Απόψεις...

 

«Η μεγάλη μας ιστορία θα μας πει ότι η μικρή Ελλάδα ξεκινάει το 1830 τη σύγχρονη διαδρομή της, ως αποτυχημένο κράτος μέσα στη βία, την αναρχία, τον εμφύλιο και τα ερείπια για να φτάσει, μέσα από τα γυρίσματα της Ιστορίας, να είναι μέλος του γκρουπ των πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου (ΟΟΣΑ), του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Με ισχυρούς φίλους και συμμάχους που εγγυώνται την εδαφική της ακεραιότητα και απόλυτο οικονομικό όπλο το ισχυρό ευρώ. 

Και η διαδρομή αυτή δεν είναι έργο μόνο των ίδιων των Ελλήνων αλλά και των ισχυρών δυτικών συμμάχων και φίλων της που από το Ναβαρίνο μέχρι σήμερα φροντίζουν να στέκονται στο πλευρό της. Χωρίς φυσικά να αγνοούν το συμφέρον τους. Και το συμφέρον αυτό θέλει την Ελλάδα κοντά τους, πράγμα που αποτελεί τιμή γι’ αυτήν, διότι υποδηλώνει την αξία της. Και γι’ αυτό οι μεγάλοι φροντίζουν πάντοτε να τη βγάζουν από τις κακοτοπιές, να μην την αφήνουν να καταστραφεί. Είτε με στρατιωτικές επεμβάσεις,είτε με δάνεια, μνημόνια, συμβουλές, ίντριγκες, διεθνή υποστήριξη. 

Για να καταπέσει επιτέλους ο μύθος ότι οι ξένοι και δη οι δυτικοί, θέλουν μόνο το κακό μας και απεργάζονται την καταστροφή μας. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Για να γίνει κτήμα όλων ότι το δυτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε και δουλεύουμε 200 χρόνια τώρα είναι αυτό που συνέβαλλε τα μέγιστα στη σημερινή  περίοπτη θέση που κατέχουμε. Αλλά και σε όλες τις αυριανές που θα κατακτήσουμε.

                                                                        (Λ. Καστανάς-ATHensvoice)

«Το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα ήρθε για να μείνει. Όποιος πιστεύει πως μπορεί ένα κράτος της ΕΕ να απελάσει 200.000 ανθρώπους είναι είτε δημαγωγός είτε ζει στον κόσμο του. Εκείνο που γίνεται και γίνεται με επιτυχία, είναι ο σημαντικός περιορισμός των αφίξεων νέων μεταναστών - προσφύγων, χάρη στα μέτρα που λαμβάνει η παρούσα κυβέρνηση στον Έβρο και στο Αιγαίο. 

Συνεπώς το πρόβλημα εντοπίζεται σε αυτούς που βρίσκονται ήδη στην πατρίδα μας. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Θα κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας; Δεν υπάρχουν μαγικές και εύκολες λύσεις, αλλά όλες οι προσπάθειες συντείνουν προς δύο στόχους: πρώτον, να περιορισθούν οι νέες ροές μεταναστών - προσφύγων και δεύτερον, να αναδειχθούν οι δεξιότητες όσων ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα, ώστε να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στην απασχόληση σε συγκεκριμένους κλάδους της εθνικής οικονομίας. Και οι δύο στόχοι για να επιτευχθούν, απαιτούν σκληρή και προγραμματισμένη δουλειά».

                                                                            (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)