Ακραίος λόγος, αντιδραστικός...

 

«Θα μου πείτε τα έχει κάνει όλα άψογα η υπουργός; Παρεμπιπτόντως σήμερα με ανάρτησή της διαπιστώνει ότι η τηλεκπαίδευση λειτουργεί, αφού 46.000 τάξεις είναι ενεργές, δεν αναφέρει όμως πόσες δεν είναι, ενώ θα έπρεπε να είναι, και για μια ακόμη φορά μας ευχαριστεί για την ετοιμότητά μας. Ποια είναι η ετοιμότητα του Υπουργείου όμως; 

Για παράδειγμα έχουν τα σχολεία, που κάθε τόσο καλούνται να καταγράψουν τον τεχνολογικό τους εξοπλισμό, αποκτήσει όλα αυτά τα μέσα που θα μας περάσουν στην ψηφιακή εποχή; Έχουν αναβαθμίσει τις ταχύτητες δικτύου; Εκμεταλλευτήκαμε τη συγκυρία για να κάνουμε το άλμα στο ψηφιακό σχολείο; Ενημέρωσε από την προηγούμενη βδομάδα η διοίκηση ότι θα πρέπει να είστε έτοιμοι για το ενδεχόμενο κακοκαιρίας που προβλέπεται εδώ και μέρες; Ελέγχει η διοίκηση ποιοι δουλεύουν σήμερα και ποιοι όχι; Όχι! Ημίμετρα και μπαλώματα της τελευταίας στιγμής, χάριν τηλεθέασης...

Το ίδιο δηλαδή που ισχύει και με τους νόμους που ψηφίζονται για να μην εφαρμόζονται. Ψηφίστηκε νόμος για ανοιχτές κάμερες όταν μαθητής λείπει λόγω πανδημίας ή νοσήματος; Ψηφίστηκε. Εφαρμόζεται; Όχι. Ψηφίστηκε νόμος για υποχρεωτική τηλεκπαίδευση, όταν γίνονται καταλήψεις; Ναι. Τον εφάρμοσαν όλα τα σχολεία κι όλοι οι εκπαιδευτικοί; Καταχωρήθηκαν οι απουσίες των μαθητών όπως προβλέπεται; 

Ποιος τα ελέγχει όλα αυτά; Δηλαδή ποιος ελέγχει αν τηρούνται οι νόμοι και ποιος ζήτησε έγγραφες εξηγήσεις από εκείνον που απέχει από το καθήκον του και ποιος αποφασίζει ότι πρέπει να πληρωθούν όλοι, νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες κατά την εκκλησιαστική ορολογία;

Γιατί λοιπόν ο εκπαιδευτικός που βλέπει τον συνάδελφο να δηλώνει αδυναμία να κάνει τη δουλειά του, είτε από άποψη γιατί δεν θέλει να εμποδίσει το «μαθητικό κίνημα» στις καταλήψεις, είτε γιατί δεν έχει εξοπλισμό στο σπίτι του, όπως δηλώνει, να μην κάνει κι εκείνος το ίδιο αύριο και να πάμε όλοι μαζί να παίξουμε χιονοπόλεμο με τους μαθητές μας, αφού θα πληρωθούμε όλοι, όπως και να έχει;

Ως πότε το θέμα εκπαίδευση θα επαφίεται στον πατριωτισμό μερικών εκπαιδευτικών και στην υποκρισία των κυβερνώντων ότι έκαμψαν τις αντιδράσεις και μεταρρύθμισαν το αενάως μεταρρυθμιζόμενο και ουδέποτε μεταρρυθμισθέν σώμα της Εκπαίδευσης;

Από την άλλη, ποιοι τελοσπάντων είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί που στην τρίτη δεκαετία του 21ο αι. δεν έχουν υπολογιστή ή τάμπλετ ή κινητό στην ανάγκη, για να ανταπεξέλθουν σε μια έκτακτη συνθήκη δυο τριών ημερών; Ποιος εκπαιδευτικός σήμερα δεν έχει ηλεκτρονικές σημειώσεις ή αρχεία; Ποιος δεν έχει σε λειτουργία την ηλεκτρονική του τάξη από την αρχή της χρονιάς, ώστε να μειώσουμε και τις φωτοτυπίες και περιμένει το Υπουργείο να τον ορμηνέψει ή να τον υποχρεώσει ή να του αγοράσει υπολογιστή; 

Επιτρέπουμε στην κοινωνία να έχει τέτοια εικόνα για Εεμάς ακολουθώντας τυφλά κελεύσματα συνδικαλιστικών ηγεσιών και κομματικών σκοπιμοτήτων που σαν τον βοσκό με τον λύκο, όταν κλείνουν τα σχολεία ζητούν ν’ ανοίξουν και όταν ανοίγουν να κλείσουν; Κι εκεί που μισούσαμε την τηλεκπαίδευση και αρνούμασταν να την εφαρμόσουμε, ξαφνικά μετά τις γιορτές φέτος την λατρέψαμε, αλλά υπό τον όρο να πηγαίνουμε στα σχολεία, γιατί αυτό αποφάσισαν οι συνδικαλιστές μας ερήμην ημών. 

Και σήμερα που χιονίζει, ενώ μέχρι χθες ξεσηκώναμε τον κόσμο και σιγοντάραμε καταλήψεις για την τηλεκπαίδευση δεν την θέλουμε, είτε γιατί είμαστε ευαίσθητοι και θέλουμε τα παιδιά να παίξουν με το χιόνι, είτε γιατί οι δρόμοι είναι κλειστοί για να πάμε στο σχολείο, όπως υπαγορεύουν οι εργατικοί νόμοι –λένε- είτε γιατί οι οικογένειες που μέχρι χθες φοβόντουσαν να στείλουν τα παιδιά στο σχολείο και ζητούσαν τηλεκπαίδευση ξαφνικά δεν έχουν σήμερα όσα μέσα χρειάζονται για όλα τα μέλη τους. 

Όταν επιτρέπουμε σε ακραίες δυνάμεις με τον αντιδραστικό τους λόγο και τις ακραίες απαιτήσεις τους, αφενός να καλλιεργούν μια εικόνα άρνησης των πάντων που μας εκθέτει στην κοινωνία, αφετέρου να μην αφήνουν να ακουστούν με επιχειρήματα εφικτές και υλοποιήσιμες προτάσεις που λαμβάνουν υπόψη τους ότι είμαστε ένα χρεωκοπημένο κράτος και τίποτα δεν είναι τζάμπα, αλλά όλα τα πληρώνει η τσέπη του φορολογούμενου πολίτη, άρα εμείς οι ίδιοι, τότε οι ευθύνες ημών των ιδίων των λειτουργών της εκπαίδευσης είναι επίσης σημαντικές».

                               (Απόσπασμα άρθρου της Ευ.Χολέβα από το liberal.gr )