Βαλκανικές... διασημότητες

 

«Τον λένε Νόβακ και δεν μιλάει ελληνικά, αλλά επειδή είναι από την γειτονιά μας τον καταλαβαίνουμε. Όπως και πολλοί από εμάς εδώ, στη νοτιότερη απόφυση στης Βαλκανικής, έτσι κι αυτός έχει τις «άκρες» του. Έχει έναν φίλο που ξέρει έναν γιατρό που θα του γράψει ένα «πιστοποιητικούλι». 

Έτσι δεν κάνει κάποιος και στα μέρη μας εάν θέλει να απαλλαγεί από μια υποχρέωση που ισχύει για όλους τους άλλους; Ο γιατρός γράφει το «πιστοποιητικούλι», ο Νόβακ βρίσκει και την «άκρη» για μια «μεταφρασούλα» στα αγγλικά και έτσι, με τη δουλειά τακτοποιημένη, σπάει τον κανόνα που ισχύει για όλους. Γιατί όλοι οι άλλοι θα παίξουν εμβολιασμένοι. Εκείνος όμως όχι. Εκείνος με τις «άκρες» του θα έπαιζε ανεμβολίαστος. Τσάμπα έτρεχε για το πιστοποιητικό; 

Μπορεί να το δει κανείς και σαν παραχώρηση. Είναι ο Νόβακ Τζόκοβιτς και όταν είσαι ο Νόβακ Τζόκοβιτς κανονικά σου ανοίγουν όλες οι πόρτες. Έτσι γίνεται και εδώ όταν είσαι κάποιος. Η «επωνυμία» είναι μια κάρτα ελευθέρας εισόδου, το όνομα νοείται ως διαπιστευτήριο απαλλαγής από τους κανόνες που ισχύουν για τον γενικό πληθυσμό. 

Οι διασημότητες Βαλκανικής αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως οι ρώσοι ολιγάρχες: Σαν να μπορούν να πάνε όπου θέλουν, όποτε θέλουν και με όποιον θέλουν. Σαν να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Σαν να μην υπάρχουν κανόνες για το επώνυμο χρήμα.Δεν είναι βέβαιο πως οι ρώσοι ολιγάρχες έχουν χωνέψει πως δεν είναι όλος ο κόσμος μια Ρωσία. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς πάντως αναγκάστηκε να προμηθευτεί το πιστοποιητικό εξαίρεσης από τον εμβολιασμό, επειδή ξέρει πως δεν είναι όλος ο κόσμος Βαλκάνια ούτε, ακόμη περισσότερο, μια Σερβία. 

Αλλά είναι εκεί ακριβώς που η ιστορία του έγινε υπόθεση εθνικού γοήτρου. Ο Σέρβος πατέρας Τζόκοβιτς κάλεσε τους Σέρβους να βγουν στους δρόμους, ο σέρβος υπεξ έψαξε τον αυστραλό ομόλογό του και όταν εκείνος δεν βγήκε στο τηλέφωνο ξέσπασε τη βαλκανική οργή του στον αυστραλό πρεσβευτή στο Βελιγράδι, ο σέρβος πρωθυπουργός είπε πως ο Τζόκοβιτς έπεσε «θύμα κακοποίησης» - πώς αλλιώς επιχειρηματολογεί κανείς «εθνικά» σε αυτή τη γειτονιά εάν όχι με διαρκείς κλαυθμούς αυτοθυματοποίησης, δεν ξέρουμε κι εμείς εδώ πως οι άλλοι θέλουν πάντα το κακό μας, δεν  μας ζηλεύουν, δεν επιδιώκουν τον αφανισμό μας;

Την ιστορία του Νόβακ Τζόκοβιτς μπορεί να την δει κανείς και κάτω από αυτή τη σκοπιά: σαν μια σύγκρουση ανάμεσα σε έναν βαλκανικό εαυτό που θεωρεί τους κανόνες στερητικούς της ελευθερίας και έναν τυπικό αγγλοσαξονισμό που βλέπει τέτοιες ιστορίες ως μια καλή άσκηση ισονομίας. Όσο οι Σέρβοι ολοφύρονται για την «αδικία», οι Αυστραλοί επιδεικνύουν το κράτος δικαίου που διαθέτουν. 

Άθελά του, ο Βαλκάνιος Νόβακ Τζόκοβιτς έγινε το παράδειγμα και το αντιπαράδειγμα δυο διαφορετικών παραδόσεων. Και στη Μελβούρνη έζησε την πρώτη του συντριβή στο τένις».

                           (Αρθρο του Π.Δημητρολόπουλου από την ATHensvoice)