Απόψεις...

«Στα ρετιρέ της δημοσιότητας συναντήθηκαν ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Μπόρις Τζόνσον. Ο Νο 1 στην παγκόσμια κατάταξη και ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας προσέφεραν, ακουσίως, μια σημαντική υπηρεσία, ψευδόμενοι σε καιρό πανδημίας. Ο δημόσιος διασυρμός τους έπληξε την αλαζονεία της εξουσίας. Του Τζόκοβιτς ακυρώθηκε η βίζα από τον Αυστραλό υπουργό Μετανάστευσης, ο Τζόνσον στροβιλίζεται μέσα σε αποκαλύψεις για πάρτι που είχε οργανώσει στην Ντάουνινγκ Στριτ σε περιόδους εθνικού πένθους (λόγω του θανάτου του Φιλίππου) και αυστηρών περιοριστικών μέτρων που επέβαλε ο κορωνοϊός.

Ο πρώτος «πνίγηκε» μέσα σε ανακολουθίες, καθώς ο ένας ισχυρισμός του αναιρούσε τον άλλον. Το σαθρό οικοδόμημα που έκτισε, με δικαιολογητικά που αυτοδιαψεύδονταν, τον έχει ήδη καταπλακώσει, ακόμη κι αν οι δικηγόροι του με τις εφέσεις μπορέσουν να ανατρέψουν την απόφαση του υπουργού και ο τενίστας αγωνιστεί, τελικά, στο Australian Open τη Δευτέρα. 

Ο δεύτερος, όσες συγγνώμες κι αν ζήτησε στο βρετανικό Κοινοβούλιο, παραμένει θλιβερά έκθετος και εκτεθειμένος απέναντι στους πολίτες της χώρας του, στο αξίωμά του, στους θεσμούς.Οι ζωές όσων κατέχουν εξουσία αποκτούν μια αξιοσημείωτη διαφάνεια στους σκληρούς πανδημικούς καιρούς μας. Η δημοφιλία (στην περίπτωση του Τζόκοβιτς) δεν αποτελεί ασπίδα προστασίας· οι νόμοι εφαρμόζονται χωρίς εξαιρέσεις. Παρήγορο ακούγεται».

                                                                  (Μ.Κατσουνάκη –ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«Το πυρηνικό λόμπι στήριξε την επιχειρηματολογία του υπέρ της χρήσης πυρηνικής ενέργειας σε τρεις μύθους. Η πυρηνική ενέργεια είναι, υποτίθεται, καθαρή, ασφαλής και φθηνή. Οι τραγωδίες του Τσερνόμπιλ και της Φουκουσίμα αποδόμησαν τα δύο πρώτα επιχειρήματα στα μάτια του κάθε καλόπιστου πολίτη. Ακόμη όμως και πάνω από τα πυρηνικά συντρίμμια, κάποιοι επιμένουν πως η πυρηνική ενέργεια είναι ένα απαραίτητο κακό, γιατί παραμένει φθηνή και αξιόπιστη λύση για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών μας. 

Επικαλούνται μάλιστα την πρόοδο της τεχνολογίας και τη στροφή σε νέους, μικρότερους αντιδραστήρες (Small Modular Reactors -SMR), διεκδικώντας κονδύλια δισεκατομμυρίων για την ανάπτυξή τους. Ας δούμε κατά πόσο κάτι τέτοιο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Κατ’ αρχάς μιλάμε για κάτι που δεν υπάρχει! 

Παρά τις υποσχέσεις, η πυρηνική βιομηχανία δεν έχει παρουσιάσει ακόμη αντιδραστήρες SMR που να λειτουργούν. Παρόλο που η σχετική έρευνα ξεκίνησε από τον περασμένο αιώνα, οι ημερομηνίες έναρξης - δοκιμαστικής έστω - λειτουργίας αλλάζουν συνεχώς και η τελευταία εκδοχή κάνει λόγο για το τέλος αυτής της δεκαετίας».

                                                                                 (Στ. Ψωμάς-liberal.gr)