Αν μια Δημοτική Αρχή ήθελε να δώσει το κάτι παραπάνω και να μη μείνει απλώς σε
μια -υποτυπώδη έστω- διαχείριση των πραγμάτων, όφειλε από την απέναντι πλευρά
της Ακτής Μιαούλη να κατασκευάσει κανονικά πεζοδρόμια -αφού εκεί υπάρχει μια αλέα από
πανύψηλα δέντρα- και όχι να αφήσει ένα μικρό μονοπατάκι μέσα στα χόρτα. Έτσι και την περιοχή θα αναβάθμιζε αλλά και θα έδινε τη δυνατότητα
μιας βόλτας κάτω από σκιά, τουλάχιστον εννιά μήνες τον χρόνο. Αλλά πού…
Ακόμη
και το πεζοδρόμιο επί της εισόδου της πόλης που σταματάει απότομα, ενώ θα έπρεπε να ενώνεται
με το Πανηπειρωτικό, έτσι μένει χρόνια τώρα. Δεν διαθέτει μηχανήματα ο Δήμος; Δεν διαθέτει προσωπικό; Δεν διαθέτει κονδύλια; Φυσικά και
διαθέτει. Το μόνο όμως που τον απασχολεί ως φαίνεται είναι πώς θα χαλάσει κάτι
που βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση για να το ξαναφτιάξει, αφού έχει εξασφαλίσει
βεβαίως ένα ακόμη μεγάλο κονδύλι… (βλ. Κεντρική πλατεία)
Όταν ήταν Δήμαρχος ο κ. Μπέγκας ,εκεί στο παρκάκι στα φανάρια προς το Πανεπιστήμιο, ξήλωσαν τις πλάκες για να φυτέψουν γκαζόν! Απορήσαμε όταν το είδαμε -και για το κόστος αλλά και για τη χρησιμότητα. Όπως απορήσαμε βέβαια και για την επιλογή του χριστουγεννιάτικου δέντρου των Σοβιέτ ή για την ανάπλαση της «μαύρης πλατείας».
Τώρα, ξαφνικά, χάλασαν την πλατεία απέναντι από το ΕΚΑΒ ξηλώνοντάς
την ολόκληρη. Μια πλατεία που είχε ωραία πλακόστρωση, παγκάκια, δέντρα, γκαζόν. Έχουμε άραγε την πολυτέλεια να χαλάμε κάτι που
είναι σε καλή κατάσταση για να φτιάξουμε κάτι άλλο, έτσι, επειδή μας κάνει κέφι; Και
η υπόλοιπη πόλη που ακόμη ζει δεκαετίες πίσω; Δρόμοι, πάρκα, πεζοδρόμια, γειτονιές
που περιμένουν μια καλύτερη ημέρα πότε θα τη δουν;
Ακόμη και η Ανεξαρτησίας που ξηλώθηκε ολόκληρη για να ξαναμπεί κυβόλιθος (λίγο ψηλότερα από τον προηγούμενο) τι ακριβώς δείχνει; Τρεις εργάτες υπήρχαν εκεί προχθές που -όπως φαίνεται- θα τελειώσουν κατά το Πάσχα, ενώ διαβεβαίωναν ότι μέχρι τέλους του χρόνου το έργο θα είχε τελειώσει. Όλα αυτά εντάσσονται -λέει- στο αμφιλεγόμενο Open Mall που θα έχει κόστος 1,8 εκατομμύρια ευρώ και που κατά την κρίση μας, πολύ φοβόμαστε ότι μπορεί να είναι ακόμη «μια τρύπα στο νερό».
Η Λαϊκή της Αγ. Μαρίνας, το Γιαννιώτικο
Σαλόνι, τα πάρκα που δεν θυμίζουν πάρκα, τα
ανύπαρκτα πεζοδρόμια, οι στενοί δρόμοι που έχουν να δουν άσφαλτο αιώνες πότε θα
πάρουν σειρά; Τι άλλο θα χαλάσουν, για να το ξαναφτιάξουν, οι τοπικοί μας άρχοντες; Μέχρι και την πλακόστρωση μπροστά στην Περιφέρεια που δεν έκλεισε
ακόμη πενταετία θέλουν να χαλάσουν…για φανταστείτε. Στους Αμπελόκηπους, όμως, μέσα στον αστικό ιστό, κλωτσάνε ακόμη χαλίκια…
Αντί λοιπόν να χαλάμε κάτι που δεν χρειάζεται χάλασμα, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν:
Σύνδεση Πάρκου Λιθαρίτσια με Πνευματικό Κέντρο
Πεζοδρόμια σύνδεσης παραλίμνιας περιοχής με κέντρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου