Απόψεις...

 

«Ποιοι σιώπησαν στην επίθεση που δέχτηκε ο πρύτανης του ΑΠΘ κ. Ν. Παπαϊωάννου; Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ—ναι το ΚΙΝΑΛ—το ΚΚΕ, η Ελληνική Λύση και ο Βαρουφάκης. Δηλαδή όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, πλην της Νέας Δημοκρατίας.Αναισθησία; Αναλγησία; Αδιαφορία; Ή μήπως επιδοκιμασία δια της σιωπής! Η ντροπή δεν ξεπλένεται, ιδίως για το ΚΙΝΑΛ του Ν. Ανδρουλάκη. Όταν ο πήχης μπαίνει ψηλά και οι απαιτήσεις είναι υψηλές. Και ο νέος ηγέτης πέρασε από κάτω στη συγκεκριμένη περίπτωση. Ευτυχώς την τιμή αυτού του πολιτικού χώρου την έσωσε η κυρία Α. Διαμαντοπούλου που καταδίκασε ευθέως και απεριφράστως την επίθεση που δέχτηκε ο πρύτανης του ΑΠΘ».  

Εξίσου θλιβερή είναι και η στάση των πανεπιστημιακών όχι μόνον του ΑΠΘ αλλά όλων των ΑΕΙ της χώρας. Οι συλλέκτες υπογραφών για οτιδήποτε συμβαίνει στον πλανήτη έχουν κρυφτεί τώρα που θα πρέπει να καταδικάσουν τη φραστική βία και τις απειλές που δέχτηκε πρώτα—πρώτα ένας συνάδελφος τους. Αδιάφοροι ή φοβιτσιάρηδες; Το πιο πιθανό και τα δύο μαζί. 

Το κεντρικό πρόβλημα στα ελληνικά ΑΕΙ σε σχέση με το πανεπιστήμιο π.χ. της Μποτσουάνα είναι πως τα δικά μας πανεπιστήμια θεωρούν την κατάληψη χώρων τους από συλλογικότητες, ως ένα φυσιολογικό δρώμενο. Και την εκκένωση αυτών των χώρων από τις αστυνομικές δυνάμεις ως μια παρά φύση ενέργεια. 

Με απλά λόγια για την πανεπιστημιακή κοινότητα οι καταλήψεις αποτελούν μέρος των ακαδημαϊκών δραστηριοτήτων των φοιτητών. Και μάλιστα οι κατειλημμένοι χώροι μεταβιβάζονται ως τέτοιοι από μια ακαδημαϊκή γενιά σε μια άλλη. Τα 34 χρόνια κατάληψης του Βιολογικού αυτό αποδεικνύουν».

                                                                        (Σ. Μουμτζής- liberal.gr)

«Αυτό που συμβαίνει στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Οι ακαδημαϊκοί χώροι είναι «ξέφραγο αμπέλι» σε περιθωριακούς, σε διαταραγμένους, σε φασίστες, σε εγκληματίες παντός τύπου. Προπηλακισμοί, ξυλοδαρμοί, απειλές, ύβρεις κατά μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας σχεδόν καθημερινά κάπου στα διάσπαρτα «πανεπιστήμια» της χώρας. Και δεν κουνιέται φύλλο. 

Οι παράνομες πράξεις, η κατάργηση του κράτους δικαίου, η κατάργηση της δημοκρατίας αφήνουν αδιάφορους τους κατεξοχήν «ηγέτες» της ακαδημαϊκής κοινότητας, τους καθηγητές, τους ερευνητές. Υβρίζονται, ξυλοκοπούνται, στοχοποιούνται συνάδελφοί τους, και δεν τρέχει τίποτα. Αυτό δεν είναι μόνο αδιαφορία, αλλά μια σοκαριστική παχυδερμία. 

Οι υποτιθέμενοι ταγοί της επιστήμης, του μέλλοντος μιας σύγχρονης χώρας, οι «ελίτ» της κοινωνίας σφυρίζουν αδιάφορα στο έγκλημα, στην καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που συμβαίνει δίπλα τους».

                                                                      (Αχ. Γραβάνης-ATHensvoice)