Απόψεις...

 

«Η αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ έχει να κάνει με την υποχώρηση των συνθηκών που τον δημιούργησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τον αγαπήσαμε, ήταν παιδί της κρίσης, μαζί με τη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ. Ηταν προϊόντα μιας Ελλάδας που πίστευε ότι μπορεί να συγκρουσθεί με την Ευρώπη, μιας πτωχευμένης χώρας, που είδε το βιοτικό της επίπεδο να κατακρημνίζεται και για να αμυνθεί οχυρώθηκε πίσω από τα ιστορικά της αντανακλαστικά. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ άντεξε περισσότερο, διότι τρεφόταν απ’ αυτά τα ιστορικά αντανακλαστικά. Μετέφρασε τον αντιαμερικανισμό της δεκαετίας του ’70 σε αντιευρωπαϊσμό και το ρήγμα του Εμφυλίου, που κυριάρχησε στο κοινωνικό ασυνείδητο σε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στον διχασμό ανάμεσα σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς». Από την ημέρα που η χώρα βγήκε από τα μνημόνια, οι αιτίες που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνές εξέλιπαν. 

Η αδυναμία του Τσίπρα και της παρέας του να προσαρμοσθούν στις νέες συνθήκες δεν οφείλεται μόνο στην προσωπική τους ανικανότητα. Οφείλεται και στο γεγονός ότι οι συνθήκες που τους έφεραν μαζί δεν υπήρχαν πια. Τα υπόλοιπα, όπως η «ιδεολογία της Αριστεράς», είχαν σβήσει προ πολλού. Εμενε μόνο το αχνό της αποτύπωμα σε μερικά γερασμένα μυαλά. Η αποσύνθεση».

                                                         (Τ.Θεοδωρόπουλος- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Έβλεπα τον Αλέξη Τσίπρα προχθές στην περιοχή Πράμαντα των Ιωαννίνων. Ζωή και κότα στη χασαποταβέρνα  «ο Μπούτζας». Μεζέδες, τσίπουρα, κρασιά. Σκέφτηκα αυτομάτως τον Κώστα Καραμανλή. Για σκεφτείτε: Δυο πρωθυπουργοί που πήγαν πίσω τη χώρα με τις επιλογές τους, που δεν άφησαν το παραμικρό για να τους θυμάται ο κόσμος, που αλληλοεκτιμώνται σφόδρα, που στενοί συνεργάτες του Καραμανλή μπήκαν στην κυβέρνηση Τσίπρα και στα ψηφοδέλτια της Αριστεράς, που έφυγαν κι οι δυο βαθιά αποδοκιμασμένοι από την κοινωνία, προχωρούν σε παράλληλους δρόμους. Καλοζωία και σιωπή! 

Κι οι δυο περιμένουν πιθανό στραβοπάτημα της χώρας για να τους καλέσουν να τη σώσουν.  Κι οι δυο διαθέτουν ακόμη ισχυρά ερείσματα στα ΜΜΕ για να συντηρούν τον… μύθο τους. Από την άλλη πλευρά, σκέφτομαι ότι ο μεν Καραμανλής μετά από πολλές κοινοβουλευτικές περιόδους σιωπής, εγκατέλειψε την πολιτική  και πήγε κι έγινε πρόεδρος σε μια χρεωμένη συνεταιριστική εταιρεία, στην οποία γενικός  διευθυντής –και πραγματικό αφεντικό– είναι ο Αλέξανδρος Κοντός, πρώην βουλευτής και υπουργός Γεωργίας των κυβερνήσεων του. Ο δε Τσίπρας παίζει το παιγνίδι της Αριστεράς μέσα από χασαποταβέρνες, κολύμπι στο Σούνιο και στήριξη του Κασσελάκη για να διώξει από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσους νομίζει ότι τον υπονόμευαν.

Ναι, ο Τσίπρας έπαθε Καραμανλή. Όπως είχε πάθει ο Καραμαλής… Τσίπρα, τότε με τον Παυλόπουλο, τον Παπαγγελόπουλο και τους άλλους κύκλους και τετράγωνα της Ραφήνας».

                                                          (Ν. Γ. Σακελλαρόπουλος- emvolos.gr)

«Από τη μια μεριά –την πλευρά σύσσωμου του Ισραήλ– υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική: Εισβολή στη Γάζα και εξόντωση των τρομοκρατών ώστε να πάψουν να το απειλούν. Η άλλη μεριά επικαλούμενη –και ορθώς– ανθρωπιστικούς λόγους φάσκει και αντιφάσκει. Θέλει την εκμηδένιση της Χαμάς, αλλά δεν λέει πώς θα γίνει αυτό. Μοιάζει με την απόπειρα τετραγωνισμού του κύκλου. Επικαλούνται το γεγονός ότι σε μια μικρή έκταση διαβιούν περίπου 2.500.000 Παλαιστίνιοι, αγνοώντας πως στα 20.770 τ.χλμ. του Ισραήλ –έκταση μικρότερη από την Πελοπόννησο– κατοικούν περίπου 9.800.000 Ισραηλινοί, οι οποίοι απειλούνται από τον Νότο και από τον Βορρά».

                                                                  (Σ.Μουμτζής- ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

 «Η Δανία κατεδαφίζει τις γειτονιές μη Δυτικών μεταναστών-Σε περιοχές όπως το Βολσμόζε, ένα προάστιο του Οντένσε όπου πάνω από τα δύο τρίτα των κατοίκων προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες, η κυβερνητική εντολή μεταφράζεται σε ευρείας κλίμακας κατεδαφίσεις. Σε μια χώρα όπου το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας δημιουργήθηκε αρχικά για να εξυπηρετεί έναν ομοιογενή πληθυσμό, η κυβερνητική απόφαση βρήκε ευρεία υποστήριξη από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Οι κυβερνώντες φιλελεύθεροι Σοσιαλδημοκράτες άλλαξαν τον όρο για τις εν λόγω κοινότητες, αντικαθιστώντας τη λέξη «γκέτο» με τη φράση «παράλληλες κοινωνίες».

                                                                                (Protagon Team)