Μήπως να το πάρουν... αλλιώς;

 

«Είναι ακριβό το ρεύμα; Είναι. Μήπως τα επόμενα χρόνια θα φτηνύνει; Ούτε κατά διάνοια. Οι κοινωνίες θα ζητούν όλο και περισσότερο, η παραγωγή από λιγνίτη θα μειώνεται κι όσο το φυσικό αέριο θα είναι έρμαιο πολιτικών και γεωστρατηγικών παιχνιδιών των παραγωγών του, τόσο το ρεύμα θα ακριβαίνει. Τι απομένει; Οι ΑΠΕ. Ήλιος, αέρας, νερό. Μάλιστα. Κι αφού αυτός είναι ο εθνικός στόχος με φιλολαϊκή μάλιστα χροιά, γιατί το ελληνικό κράτος από κάτω κάνει ό,τι μπορεί για να τον αναιρέσει, να του βάλει τρικλοποδιά;

Είναι πολλοί που δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες. Τους χαλάνε τη γραμμή των οριζόντων, την εικόνα των βουνών ή των νησιών. Διώχνουν τις τσίχλες, ενοχλούν τα πετρογέρακα. Ούτε και τον λιγνίτη θέλουν, είναι οικολόγοι. Ούτε φωτοβολταϊκά γουστάρουν, καταστρέφουν παραγωγική γη, από κάτω δεν φυτρώνει τίποτα και αλλοιώνουν φρικτά το τοπίο. Η θέα των πλαγιών με φωτοβολταϊκά είναι αίσχος. 

Μ’ αυτούς δεν θα βγει ποτέ άκρη. Όταν θα εμφανίζεται μια ανεμογεννήτρια στην περιοχή τους θα διαδηλώνουν κι όταν θα ανεβαίνει η τιμή του ρεύματος πάλι θα διαδηλώνουν. Θα υιοθετούν διαρκώς θεωρίες συνωμοσίας, κάθε πυρκαγιά που θα ανάβει θα γίνεται για να διευκολυνθούν τα μεγάλα συμφέροντα να βάλουν τις ανεμογεννήτριες τους. Απ' αυτά δεν θα γλυτώσουμε ποτέ.

Όμως η πολιτεία ξέρει ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Αλλιώς θα' ρθει ο καιρός που το ρεύμα θα πάει πραγματικά στον ουρανό και θα εμφανιστεί ένας καύσωνας που θα φέρει black out και δεκάδες νεκρούς. Και τότε την έβαψε η όποια κυβέρνηση. Άρα πάμε για ΑΠΕ; Τις προωθούμε, επεκτείνουμε το δίκτυο τους, ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη τους και σε μεγάλη αλλά και σε μικρή κλίμακα; Ναι ή όχι; Αν όχι, να το ξέρουμε και να ετοιμαζόμαστε να πληρώνουμε τον μισό μισθό μας σε ρεύμα. Αν ναι, τότε γιατί το μεν άνω κράτος το εγκρίνει αλλά το κάτω κράτος το θάβει;

 Υπάρχουν ήδη αυστηρές προδιαγραφές που μπορούν να μπουν αυτά τα εργαλεία, αλλά άπαξ και μπήκαν έχουν κανέναν νόημα οι βλακώδεις γραφειοκρατικές κωλυσιεργίες; Να χρειάζονται εκατοντάδες χαρτιά, από δεκάδες υπηρεσίες, έτσι χωρίς λόγο. Όχι ηλεκτρονικά αλλά χαρτί παρακαλώ, με υπογραφές και σφραγίδες, να πηγαίνουν χέρι-χέρι σαν κάποτε. Και να θέλει οκτώ μήνες το ένα υπουργείο να δώσει έγκριση, έξι το άλλο, δέκα η τρίτη υπηρεσία, άλλους δέκα η τέταρτη και πάει λέγοντας στην πέμπτη και στην έκτη. 

Όχι διότι κάνουν ενδελεχή έλεγχο, ούτε διότι παρουσιάζονται προβλήματα ή ερωτήματα, αλλά διότι είναι υπηρεσίες με ένα άντε δυο άτομα, συνήθως άσχετα με το αντικείμενοα και δεν έχουν την παραμικρή αίσθηση της σοβαρότητας του αντικειμένου τους. Όχι όλοι οι υπάλληλοι; Εντάξει, να το δεχτώ, οι περισσότεροι. Και βάζουν και άτυπους κόφτες, φαίνονται από τα ποσοστά έγκρισης και από τους χρόνους.

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, ούτε σε ονοματολογίες υπηρεσιών και προσώπων, ούτε να απαριθμήσω τις αρλούμπες που προβάλλονται συχνά για δικαιολογίες απόρριψης. Το κατέχω το θέμα, ας το κοιτάξουν οι αρμόδιοι υπουργοί που διαρκώς τους καλούν να δώσουν χρήμα για να απαλύνουν τους λογαριασμούς των νοικοκυριών. Εντάξει, είναι συνηθισμένοι να μοιράζουν επιδόματα και βοηθήματα, αλλά μήπως να σκεφτούν να το πάρουν αλλιώς;»

                                             (Αρθρο του Δ.Καμπουράκη από το Liberal.gr)