                                                         Πώς ήταν...

 

                                                             ... και πώς κατάντησε

        Η μικρή πλατεία στα Μαγκλαραίικα της Ανατολής - μπετόν και πάλι μπετόν...

Η ισοπεδωμένη έκταση μπροστά από το Γιαννιώτικο Σαλόνι

Είμαστε σίγουροι για τον κόμβο Πανηπειρωτικού;

Έναν ακόμη κυκλικό κόμβο, αυτή τη φορά στο Πανηπειρωτικό, θα κατασκευάσει για την Περιφέρεια Ηπείρου η εταιρία «Πανηπειρωτική» με έκπτωση μόλις 2% και συνολικό κόστος κατασκευής 545.000 ευρώ. Το έργο, όπως διαβάζουμε, είχε προγραμματιστεί αρχικά από τον Δήμο Ιωαννιτών. Επειδή όμως δεν είχε προβλεφθεί περιβαλλοντική αδειοδότηση ενώ προβληματική  ήταν και η προσβασιμότητα για πεζούς δεν προχώρησε τελικά (δεν μας κάνει εντύπωση...) 

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τον έντονο κυκλοφοριακό φόρτο που θα αποκτήσει ο συγκεκριμένος κόμβος από νταλίκες και βαριά φορτηγά τη στιγμή που καθημερινά  -και ειδικά συγκεκριμένες ώρες και ημέρες- οι ουρές φτάνουν στο ...προηγούμενο φανάρι. Πόσην ώρα θα χρειάζεται να περιμένουν εκείνοι που πρέπει να παραχωρήσουν προτεραιότητα;  

Μήπως θα έπρεπε να περιμένει ο συγκεκριμένος κόμβος μέχρις ότου κατασκευαστεί το πρώτο κομμάτι της Ιονίας Οδού προς Κακαβιά, από τη στιγμή που -όπως έχουν τώρα τα πράγματα- η κυκλοφορία γίνεται ικανοποιητικά; Μήπως τελικά η κατασκευή του κόμβου μάλλον θα φέρει περισσότερα προβλήματα από αυτά που αναμένεται να λύσει;

Πότε θα προστατευθεί η δημόσια περιουσία;

Όπως ανακοινώθηκε από τον Δήμο Αρταίων πριν λίγες ημέρες, δύο παιδικές χαρές θα κλείσουν λόγω βανδαλισμών των παιχνιδιών τους αλλά και της καταστροφής των περιφράξεων. Με αφορμή τους συγκεκριμένους βανδαλισμούς, ο Δήμος «συνιστά την προσοχή και την προστασία της δημόσιας περιουσίας». Επίσης, αποφασίστηκε όλες οι παιδικές χαρές του Δήμου να μη λειτουργούν μετά τη δύση του ηλίου. 

Στον Δήμο Σκουφά ο Δήμαρχος αποφάσισε το σφράγισμα όλων των παιδικών χαρών καθώς διαπιστώθηκε ότι καμία δεν είχε βεβαίωση καταλληλότητας λειτουργίας και πιστοποίηση από διαπιστευμένο φορέα. Τώρα θα αρχίσει η αποκατάσταση και η διαδικασία πιστοποίησης. 

Κι αφού μετά από ένα καθόλου αμελητέο διάστημα αποκατασταθεί και πάλι η λειτουργία τους πώς θα προστατευθούν από τους βανδαλισμούς; Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο αν όχι οι φορολογούμενοι δημότες; Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν κάμερες ασφαλείας, κανονισμός λειτουργίας, αυστηρό ωράριο και εποπτεία; 

Όσο για τις παιδικές χαρές της πόλης μας, τι να πούμε; Τα χάλια τους τα βλέπουμε καθημερινά. Η  μια χειρότερη από την άλλη...

                                               Παιδική χαρά Κουραμπά-κέντρου πόλης

                                   Παιδική χαρά πάρκου Κατσάρη-παραλίμνια περιοχή

Εδώ... γελάμε

 

                                                                                                            (Χρ.Παπανίκος- "Ελλάδα 24") 

Ονειρεύομαι μια χώρα όπου...

Μία παλαιότερη ανάρτηση που μου θύμισε ένας φίλος: (Εξ ίσου ονειροπόλος). Ονειρεύομαι μια χώρα όπου:

1. Δεν θα βανδαλίζεται τίποτα, ούτε παγκάκι, ούτε άγαλμα, ούτε κουτί ταχυδρομείου, οδική πινακίδα δρόμου, στάση λεωφορείου, κράσπεδο, ούτε κάδος απορριμμάτων.

2. Τα πεζοδρόμια θα ανήκουν στους πεζούς, τα μηχανάκια δεν θα μπαίνουν σε πεζόδρομους και τα οχήματα θα σταθμεύουν πάντα νόμιμα.

3. Οι πολίτες θα σέβονται την ξένη περιουσία και ειδικά την δημόσια.

4. Δεν θα πετούν ούτε τσιγάρο στο έδαφος, θα μαζεύουν τα κόπρανα των σκύλων τους και δεν θα πετούν λάθος σκουπίδια στους μπλε κάδους.

5. Δεν θα κολλούν διαφημιστικά αυτοκόλλητα πουθενά.

6. Δεν θα κολλούν αφίσες όπου να'ναι, αλλά σε πίνακες ανακοινώσεων.

7. Οι πολίτες θα σέβονται τους ΑΜΕΑ συμπολίτες τους, δεν θα καπνίζουν σε κλειστούς δημόσιους χώρους και θα συμπεριφέρονται κόσμια στα λεωφορεία, στα ασανσέρ του μετρό, στις ουρές σε ταμεία.

8. Θα χαιρετούν τους συμπολίτες τους, θα βοηθούν τους ηλικιωμένους, θα φέρονται "ξένια" στους τουρίστες και θα σηκώνονται στο μετρό να κάτσει η έγκυος.

9. Δεν θα βασανίζουν ζώα, δεν θα τραμπουκίζουν σε πάσης φύσεως μειονότητες και θα συμπεριφέρονται ως φίλαθλοι στα γήπεδα - ασχέτως αν αδικούνται ή όχι.

10. Αντίστοιχα, ονειρεύομαι ένα κράτος που δεν θα ταλαιπωρεί τον πολίτη του για εσωτερικές πληροφορίες, διαπιστώσεις και απλά έγγραφα που το ίδιο εκδίδει.

Θα γίνονται όλα εσωτερικά και δεν θα απαιτεί την φυσική παρουσία κανενός παρά μονάχα μία και μοναδική φορά - την πρώτη.

11. Ένα κράτος που δεν θα απαιτεί μόνο χαρτί γιατρού δημόσιου νοσοκομείου για μια άδεια, αλλά θα σέβεται εξίσου τον ιδιώτη γιατρό.

12. Ένα κράτος που θα σέβεται και τον ιδιώτη εκπαιδευτικό και το προϊόν της εργασίας του, στην  διάδοση αλλά και πιστοποίηση της γνώσης σε τρίτους και των πτυχίων που εκδίδει. Κοινώς ιδιωτικά σχολεία, πανεπιστήμια, σχολές δεξιοτήτων.

13. Ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, θα παραμενει σταθερό σε νόμους, θεσμικά πλαίσια και αποφάσεις για χρόνια και θα αποδίδει δικαιοσύνη σε λογικά χρονικά όρια.

14. Ένα κράτος που όταν θεσπίζει αποζημιώσεις και επιδόματα, θα έχει ήδη κονδύλι για αυτές τις δαπάνες, δεν θα καθυστερεί ούτε μία μέρα την εκταμίευση επιδοτήσεων και θα συμψηφίζει παντού οφειλές.

15. Ένα κράτος που δεν έχει κόμπλεξ να εφαρμόσει το νόμο σε αλλόθρησκους, να ασκήσει την κατάλληλη βία για να προστατεύσει τον νομοταγή, τον ηλικιωμένο, τον ανήμπορο, τον ευπαθή πολίτη του.

16. Ένα κράτος που δεν έχει κόμπλεξ να χτίσει επιπλέον φυλακές αντί να τις "αποσυμφορίζει", να προστατεύσει τα σύνορά του, να θέτει σαφείς φραγμούς ανάλογα με τα όριά του.

17. Ονειρεύομαι μια χώρα που δεν είσαι δακτυλοδεικτούμενος, όταν είσαι νομοταγής, πληρώνεις τους φόρους σου και το ασφαλιστικό ταμείο σου.

Δεν είσαι γραφικός όταν κόβεις αποδείξεις και συναλλάσσεσαι ισότιμα με συμπολίτες σου, ενώ δεν θεωρείσαι εκ προοιμίου απατεώνας.

18. Ένα κράτος που δεν φοβάται τον τρομοκράτη, τον "αντάρτη πόλεων" και δεν μπερδεύει τα άσυλα όταν πρόκειται να προστατεύσει την ζωή των φοιτητών, των καθηγητών, την δημόσια περιουσία, τον νόμο και την τάξη.

19. Ένα κράτος ανταποδοτικό, όπου επιβραβεύεται ο τίμιος, ο ικανός, ο χρήσιμος αλλά και τιμωρείται ο επίορκος.

20. Ένα κράτος που δείχνει επιείκεια και ευφυΐα στην απονομή δικαιοσύνης, φέρεται ισότιμα σε όλους ασχέτως οικονομικής ή άλλης διάκρισης και δεν περνά το "βύσμα" πουθενά.

21. Ένα κράτος που ισχύει το "η γυναίκα του καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τιμία, αλλά και να φαίνεται τιμία", να υπάρχει τσίπα και στοιχειώδης ευθιξία.

22. Ένα κράτος όπου οι πολιτικοί του να δουλεύουν σκληρά, να υπηρετούν τον πολίτη, να μη διχάζουν, να μην ξεσηκώνουν τα πλήθη για ψηφοθηρικούς λόγους και προ πάντων, να έχουν οι ίδιοι ένα σχετικό επίπεδο που να γίνονται παράδειγμα και ενθάρρυνση για τους πολίτες.

23. Ένα κράτος που αφήνει τον πολίτη να ανοίξει τα επιχειρηματικά φτερά του, επιτρέποντας εξ’ ορισμού τα πάντα, που ρητά δεν απαγορεύονται.

24. Ένα κράτος που νομοθετεί συγκεντρώνοντας όλους τους σχετικούς νόμους σε έναν και καταργώντας οτιδήποτε προγενέστερο και οποιαδήποτε παραπομπή.

25. Ένα κράτος όπου δεν ντρέπεσαι να δηλώσεις επιχειρηματίας, αλλά η λέξη αυτή έχει την ίδια χροιά που έχει στο εξωτερικό το businessman και το businesswoman.

26. Ένα κράτος όπου ο τίτλος ενός ακαδημαϊκού εμπνέει σεβασμό και η αμοιβή ενός πολιτικού δεν είναι ισόβια.

27. Ένα κράτος ρυθμιστή όχι επενδυτή, όχι ερευνητή, όχι εκπαιδευτή, όχι πολιτιστικό παραγωγό, όχι μεταφορέα αγαθών, όχι κατασκευαστή.

28. Μία χώρα καινοτομίας, πραγματικής υλικής ευμάρειας, κοινωνικής συνοχής, άμιλλας και όχι φθόνου και "του θανάτου της κατσίκας του γείτονα".

29. Μία χώρα φάρο ιδεών, τεχνογνωσίας και ποιότητας ζωής.

Συμπληρώνετε ελεύθερα…

                                                              (John Zolotas- ευρωπαϊστές f/B)

Ρήσεις...

 

                                                                                                                                      (ευρωπαϊστες f/B)

Εδώ... γελάμε

                                                                                                        (Ηλ.Μακρής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)